zondag, december 09, 2012

"Pol Ceuterick" gaan we missen, ook bij Jeka!

 Pol en Bienke Ceuterick zijn door de geschiedenis van Jeka een "begrip".
Reeds in de jaren 60 hebben ze elkaar en Jeka, toen nog Sint Paulusreizen, gevonden en hun diensten ter beschikking gesteld van deze jeugdorganisatie.
Pioniers van vriendschap onder de medewerkers en spontaan mee helpen om het familiaal gevoel, dat hier heerst, te verwezenlijken. Het was voor hen precies een spontane opgave.
 Het bericht van zijn overlijden veroorzaakte bij ieder van ons een verdriet en teleurstelling die we moeilijk konden vatten of plaatsen.
Voor Bienke, zijn lieve echtgenote, moet dit een nog veel groter en diep verlies betekenen. We willen met zijn allen helpen om voor  Bienke  dit verdriet te verwerken maar weten ook dat we hier alleen maar door de tijd kunnen geholpen worden en ... door de goede herinneringen te koesteren.
We kunnen hier alleen maar verwijzen naar deze, die ook bij ons onuitwisbaar gezellig waren.

 Zelf houden ze van de Lechtaler bergen en zijn pure natuur en ze lieten geen kans voorbij gaan om er samen met de andere medewerkers van te genieten.
 Sfeer en gezelligheid brengen was voor hen een spontane activiteit die door ieder van ons gewaardeerd werd.
 Samen van een terrasje genieten of een avond  in gezelschap doorbrengen  was hun grootste plezier.
 Er voor zorgen dat elk kind waarvoor zij zorgden aan zijn verblijf een  fijne herinnering meedraagt daar zorgde zij zeker voor en talrijk zijn de groepsleiders die "Pol en Bienke" als kookouders terug wilden.
 Pol kon luisteren en kwam maar met een verstandige of geestige opmerking als hij het echt nodig vond.
 Het laatste jaar was echter een pechjaar.
 Eerst was er zijn knie die hij kwetste bij een val op het ijs en daarna zijn demonische ziekte.
Hij heeft gevochten om deze tegenslagen te bezweren maar uiteindelijk heeft hij, tot onze grote spijt, moeten toegeven.
We zullen samen met "Bienke" trachten om de fijne vriendschap die Pol heeft opgebouwd verder te zetten.
Ik weet zeker dat hij  het niet anders zou gewild hebben.

donderdag, november 15, 2012

Het "Warande" park in Diest.


Het "Warande" stadion van Diest is bij voetballiefhebbers maar al te goed bekend als plein van het in het verleden erg roemruchte voetbalploeg van Diest FC.

Dat "De Warande" voor de Diestenaren een wandelpark is waar, zeker vroeger, de aankomende jeugd afspraakjes maakten en daarbij buiten zijn groene long functie ook menig hartje sneller deed kloppen en of zorgde voor hel gekleurde wangetjes is door de geschiedenis bewezen..






De ingang vanuit de stad ziet er erg indrukwekkend uit maar....is maar in deze huidige vorm van na de tweede wereldoorlog wanneer een zekere weldoener Dokter Verstappen dit park aan de stad schonk met als opdracht  het sportief welzijn van de toenmalige jeugd. In deze hoedanigheid doet het nog altijd zijn uiterste best.

Deze poorten zijn toen vanuit Brussel naar Diest overgekomen en zijn hier, in de voor Diest erg bekende buurt een mooie aanvulling terwijl Diest op zijn beurt erg goed zorgt voor dit monument.

Dat deze buurt erg aantrekkelijk is voor wandelaars en andere joggers kan je hier al zien aan bekende die  hier  toevallig op deze mooie herfstzondag komen meegenieten van een heerlijke namiddag.

Dat je van uit de ingangspoorten mooie beelden kan maken van het "Huis van Oranje", vroegere verblijfplaats van de "Prins van Oranje", een eer waarvan Diest tot op heden profiteert om zich bv  "Oranjestad" te laten noemen..

Ook de toren van de naburige "Kruisherenkerk" komt hier mooi in beeld.


