Het droevige nieuws bereikte ons deze week vanuit StanzachH
Twee prominente figuren uit Stanzach zijn hier overleden. Alfred Schwarz was van 1971 tot 2004 burgemeester.
Laat dit juist de periode zijn dat Jeka damals Sint Paulusjeugdkampen winter en zomer duizenden jeugdigen op zomer- en winterkampen mocht ontvangen.
De zomerkampen waren toen al een tijd ingeburgerd maar sneeuwklassen stonden nog in hun kinderschoenen.
Dat ook deze tot een groot succes uitgegroeid zijn in Stanzach is zeker mede een verdienste van de burgemeester.
Daar het meestal ging om 12 jarige kinderen moest er voor de skiopleiding aangepaste infrastructuur uitgebouwd worden.
Drie sleepliften en een ankerlift werden aangelegd, een skischool moest worden opgericht en uitgebouwd met gepaste leraars.
Om dit te realiseren heeft de burgemeester meer dan zijn steentje bijgedragen en op een bepaald moment was hij zelfs ook hoofd van deze skischool.
Hij was een polyvalent man want samen met zijn vrouw Liezel (Elisabeth) runden ze ook een souvenirwinkel dat zeker voor onze sneeuwklassen veelvuldig bezocht werd.
Hun huis was een gasthuis dat door heel wat gasten maar zeker door de kookouders van de sneeuwklassen graag gebruikt werd mede door de excellente verzorging die ze daar genoten.
Voor de zomer jeugdigen probeerde hij ook, soms met wisselend succes, een sportveld, tennisterreinen en zelfs een fietsverhuur op poten te zetten.
Besprekingen met de burgemeester waren meestal langdurige en bijzondere vergaderingen maar waar de standpunten uiteindelijk wel naar mekaar toegroeiden.
We zullen aan Fred (want zo noemden we hem allemaal) en zijn vrouw onuitwisbare herinneringen overhouden, zijn verdiensten voor onze jeugd steeds erkennen en we konden zelfs als buitenstaander zien wat zijn beleid voor het hedendaagse Stanzach betekent hebben.
Erwin Falger was in navolging van zijn illustere vader Paul, de plaatselijk taxidienst.
Wanneer je weet dat de dokter 10 km van Stanzach woont en de kliniek in Reutte op 20km dan kan je je wel voorstellen dat er menigmaal op deze taxidienst beroep gedaan werd.
In de winter tijdens de sneeuwklassen had Erwin een bijna permanente opdracht en wat zéér belangrijk was hij deed zijn dienst met een zéér grote bezorgdheid voor zijn jeugdige gekwetsten. Hij troostte ze, bleef bij de dokter om de vertalingen en aan wijzigingen te geven en wacht op zijn patiënten voor het terug brengen naar hun huis. In zéér drukke momenten werd ook zijn vrouw Hildegarde ingeschakeld en met hun beide waren ze dag en nacht bereikbaar wat voor een organisatie als Jeka een uitzonderlijke dienst was die van ons uit ook zéér geapprecieerd werd.
Daarom en om de mooie mens die Erwin was heeft zijn plotselinge dood ons erg aangegrepen en we bieden dan ook aan de beide families onze oprechte deelneming aan.
