Deze maal naar Holzgau!

In het Lechtal is Holzgau één van de opvallendste dorpen.

Niet alleen om daar naast elkaar twee kerktorens aan te treffen.

Het bleek toentertijd dat de eerste kapel te klein was maar...mooi genoeg om te blijven staan wanneer de grotere kerk gebouwd werd.

Holzgau was ook een rijk dorp. Dit kon men vroeger zien aan de kostbaar beschilderde huizen die hiermee een zekere rijkdom moesten uitstralen.

Holzgauers waren vroeger erg ondernemende  zeelui en brachten van overzee heel wat rijkdommen mee naar Europa. Obersdorf was hierdoor zelfs een tijdlang het  bijdorp van Holzgau tot....het afbrandde en hiermee ophield dit te zijn samen met de lokale rijkdom.

De vroegere glorie kan men toch nog steeds opmerken aan bv "Het zonnewijzer huis" op de dorpsplaats.

Dat men trots is op zijn dorp kan men nog steeds zien aan de mooi met bloemen gedecoreerde huizen, hotels en balkons.

Het balkon van het "Obere Lechtalerhotel" is daar zeker een prima voorbeeld van.

  

Holzgau heeft zeker veel aan belangstelling gewonnen door een immense hangbrug die men over een zijdal gelegd heeft om de "Lechweg" attractiever te maken.

Vanaf deze hangbrug heeft men een heerlijk panoramazicht op Holzgau.

In dit zelfde zijdal treft men onder deze hangbrug de indrukwekkende "Simmswatervallen" aan die ieders bewondering wegdragen 

en die bij regenachtig weer kolkende waterstromen produceert.

Mooie hotels en gevels verzorgen het algemeen uitzicht van het gezellige dorpsplein. Hier bv de ingang van hotel "Zum Bären"

Tradities zijner en worden in ere gehouden door de plaatselijke muziekkapel in lokale klederdracht. Deze zijn er fier op dat ze al in de tijd van Napoleon opgericht zijn.

 

Ook de lokale gast- en eethuizen zorgen dat op op dit gebied vakantiegangers zowel zomers als winters aangepaste ontspanning vinden. Is "Dorfsalm" geen    mooie naam voor dit gasthof?

 

Dat men op gepaste tijden geen schrik heeft om een spectaculaire attractie te creëren bewijst deze  indrukwekkende "Sneeuwman" die enkele jaren het dorpsplein in de winter decoreerde.

Processies en dorpsfeesten, waar ieder van groot tot klein, zijn beste kleding draagt, dragen bij de tot de charme!

Dat het hier gezellig vertoeven is en was getuigt deze foto!

 

Alfred Schwarz en Erwin Falger

Het droevige nieuws bereikte ons deze week vanuit StanzachH

Twee prominente figuren uit Stanzach zijn hier overleden. 

Alfred Schwarz was van 1971 tot 2004 burgemeester.

 Laat dit juist de periode zijn dat Jeka damals Sint Paulusjeugdkampen winter en zomer duizenden jeugdigen op zomer- en winterkampen mocht ontvangen.

De zomerkampen waren toen al een tijd ingeburgerd  maar sneeuwklassen stonden nog in hun kinderschoenen.

Dat ook deze tot een groot succes uitgegroeid zijn in Stanzach is zeker mede een verdienste van de burgemeester.

Daar het meestal ging om 12 jarige kinderen moest er voor de skiopleiding aangepaste infrastructuur uitgebouwd worden. 

Drie sleepliften en een ankerlift werden aangelegd, een skischool moest worden opgericht en uitgebouwd met gepaste leraars.

Om dit te realiseren heeft de burgemeester meer dan zijn steentje bijgedragen en op een bepaald moment was hij zelfs ook hoofd van deze skischool.

Hij was een polyvalent man want samen met zijn vrouw Liezel (Elisabeth) runden ze ook een souvenirwinkel dat zeker voor onze sneeuwklassen veelvuldig bezocht werd.

Hun huis was een gasthuis dat door heel wat gasten maar zeker door de kookouders van de sneeuwklassen graag gebruikt werd mede door de excellente verzorging die ze daar genoten.

Voor de zomer jeugdigen probeerde hij ook, soms met wisselend succes, een sportveld, tennisterreinen en zelfs een fietsverhuur op poten te zetten.

Besprekingen met de burgemeester waren meestal langdurige en bijzondere vergaderingen maar waar de standpunten uiteindelijk wel naar mekaar toegroeiden.

