De "Molensteen" het is en blijft een "echte uitdaging"!

Wanneer we er toentertijd in slaagden om met beperkte middelen onze eigen keuken te fabriceren waren we toch al zo fier.

Wanneer we nu de kleinkinderen bezig zien met hun restauraties en de daarbij horende creaties moeten we toegeven:" dit is nog heel andere koek".

Wat me ontzettend fier maakt is dat ze steeds in samenwerking met de ganse familie tot uitzonderlijke resultaten komen.

We volgen bv hier wat er op het eerste verdiep van de "Molensteen" is verwezenlijkt vanaf 2 april 2016.

Helene kijkt hier nog wat wezenloos van uit de pas gekapte deuropening van het verdiep dat haar "loft" moet worden.

Je zou voor minder!! 

 De eerste opdracht is het leggen van een stevige vloer zonder dat de plafonds van de onderliggende "bruine café" schade oplopen..

 Deze isoleren en van een degelijke bekleding voorzien, daar moet je je handen voor uit de mouwen steken!

 Oude ramen uitbreken en vervangen, muren strippen, verwijderen en nieuwe plaatsen dit alles volgens een op voorhand knap opgemaakt plan.

De nieuwe indeling krijgt langzaam vorm en de dromen die eerst ver weg leken krijgen al wat vorm. 

 Technische aanpassingen aan de moderne tijd in een huis van meer dan 200 jaar oud het vraagt heel wat creativiteit en aanpassing.

 Hier een staaltje van hoe hier vloerverwarming wordt geplaatst.

 Ook andere techniekers komen en zowel elektriciteit als sanitair moeten oordeelkundig geplaatst.

Ondertussen wordt de vloer verstevigd met steenvezelplaten.

Deze moeten dienen om op de gepaste plaatsen tegels en andere parketvloeren te kunnen plaatsen. 

Niets mag ontbreken zo zien we hier de gyprocmannen de verluchting inwerken. 

 Een andere ploeg werkt aan de steenvezelplaten.

 De badkamer krijgt ook een mooie muurbekleding.

 Respect voor wat de geschiedenis en de ziel van dit huis uitstraalt. Een bestaande muur wordt gefixeerd.

Hierdoor worden de sporen van de geschiedenis van dit gebouw duidelijk geëtaleerd en verder zichtbaar bewaard.

 Opkuisen en op naar het volgende....

 De parketmannen doen hun uiterste best om ook hun steentje bij te dragen aan het resultaat.

 Ondertussen wordt met de ganse familie gewerkt om het interieur aan te kleden zodat leefruimtes oordeelkundig kunnen worden gebruikt.

 Alle ruimtes worden gevuld met aangepaste kasten en toestellen....het onmogelijke krijgt een realistische fantastisch uitziende vorm.

 De keuken!

 met dit uitzicht op de "Ezeldijkmolen" ....men kan zich minder mooie plaatsen voorstellen om in de keuken te werken....

We schrijven 15 december 2016 en er wordt zelfs aan een bescheiden kerstboom gedacht die er aan meehelpt om de sfeer aan te passen aan de tijd van het jaar.

Ik zeg alleen een welverdiende "PROFICIAT" aan de ganse ploeg die met volgehouden uithouding dit op enkele maanden konden realiseren..

We zijn zelfs fier dat we familie zijn van zulke ploeg!!

Agnes Hann ....het ga je goed....je hebt het verdiend!

 Op je weg kom je mensen tegen die een onvergetelijke indruk nalaten.

Agnes was zo iemand.

Ze werkte in de keuken van Jeka in Stanzach.

Zeg niet zo maar "keuken"!

Het was een "Groot keuken" waar driemaal per dag eten klaargemaakt werd soms voor meer dan duizend kinderen.

Dat eten moest dan warm vervoerd worden tot bij de jeugdgroepen door het ganse Lechtal.

 

 Aan het hoofd van zulke keuken stond een team van een viertal Tiroolse vrouwen onder leiding van de immer plichtsbewuste Agnes.

Met een rustige maar stevige hand kreeg zij dat elke dag tijdens de sneeuwklassen en tijdens de zomervakanties onder controle.

Dat we daar met grote ogen naar keken zal je zeker niet verwonderen.

Dat zij gewaardeerd werd en wordt door iedereen die met haar in contact kwam is niet te verbazen.

Ook bij Jeka liet men regelmatig zijn waardering blijken voor haar gigantische inzet. 

 Je kan aan haar zien dat ze deze waardering met enige schroomheid aanvaardde.

 Ook dat sierde haar!! 

 Wanneer het princiep van "Groot keuken" ingeruild werd voor een service per groep was zij de dame die het in de "Krone" van Stanzach op zich nam om daar de groepen te verwennen met haar kookkunst.

Ook weer met erg gewaardeerde inzet en applaus voor het resultaat.