De binnenkoer is een ware plaats van rust en genieten en wordt ook nu nog door de jeugd hiervoor gekoesterd.




Wanneer je dan de Warande op wandelt kom je tussen een select  gezelschap van mooi gekleurde loofbomen die en door hun opstelling en aanplanting je werkelijk uitnodigen om van hun pracht en kleuren te genieten.



En we zijn niet de enige die hier zo over denken.
Er is hier zelfs een heus openluchttheater dat nu nog gebruikt wordt om culturele en andere muziekactiviteiten te laten doorgaan.
Wanneer we ons even buiten het park begeven kunnen we het goed onderhouden "Portiershuis en een bijhorend gebouw bewonderen. Dit gebouw is jaren lang gebruikt als lokale jeugdherberg en heeft hier in de buurt van deze prachtige locatie aan vele jeugdigen door de jaren heen een onvergetelijke tijd bezorgd.

donderdag, november 08, 2012

Herfst in onze omgeving!

Wanneer je Schaffen zegt denk je natuurlijk aan valschermspringers die naar beneden vallen en die met hun paddenstoelachtige parachutes het luchtruim vullen. 
Maar Schaffen heeft op de grond ook heel wat moois te bieden.
De herfst is misschien wel het meest geschikte moment om je door de Hese bossen, onze leefomgeving, te loodsen. 
 Kleurrijke loverpracht, bospaden gevuld met een tapijt van bladeren worden doorpriemt van nieuwsgierig kijkende paddenstoelen.
 Paddenstoelen die zich  met een grote verscheidenheid in soort,omvang, kleur en aantal tonen op de meest onverwachte  plaatsen. Hun sprookjesachtige uitstraling zorgt ervoor dat menig kinderhart op hol slaat voor deze realistische fantasiewereld.
Vormen,soorten en kleuren fascineren en wanneer ze dan ook nog in grootte echt willen laten zien dat ze aanwezig zijn kan je aan de verleiding van een foto moeilijk voorbij. 
Sommige, zoals deze tegen een eiken boom heeft reeds enkele jaren hier zijn vaste plaats en lijkt zoals een schelp mee te groeien met zijn huisvester.
 Romantische holle wegen vormen een enig decor in dit jaargetijde en trekken de aandacht van heel wat natuurliefhebbers die hier zeker verwend worden.
Mooie exemplaren groeien en zijn door geen blad of twijg te remmen. 
 Het zou een schoolvoorbeeld kunnen zijn van wat dat ze in hun structuur allemaal meedragen.
 Rond afgezaagde boomstammen zijn het dan weer andere exemplaren die niet weten van stoppen met groeien om toch maar zeker op te vallen.
Terwijl deze eenzame fier de wacht houdt naast een ander boselement, de denappel,  om duidelijk te maken dat ze beiden producten zijn van dit najaar. 

Dan heb je nog de paddenstoelen die er ons aan herinneren dat het niet al goud is wat blinkt en dat je van zijn exemplaar maar beter je handen afhoudt.
Maar dit alles blijft fascinerend....ook in Schaffen. 

vrijdag, november 02, 2012

"Kletteren" zowel in- als outdoor!

