Als je er voorstaat is het "Klooster van Ettal" nog indrukwekkender dan dat we het ons hadden voorgesteld.
Ook de kloosteromgeving met zijn ontelbare cellen voor de toen- en hedendaagse kloosterlingen oogt geweldig en ongeloofwaardig dat zulk complex hier al eeuwen geleden gebouwd werd.
Als Europees erfgoed heeft het zijn verdiende erkenning en nodigt dan ook maar al te graag uit tot een "gratis" bezoek.
In de buurt van de "Beierse Kastelen", zoals "Linderhof" op enkele km hier vandaan staat het onterecht een beetje in schaduw van de realisaties van de toenmalige gekke koning Lodewijck van Beieren.
Dat men toentertijd al wat men in zijn macht had gebruikten om zijn kerken zo goed en zelfs overdreven te versieren had zijn oorzaak.
Men kon God maar beter te vriend houden om toch maar te ontsnappen aan de duivelse "Pest" die hier welig woedde.
De enige mogelijkheid om hieraan te ontsnappen werd dan ook aangegrepen om God's genade te verkrijgen.
Hoe kan men dat beter dan hem en zijn Godshuis te versieren met alle goud en krullen die toen ter beschikking stonden.
Dit noemt men dan "Rococo".
In het hoofdgebouw ,dat nog steeds dienst doet om missen in op te dragen, heeft men een zoldering beschildert die toen de hemel met de daar heersende welstand en heerlijkheid moet voorstellen.
Elk zijaltaar is een pareltje wat schilderijen en versiering betreft.
Als toen daar een priester op de preekstoel verscheen dan moest dat de indruk geven dat hij een rechtstreekse lijn met de hemel had. Hij moest niet veel moeite doen om aan te tonen dat armoede en ziekte aards en rijkdom en welvaart hemels waren.
Aan die vaststelling kon men hier niet ontsnappen, je werd gewoon ondergedompeld en moest aanvaarden.
Dat daarbij uit het aangepaste orgel nog hemelse klanken geproduceerd werden gaf aan het geheel nog een extra dimensie.
Goddelijk verering, menselijke onderwerping en strenge rechters worden hier uitgebeeld op een zo indrukwekkende manier dat je al huiveringen krijgt van er naar te kijken.
Van tussen de stevige pilaren kan men stiekem elk detail waarnemen en bewonderend kijken van hoe ze het toen klaar kregen.
Zelfs een gewone biechtstoel was niet maar zo gewoon.
Ik denk dat men zijn zonden in "bonbonnière" moest verpakken om zo chique te kunnen biechten.
Buiten is het iets wereldlijker met nog een vleugje heiligheid.
Zo lonkt het "Klosterhotel" om onze gewone honger te stillen.
De eigenaars doen wel heel wat moeite om de lijn van het klooster door te trekken.
Jan zou als waard helemaal niet misstaan om die vrome bezoekers te verleiden met zijn speciaal gebrouwd "Kloosterbier" met "Wurst".
Of we ervan genoten hebben!!
We zouden zelfs durven zeggen "Ettal" is een echte aanrader en niet alleen in het klooster maar ook....daarbuiten!