 Zij woonde in Stanzach maar had door haar intense arbeid thuis en voor Jeka alleen nog maar tijd gehad om de mooie omringende bergen van uit het dal te bewonderen.

Het werd de hoogste tijd om ze ook eens mee te tronen naar de "Staplalm" in Elmen.

Samen met de medewerkers hebben we ook deze kleine leemte voor haar opgevuld ....maar we waren vooral blij dat we dat voor haar konden overtuigen dat ze mee ging.

 Hoeveel lunchpakketten heeft ze ooit klaar helpen maken voor de jeugdigen die op bergtocht of op uitstap gingen?

 Nu zag ze eens van dichtbij hoe dat aanvoelde om van de bergen te genieten van uit de hoogte.

Mooi hoe ze hier genietend bewonderd! 

en van "haar" picknick geniet!!

 Ook hier was ze weer voor ons het "luisterend oor" wat we ook zo in haar bewonderden.

Agnes het ga je goed!!!

We zullen je in ons hart steeds bewaren.....
en toen begon de sneeuw te vallen in het Lechtal!

 

We bieden langs deze weg de familie onze oprechte deelneming aan bij het zwaar verlies dat haar heengaan ook voor hen zeker betekend.

Jeka, Lechtal .....SPECHT!!

De vele duizenden jeugdigen die ooit met Jeka in het Lechtal geweest zijn herinneren zich zeker nog de bus uitstappen die ze met de firma Specht gemaakt hebben.

Ontelbaar zijn de bezoeken aan de Beierse Kastelen of Innsbruck die als uitstappen, tussen de bergtochten, door de Firma Specht gereden werden door vriendelijke chauffeurs die de groepen aanvoelden en erg behulpzaam ook een stukje cultuur toevoegde aan de buitenlandse reis van de groepen.

Nu we vanuit Reutte in het Lechtal het droevig bericht krijgen dat Anton Specht overleden is vinden we het toch de moeite om even stil te staan bij deze invloedrijke figuur die deze Anton ook voor Jeka geweest is.

Van bij de start van deze uitzonderlijke organisatie die Jeka uiteindelijk geworden is en nog steeds is heeft Anton een grote rol gespeeld in de uitbouw ervan.

Onze stichter Alfons Borginon vond bij Anton een onmiddellijke bondgenoot en later een goede vriend, voor zijn idee om in het Lechtal jeugdkampen in te richten.

Samen trokken zij op pad om huizen te vinden voor de groepen. Hij wist als geen ander dat heel wat boerderijen in de zomer vrij waren daar de boeren met hun koeien in de hogere Alpen verbleven om beneden het hooi te sparen voor de winter.

Anton was hoofdman van de "Handelskammer" van de regio en vanuit die functie had hij heel wat invloed op de lokalen.

Tegelijkertijd had hij een busfirma die kon dienst doen om aanvullende reizen voor de groepen te doen.

Daar er in de pionierstijd steevast met de trein naar Oostenrijk en Italië gereden werd had Specht de taak om het resterende traject van het station van Reutte tot de huizen van het Lechtal te verzorgen.

Ook het verder rijden tot het Martelldal in Italië werd ook door hem verzorgd.

Dat er op zo een wisseldag wanneer er uit zulke "speciale" trein een duizendtal kinderen kwamen die zowel naar als van het Lechtal naar die trein moesten gebracht worden, alle hens aan dek was kan je je wel voorstellen.

Van en naar het Lechtal gebeurde dat steeds in twee pendels door al de  bussen  die de firma Specht bezat.

Ook de operatie van en naar Martell  was een 24 uren durende operatie, weliswaar op een andere dag dan de Lechtal wissel.

Ook voor de Jeka medewerkers waren dat goed gevulde dagen waarbij we het zo rustige Lechtal in beweging brachten.

Het was zelfs zover dat we in het station van Reutte op die dagen de ganse organisatie van de coupés (wagons) via de station micro door ons gedaan werd in twee talen.

Ook het Tirolerhof, een statig hotel tegenover het station werd op de wisseldagen totaal overrompeld en beleefde hoogdagen in zovere dat met het verdwijnen van het Jeka treintransport ook dit hotel met de tijd opgeruimd werd.

Heerlijk spannende dagen met heel wat organisatorische avonturen hebben we toen beleefd.

Dat de firma Anton SPECHT daar met zoveel andere inbreng, vooral ook op menselijk vlak, een zéér grote rol heeft gespeeld zullen we nooit vergeten.

Vooral dat hij Anton samen met onze Alfons visionairs waren in het kijken in de grootse toekomst van Jeka, toen Sint Paulusreizen, doet me nog steeds met grote bewondering naar beiden opkijken.

 

Anton PECHT het ga je goed in je nieuwe reis we zullen je nooit vergeten en maak samen met Alfons BORGINON  daar verder grote plannen!!.

We betuigen langs deze weg aan de familie Specht onze oprechte deelneming.  

De kerk van Paal. Whah!!