Wanneer je in Füssen in een bepaalde sportwinkel gaat shoppen worden de kinderen uitgenodigd om zich boven de hoofden van de winkelende ouders uit te leven in een heus kletterparadijs.
In de nok van de winkelruimte zijn er tussen de spanten allerhande spectaculaire toestellen opgesteld die de deelnemers moeten toelaten om zich op een uitdagende wijze tussen verschillende punten van start tot aankomst te slingeren. 
Ze hebben zelf de nodige veiligheidsuitrusting aan en de toestellen zijn ook uiterst stevig uitgevoerd, wat niet belet dat het daarboven erg spectaculair uitziet en je de kriebels en de kick zelfs vanonder kan meebeleven.
Heel kindvriendelijk maar toch uitdagend en je ziet ook begeleidende ouders worstelen met de proeven.
Je moet maar op de idee komen en....het dan ook nog uitvoeren en....het moet nog aanslaan bij de bezoekers. 
Ik kan me voorstellen dat niet elke winkelende moeder of vader het zo leuk vindt dat de mogelijkheid zich voordoet dat je kind vanuit de lucht naar je winkelkarretje kijkt of....dat hij daar zou kunnen induiken.....wat tot nu toe nog niet gebeurd is natuurlijk.
Heel anders is het in openlucht in Nesselwängle in het Tannheimertall waar er tussen de bomen een ware "Hochseilgarten" is opgesteld. Hij werd in mei opengesteld en het is een heuse aanrader daar hij vanuit het Lechtal met de postbus te bereiken is.
Ook hier is het al "kick" wat de klok slaat.
Ook hier wordt er door de inrichters gewezen op de nieuwste bevestigingsveiligheden die worden in acht genomen  om je door het bos van de ene boom naar de andere te bewegen  telkens door een nieuwe uitdaging door de manier waarop....weliswaar in opperste concentratie.... en met een beetje angst in de ogen...
Raadgevingen van begeleiders en voorgangers worden met knikkende knieën zo goed mogelijk opgevolgd want je durft toch zoveel als de anderen.
Er zijn maar weinige oefeningen waar je niet al je mogelijkheden moet gebruiken en zelfs een handje hulp komt dikwijls van pas.
Apen zijn hier niet maar je ziet dat er op de zelfde manier van de ene boom naar de andere geklommen kan worden door....
Wanneer je dan uiteindelijk aan de laatste raid van 120 meter kan beginnen met het ultieme gevoel van "Tarzan" in de "Jungle" wordt er menige kreet van blijdschap gelaten om te bewijzen dat ook jij het durfde.
Een succesvolle halve dag vullende activiteit die de volgende jaren zeker op menig jeugdgroep programma gaat ingeschreven worden.

vrijdag, oktober 26, 2012

"90 jaar", dat moet je verdienen!

 Nonk Lom heeft ons altijd verbaasd door zijn mooi verzorgd uiterlijk.
Niemand kan geloven dat de jongste broer van mijn vader op 1 oktober negentig (90) werd.
Hij was en blijft een kloeke verschijning die tot op heden elke betutteling kan missen als kiespijn.

 Hij schrikt er niet voor terug om op zijn leeftijd, in zijn geboortestad Beringen, op 500 km van zijn woonplaats in Duitsland, een feest in te leggen voor heel zijn familie. 
We waren er dan ook maar graag bij om op zijn uitnodiging in te gaan en je kan zien dat hij op zijn feest de breedste glimlach opzet om zijn "contentement" te tonen.
Zijn familie luistert met aandacht over wat er aan avontuurlijke verhalen over hem verteld wordt.
Verhalen die hij met woord en gebaren exact kan weergeven 
 Een boek dat we over hem samenstelde trok dan ook, vooral zijn, maar ook bij alle familieleden de grootste aandacht.
Zoals je ziet werd elk beeld voorzien van correcte anekdotische informatie door de betrokkenen Lom "himself".

Het moet ook gezegd dat er niemand in de familie beter geplaatst is om onze hele familie geschiedenis chronologisch correct weer te geven dan Nonk Lom.
 Linda luistert dan ook met verbazing naar de historische uitleg die ze krijgt van haar "Peter" over alle familie gebeurtenissen waar zij met haar jeugdiger leeftijd helemaal geen weet van had.

 Dat er ook nood was onder de genodigden om gezellig bij te praten en mooie en andere herinneringen op te halen spreekt van zelf en dat dit gemakkelijker ging tijdens dit fijne feestmaaltijd aangeboden door Nonk Lom kan je gemakkelijk van de gezichten afleiden.
Dat hij heel wat kofferruimte nodig had om al zijn geschenken terug mee te nemen naar Duitsland kan je hier ook zien.
Wij houden aan dit gezellig treffen fijne herinneringen over waarbij de familiebanden nog wat steviger aangehaald werden en waarbij we moeten zeggen;
" Nonk Lom we wensen je nog vele jaren, zeker daar jij ons voorbeeld bent om de jaartjes er zonder moeite bij te tellen en ze met fierheid te dragen".