We zullen aan Fred (want zo noemden we hem allemaal) en zijn vrouw onuitwisbare herinneringen overhouden, zijn verdiensten voor onze jeugd steeds erkennen en we konden zelfs als buitenstaander zien wat zijn beleid voor het hedendaagse Stanzach betekent hebben.

Erwin Falger was in navolging van zijn illustere vader Paul, de plaatselijk taxidienst.

Wanneer je weet dat de dokter 10 km van Stanzach woont en de kliniek in Reutte op 20km dan kan je je wel voorstellen dat er menigmaal op deze taxidienst beroep gedaan werd.

In de winter tijdens de sneeuwklassen had Erwin een bijna permanente opdracht en wat zéér belangrijk was hij deed zijn dienst met een zéér grote bezorgdheid voor zijn jeugdige gekwetsten. Hij troostte ze, bleef bij de dokter om de vertalingen en aan wijzigingen te geven en wacht op zijn patiënten voor het terug brengen naar hun huis. In zéér drukke momenten werd ook zijn vrouw Hildegarde ingeschakeld en met hun beide waren ze dag en nacht bereikbaar wat voor een organisatie als Jeka een uitzonderlijke dienst was die van ons uit ook zéér geapprecieerd werd.

Daarom en om de mooie mens die Erwin was heeft zijn plotselinge dood ons erg aangegrepen en we bieden dan ook aan de beide families onze oprechte deelneming aan.

 

 

Achterkleinkinderen in het spoor van......?!!

Dat we elf achterkleinkinderen hebben kon je al lezen op mijn blog,.dat deze elke dag actief op weg zijn om in de respectievelijke sporen van hun ouders, grootouders en zelfs overgrootouders op te groeien kunnen we dagelijks vaststellen.

Dat er bij deze opvoeding erg gelet wordt op creativiteit is gezien hun afkomst een vanzelfsprekendheid.

Dat ze bij deze hiervoor alle mogelijkheden krijgen en kunnen benutten is duidelijk. 

Hier is Meliana het helpend handje bij het fabriceren van de kerstverlichting voor de Molensteen.

Dat bepaalde dingen kritisch moeten beoordeeld worden is vanzelfsprekend  en ook op dit domein zijn er geen achterblijvers van groot naar klein oefenen ze deze eigenschap.

 

Vraag maar eens wat ze 's morgens willen aandoen.

Dat ze in groep groot worden stimuleert hun sociale vaardigheid.

 

Op weg naar school, kleutertuin of crèche is voor hen geen enkel probleem.

Met de bompa samen pizza's maken, elk op hun voorzien afmeting zijn inderdaad beklijvende lessen.

 Sportief meten ze zich zonder aan competitie te denken. De flesjes op de achtergrond zijn echt niet door de sportievelingen leeggemaakt.

Feestdagen, en die zijn er in overvloed, zijn voor elk van hen "hoogdagen" waar ze telkens zichtbaar van genieten.

Een "Nieuwjaarspresentje", bv hier een pyjama wordt met fierheid getoond. 

Ook voor een groepsfoto zetten ze zonder moeite hun liefste snoetje op of.....is dit inderdaad natuurlijke schoonheid?

Wanneer je nu al door  een "hartje" naar het leven kijkt beloofd dit alles voor de toekomst.

 Toekomst die, zo hopen we, rooskleurig kan verlopen.

 Alle ingrediënten hiervoor zijn hier  nu zeker al voorhanden!  

 

Hartverwarmende beelden ook in "deze" winter!

Ondanks de steeds niet te fraaie boodschappen die de wereld worden ingestuurd  blijven we ons verheugen in beelden die de natuur ons levert.

Vanuit Tirol kregen we dit fraai winterlandschap en uit eigen omgeving een beeld van hoe de plots opduikende winter de herfst in snelheid soms inhaalde.

In huis kunnen mooie creaties de troosteloze grijze winterdagen opvrolijken met kleurige composities.

Een zeldzame laatste roos laat het, wat kleur betreft, zeker niet aan haar hart komen.

Een boeketje doet altijd deugd en geeft hoop dat de lente er snel aankomt.

Zijn dit al niet de kleuren die we dan verwachten?

Al is een mooi gedecoreerde Tiroolse kerstboom toch ook iets dat tot de verbeelding spreekt.

Een ijsvogel is blijkbaar erg bang van de koude maar ik vind dat hij hier toch niet mag ontbreken.

 

En wat vind je van een fruitig en romig gedecoreerd ijsje?

Met dit beeld kunnen we de hele wereld en ook ...de winter aan!