We wisten dat de kerk van Paal een hele tijd dicht was voor restauratie en we zagen ook dat de buitenmuren  mooi gevoegd waren.

We waren verwonderd dat ook het interieur heel fris en fijn verzorgd aangepakt is.

De lokale heemkundige kring heeft van de opening gebruik gemaakt om met foto's uit de recente geschiedenis heel wat reacties bij de bezoekers los te weken.  

 Zeg nu zelf van vloer tot zoldering komt er een heel mooi vernieuwd beeld van het interieur op je af.

Wat vooral opvalt zijn de zorgvuldig op elkaar aangepaste kleuren die het geheel zéér aantrekkelijk doen uitzien.  

 Ook het inpassen van de traditionele beelden, waarrond het vroeger allemaal draaiden, zijn met veel smaak en gevoeligheid voor het verleden gebeurd.

Hier komt de patroonheilige "St Johannes De Doper" uit de verf.

 Ook de plafond taferelen zijn goed geaccentueerd.

De nieuwe kerkvloeren die aangelegd, met daaronder  vloerverwarming, zijn oordeelkundig aangepast en voorzien van fraaie moderne stoelen ....mooi om zien. 

 Een fraai beeld dat we vroeger amper opmerkten tussen de rood geverfde stenen staat hier  nu werkelijk te pronken.

 Ook de toestellen die bij de rituelen gebruikt werden zijn fijn opgeblonken tentoongesteld.

Ook het beeld van "De Heilige Familie" is opeens veel mooier. 

Het is echt de moeite om eens binnen te glippen en we hopen dat velen er komen van mee genieten. 

De "Doopvont" heelt ook een meer centrale plaats vooraan in de kerk gekregen. 

De kerk van Paal "fraai" gerestaureerd.

 Proficiat aan de initiatiefnemers, architecten en uitvoerders en.... wellicht ook aan de financiers.

Diest schittert "nu" in de Demer!!

Geen enkele stad heeft zoveel historische gebouwen op zo een kleine ruimte als Diest.

Wanneer men nu de Demer terug open legt kan men verschillende van deze gebouwen via de reflectie in het water op een heel nieuwe manier bewonderen. 

We begonnen onze tocht aan de Schaffensestraat waaronder de vernieuwde Demer zijn tocht door de stad aanvangt.

 

Via een vlonderbrug kan men al een stukje van de "Ezeldijkmolen" weerkaatst zien.

Op dit ogenblik belet de groene "Eendenkroos" op het water een nog beter reflectie.

 

Via dat aangelegde pad komen we aan het "Ziekenhuis".

Er wordt nog hard gewerkt om de oevers en de bijhorende parken aan te leggen na de toch wel ingrijpende werken. 

 Achter het ziekenhuis baant de Demer zich een pad naast de "Stadstuin" naar de Demerstraat.

 Het is hier dat de werken door strubbelingen met grondeigenaars vertraging opliepen en waar nu met ijver de achterstand wordt opgehaald.

 In de "Demerstraat" is de notaris woning het eerst in beeld om zijn afspiegeling te demonstreren.

 De oevers zijn hier uitnodigend aangelegd met wandelpaden en zitbanken.

Dit moet een uitdaging zijn voor de leerlingen van de aanpalende zustersschool om hier te komen mediteren. We hopen dat het onderwijzend personeel dat ook zo af en toe begrepen heeft. 

 Een beeld van Diest dat je op de oude prentkaarten kan terug vinden. Hier nu in een vernieuwde versie.

Aan de "Zichemsepoort" heeft men de sluis gebouwd van waaruit het waterdebiet geregeld kan worden.

 

Van hier terug naar de "Kaai" weerkaatsen zowel "De Bleek" als de "Grote Kerk" in het Demerwater.

Ook de "Kaai" doet zijn best om het vernieuwde stadsbeeld op te vullen. 

Nieuwe bruggen en afsluitingen gemaakt uit speciaal staal brengen ons terug op de Kaai.

Hier geeft het "Spijker" de meest indrukwekkende weergave van zijn Middeleeuwse praal. 

 Dat er met de fonteinen op de kaai ook aan de jeugd wordt gedacht is mooi meegenomen en de bijhorende verlichting geeft 's avonds een kleurrijk waterpallet.

 Dat men de oude "Paardentrap" opgenomen heeft in de openlegging is zeker een geschiedkundige meerwaarde voor de Kaai.

 Dat er veel volk kwam en komt kijken naar de opening konden we vaststellen en we denken dat het niet alleen komt door de "eendjeskoers" die ter gelegenheid van de opening gehouden werd.

 Dit is een absolute meerwaarde voor Diest en voor zijn historische pracht die het herbergt....zeg nu zelf als je het "Spijker" hier ziet.

....en hier.

We kunnen niets anders zeggen dan "Proficiat" aan de initiatiefnemers die hier bewijzen dat je met een doorgedreven visie "zéér" mooie dingen kan verwezenlijken.