1963. De EERSTE keer medewerker in Stanzach!!

Onvoorspelbaar hoe je in je leven ergens in verzeilt geraakt.

Toen werden we door ons vader uitgenodigd om eens te komen meewerken bij de toenmalige "Sint Paulusreizen" om samen met "véél" anderen, de jeugdgroepen te bevoorraden in het Lechtal in Oostenrijk.

Wisten we veel wat daar gebeurden en wat de toekomst ons ons op dit gebied nog te bieden had.

Iedereen droeg een blauwe overall, als uniform.

Leveren deed men met een afgedankte Engelse jeep.

Het Lechtal stond toen ook al vol bergen en kapelletjes.

Twee seminaristen (kandidaat priesters) zie je hier in volle actie tijdens het leveren.

Erik Meessen en Hugo Willaert (hij had zich verkleed met een ter plaatse gevonden toga van een almoezenier op bergtocht).

Diezelfde medewerkers vonden toen ook zonder probleem een goed terras voor een "Eis mit Sahne".
Maar de uitnodiging van de bergen was onweerstaanbaar .
Deze bedwingen was niet zo gemakkelijk als het er uitzag gezien de niet voorziene uitrusting en gebrek aan terreinkennis.
Een das, gladde schoentjes, een gevonden stok, allemaal verkeerde en later af te zweren dingen moesten toen mee op bergtocht.
Maar ja, het waren andere tijden en ...we hadden toen nog véél jaren om het te leren.

De meest beklijvende van deze zomer.

Grasduinen, heet dat, naar je foto’s van de zomer kijken, wat , waar en wanneer hebben we dat gezien en hoe kijken we daar nu naartoe.
In Bschlabs is de wereld zo mooi dat je dit onmogelijk kunt fotograferen.
Een poging om zo veel mogelijk tegelijk te zien en..zelfs vast te leggen deden we hier in een plaatselijke verkeersspiegel.
Hij zorgde voor een mooi ingekaderd beeld van Bschlabs met zijn typische huizen en kerk.
Buiten het kader viel het immense bergmassief van de Allgaueralpen. De vredige alpenweiden maken ook deel uit van de omgeving en deze aanvulling geeft aan dat veel beelden niet in het kader kunnen en zelfs niet op één foto, maar dat de natuur véél meer is dan techniek kan vatten en toch...blijven we het proberen.

Dat ook mensen creatief beïnvloed worden door de natuurlijke schoonheid bewijzen de talrijke decoratieve bloembakken die de huizen, straten en pleinen van het Lechtal versieren. Hier een foto van het terras van "Die Grünen Baum" in Bach. Klein, maar commercieel voorzichtig, is de aanduiding dat deze bloemenpracht bevloeid wordt door "Kein Trinkwasser" water!!
Maar toch de moeite om op dit terras, met een pintje of iets anders, te genieten van deze kleurige bloemenpracht.

Dit beeld komt niet uit Tirol.
Het is een beeld van een activiteit die men "Via Ferrato" noemt. De kicksport bij de genade Gods. Niets voor doetjes en niets voor MIJ.
We leerden het woord vorig jaar kennen via een Engelse groepsleider die hier achter vroeg om dit te doen in het Lechtal. Na heel wat opzoekingwerk hadden we een idee over wat het ging en zijn we nu blij dat we de foto, genomen door Michel Ulens - hemzelf, tijdens de zo genoemde activiteit in..de Gorges du Tharn Frankrijk, nu kunnen tonen.

Deze met witte T-shirt heeft men met veel moeite van zijn plaats moeten terug halen.

Om maar te zeggen...de wereld in niet altijd aan de durvers.

Dit vertederend beeld hebben we voor het laatst gehouden om maar te zeggen dat er niets mooier is dan vriendschap....vraag het maar aan Roza, Ward en hun Afrikaans vriendinnetje.

Drink je ook een Caffé Macchiato?

Toegegeven het klinkt chique!! "Fur mich ein Latte Macchiato!". Het staat ook op de menu tussen de specialiteiten van koffie en..het is niet zo goedkoop. Moeilijker, zelfs wat verontrustend, wordt het wel wanneer de bediening ietwat vermakelijk je vraagt : "Und mit welche Chocolade?".

