Wanneer spreken ze van een traditie?
Ik denk dat we toch al in de buurt zijn wanneer we dit jaar voor de 22ste keer met Pasen met de vrienden groep naar de Krone in Stanzach gaan.
Steeds met vrij veel volk, ook dit jaar.
Als we Jerome met zijn 11 maanden erbij tellen - en waarom zouden we niet- zijn we met 90 (negentig).
Om een beetje in de stemming te komen van hoe het kan zijn laten we er onze foto herinneringen van vorig jaar bij halen. We hadden , na een winter zonder, véél sneeuw.
Zelfs in Stanzach werd het dagelijks witter en witter.
Op de traditionele inloopwandeling, dat jaar naar Wasle, kon de pret niet op en werd er duchtig gerold, gesmeten en geposeerd met hagelwitte sneeuw als centrale gast.
Het terras van Wasle bezweek toen juist niet onder gewicht van onze groep. De stemming was aanstekelijk en het sportieve vakantiegevoel was groot.
Na enkele dagen kon de sneeuwpret helemaal beginnen, zelfs zo fel dat we een bepaalde dag met de bus niet voorbij konden door het lawinegevaar dat er door de sneeuwmassa ontstaan was.Naar de Beierse kastelen was een alternatief maar de geweldige sneeuwpret van groot en klein in de mulle sneeuw van Stanzach en de daarbij horende kinderlijke pret klinken tot op heden nog door in de familiale gesprekken.
Zalig genieten door een afdruk van jezelf proberen na te laten in verse sneeuw. Het kon met Pasen 2008 in Stanzach. Hier Stefanie in actie.
Werd er dan ook geskied?De dagen die overbleven was het ook in Warth-Salober een waar sneeuwfestijn en of er geskied werd.
We hopen voor dit jaar met Pasen hetzelfde en we denken dat deze borrelhut, die we vorig jaar alleen van ver bewonderd hebben (niet genoeg tijd om te rusten) dit jaar een beetje korter bij komt en al eens kan bezocht worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten