Je moet het maar doen, als je 89 jaar oud bent en al meer dan 40 jaar op kamp komen naar Tirol.
Hij heeft nu wel hulp van zijn zoon Rik maar Maurice blijft de motor en inspirator van "zijn" groep "ROZEMARIJN".
Hij heeft zich toentertijd sterk gemaakt om een groep mentaal zwakkere volwassenen een heerlijke vakantie in het Lechtal te bezorgen en dat doet hij zo elk jaar opnieuw.
Met zijn geestdrift krijgt hij al jarenlang een hele reeks mensen als omkadering mee die meewerken om dit heerlijk gevoel voor ieder te helpen verwezenlijken.
Dat ze zich niet inschrijven voor de gewone activiteiten als huttentochten, rafting of andere canyonings weten we maar hun programma ziet er niet minder fantasierijk uit.
Zo hebben ze al jaren een zondagvoormidag een actieve samenkomst met de groep St Gummariscollege uit Lier om te sporten en een gezamelijke viering op te zetten.
Overal waar ze verblijven zijn ze welgekomen gasten op elk van de lokale terrassen en de zwembaden.
Hoe heet dat ook al weer (her)bergtochten.
Eén van de hoogtepunten is natuurlijk hun tot in de puntjes verzorgd afscheidsbuffet waar ze ook nog de Jeka medewerkers op uitnodigen. Uitnodiging waar we graag op ingaan.
Je moet het maar doen een eindeloos buffet klaar maken voor een 90 tal personen.
We kunnen dan ook niets anders zeggen:" Een proficiat voor deze uitzonderlijke mensen die dit jaar na jaar voor elkaar krijgen".
Geordend kan men verschillende malen aanschuiven voor dit festijn en tussendoor wordt er gezongen en genoten.
De onblusbare creativiteit is ook eigen aan deze groep en zijn begeleiders.
Hun jaarlijkse "Poppenkast" avond is legendarisch en ook de aansluitende verhalen over verzonnen Lechtal figuren zijn beklijvend.
Zo zijn dit jaar o.a. "Herr Sprüdelwasser" en "Baron von Munchhausen zum Kotzen" de revue gepasseerd.
Een pluim voor de ongebreidelde fantasie van Hubert en de zijne die jaar na jaar de deelnemers kan blijven boeien.
Dat we graag mee genieten van hun evenementen staat buiten kijf.
Het enthousiasme waarmee jaarlijks deze periode bij Rozemarijn beleefd wordt is werkelijk aanstekelijk voor iedereen die met hen in contact komt.
Zo komen jeugdige Tirolers bij hen in huis Waldrast jaarlijks een "Tiroolse avond" verzorgen.
Terwijl we met zijn allen meegenieten van deze uitzonderlijke sfeer denken we aan de volgehouden inspanningen die moeten jaarlijks geleverd om dit alles mogelijk te maken.
Maurice, jij als pionier van dit uitzonderlijke, we zeggen: "Zum wohl" en dat je dit nog jaren mag volhouden en we beginnen met gemeend te zeggen:" Tot volgend jaar".