Met wat hulp en een natte vinger duid je dan een merk aan waarvan de naam bekender klinkt dan iets anders en weg is de bediening en groot de nieuwsgierigheid van wat hebben we nu besteld. Maar wie niet waagt niet....

Nog groter is de verrassing wanneer enkele minuten later de bediening afkomt met een groot glas warme melk met daarin een roerlepel en een reep chocolade als "Beilage".

Na wat gegniffel en bekwame uitleg stelde ik vast dat deze chocolade moest verbrokkeld en opgelost in deze hete melk en dat ik dan na wat roerwerk als resultaat een "Latte Macchiato" bekom.

De opmerking van Marie, als kleinste, was misschien wel de juiste: "Bompa is dat geen warme chocolademelk?"

Als je chique wil doen komt de waarheid meestal uit een kindermond.

Het was niet slecht maar de naam beloofde vééél meer.

Internationaal terrorisme bij...JEKA!!

Wanneer je zo een zomer in Stanzach bij Jeka en zijn jeugdgroepen rondloopt gebeurt er altijd iets waarvan je zegt : "Dat hebben we nog niet meegemaakt".

Zo was er in het begin van het seizoen een bus die op weg naar het Lechtal dit gewoon voorbij reed en waarvan de chauffeur zich 300km verder, in de buurt van Salzburg, realiseerde via zijn GPS dat er nog een tweede Weisenbach bestond dan dit uit het Lechtal.

Dat de ganse bus dit al lang door had en dat de terug naar huis reizenden vijf uur wachten niet konden appricieren spreekt vanzelf. De chauffeur volgde echter alleen de mooie stem van het meisje achter zijn GPS en....die kan ook niet alles weten.

Dat de scouts van Zoersel graag een kampvuur maakten was van zelfsprekend, dat ze om veiligheidsredenen dit moesten doen op een eiland in de beek is ook normaal.

Dat ze om dit kampvuur te kunnen organiseren het hout meenamen van de afsluiting van een lokale boer vond deze laatste minder leuk. Dat dit kampvuur dan uiteindelijk aangestoken werd onder een houten brug die over de beek liep vond de lokale brandweer dan weer een minder geslaagd idee. Of de fikse boete die hierop volgde al betaald is, horen we volgende keer in Bach wel. Het neusje van de zalm op gebied van abnormaliteiten werd ons binnengebracht door een Ierse groepsleider die met zijn groep, de volgende dag, via Charleroi met het vliegtuig terug naar Shannon Ierland moest.

Geheel over stuur kwam hij de voorlaatste avond op het bureel van Jeka binnengestormd met een zak vol echte en namaakwapens die zijn groepsleden tijdens hun uitstap naar de Beierse kastelen in Füssen gekocht hadden.

Je ziet op de foto dat op dat ogenblik dit de ideale voorwerpen zijn om op een vliegtuig mee te nemen.

Ik denk dat we van een collectieve voorbereiding van een internationale kaping zouden horen wanneer dat moest tijdens de incheck controle ontdekt worden.

Zelf zaten we met de ganse inhoud ook verveeld en konden deze voorwerpen niet als gadget onder de kinderen verdelen.

Er stond niets anders op dan ze bij de politie van Elbigenalp als geschenk te gaan afgeven.

Als deze nu een overval doen moet je niets vrezen er zijn ook nepwapens bij.

Is er nog werk bij Steven?

Het was een tijdje stil rond de werkzaamheden in het huis van Steven en Ilse in Antwerpen.

Nieuwe energie opdoen en misschien wel sparen voor de volgende episodes , wie weet?

De tweede verdieping en de huisgang waren nog origineel , in te renoveren staat.

Nieuwe ramen en sanitair zijn hier de eerste boodschap.

De herstelling van de glaskoepel in de hal en het proper maken van muren kan gebeuren met veel inspanning maar zonder veel kosten.

Je krijgt hierbij enkele beelden van hoe het er nu uitziet.

Dat er nog wat werk is op de hoogste etage staat buiten kijf.

Dat dit werk resultaat gaat krijgen, dat wachten we af en we houden je op de hoogte over de vorderingen.

Met Frans Van Hove en de "zijne" naar...Lech!