Het einde van de sneeuwklassen...voor mij.

Aan alle (mooie) dingen komt een einde.
Voor mij was dat zaterdagavond het begeleiden van de sneeuwklassen en de krokusvakantiegangers.
Zo mooi ordelijk dat de eerste dag begon zo wanordelijk eindigt dat meestal.
Mooi ingepakte valiezen met véél te veel netjes gevouwen klederen die in een ordelijke kamer wordt neergezet tot het in ontvangst nemen van aangepaste ski’s en skischoenen die netjes in een plaatselijk skihok mooi geordend worden bewaard.

Heel anders gaat het eraan toe wanneer er moet worden naar huis gegaan.

De laatste dag van zo een verblijf is ronduit chaotisch en zelfs hectisch.
Skiën, valiezen maken, kamer opruimen, ski’s en schoenen afleveren, een laatste snelle hap en dan bus laden en naar huis.
Dat dit voor de volgende geen ergerlijke sporen nalaat zou een wonder zijn.
Vele dingen hebben dan ook geen plaats meer en of zijn niet meer van een eigenaar.
Ontelbare vuile onderbroeken en sokken behoren aan niemand, de papiermandjes puilen uit van resten van snoep en andere ondefinieerbare attributen die zeker niet meer mee naar huis moeten.
Een chaos op zijn best!!

Ook wij ontsnappen niet aan de inpakwoede.
Voor alles een plaatsje zoeken en niets meer mee naar huis nemen dan datgene wat je hebt meegebracht is bijna niet mogelijk en toch slagen we er enkele malen per jaar in deze exodus te organiseren.
Op naar de volgende....

Skien in Tirol tijdens de Carnaval...het is zelfs in het Lechtal mogelijk!!

's Morgens als we buiten kijken zijn we reeds blij als de auto bevroren is.

Naar sneeuw kijken we al lang niet meer.

De kunstsneeuw van Elbigenalp en in mindere maten van Stanzach houden het skigebeuren, weliswaar op een kleine oppervlakte, in het Lechtal instand.

De concentratie van skiers en vooral van skileraars, met opvallende rode jassen, geven aan de skipistes van Elbigenalp een bijzondere aanblik.

Iedereen probeert hier het laatste plekje sneeuw te bebruiken en ik heb zelfs iemand zien rondlopen op dit stukje sneeuw met zijn ....langlaufskies. Om maar te zeggen dat de grote helden van het Lechtal Toni en Armin Knittel zijn en dat zelfs Jeka erg creatief omspringt met de laatste restjes ..kunstsneeuw.

De sneeuwklasgroepen die er tijdens de Krokus ook zijn skien tot de laatste dag in Stanzach.

In Warth en op de Saloberkopf geniet iedereen die daar naar toe rijdt -met wat geduld lukt dat- van heerlijke zon en voldoende sneeuw.

Zij die met Pasen mee gaan skien". Het kan , wat de sneeuw betreft, alleen maar beter worden. Het beloofd.

Nieuwe schoenen ...skien goed.

Je krijgt dan met Nieuwjaar nieuwe skischoenen van de kinderen.

Je gaat dan al tweemaal naar Tirol na Nieuwjaar.

Je neemt je schoenen dan mee om ze al zeker eens te proberen voor de grote Paasconfrontatie met de "goede" skiers.

Alleen ontbrak tot nu toe en sneeuw en vrije tijd om te gaan skien. Gisteren was het dan eindelijk zo ver, zon op de bergen, temperatuur -5 graden en iedereen erg gemotiveerd om eindelijk eens te skien.

Bij Toni Knittel in Elbigenalp lag de piste er schitterend bij.

Je kan de stralende gezichten zien van Marijke en Fien en het deed deugd om de oudere knoken wat los te gooien tegen de hellingen van de Zonnelift aldaar.

Vandaag, de laatste dag van de sneeuwklassen voor Carnaval, gaat de school van Neerpelt traditioneel met de ganse groep naar Warth.

Ze zijn met 175 en het is een hele exodus om dit in goede banen te leiden een hele organisatie.

Van de gelegenheid maken we natuurlijk gebruik om iop de Saloberkopf te genieten van heerlijk "Traumhafts" weer.

Wolken met stukjes zon die schijnt op besneeuwde bergtoppen "Het kan niet mooier".

In ieder geval het beloofd voor de carnaval gasten in Warth Salober een heerlijke periode te worden.

Waarom gaan we naar Tirol voor de sneeuw?

Deze morgen in Schaffen vertrokken met een wit tapijt.

In Achenerland was dit al aangegroeid tot een veel belovende laag.

Aan de Hockenheim werden zelfs foto's gemaakt van in de sneeuw spelende kinderen.

Helaas, driewerf helaas, hoe dichter bij het Lechtal hoe minder sneeuw.

Hier in Stanzach was de vijf centimeters van vorige nacht volledig weg en moeten we het noodrantsoen aanspreken.

Dit wil zeggen dat we na de skiaanpassing van morgen alles moeten omsmijten om in Elbigenalp te gaan skien in vijf posten.

Van 9 tot 11h; van 10 tot 12H; van 12 tot 14H en van 14 tot 16H, om maar te zeggen dat er volle bak kan geskied worden in Elbigenalp en ...dat we goed in Stanzach zijn aangekomen.

Harrie en Angèle

Alvorens naar de winter ...nog even bij ons al in de lente!!

Alvorens te vertrekken naar de sneeuw konden we het niet laten om even de lente bij ons thuis vast te leggen zodat we het in Tirol nog kunnen geloven dat er al bloemen bij ons in de tuin bloeien. Over onze CAMELIA in de tuin hadden we het reeds, maar hij heeft dit jaar zijn uiterste best gedaan en zijn bloemenpracht is voor deze tijd van het jaar indrukwekkend.

Gewillig lieten ze zich fotograferen en wij erbij, omdat we denken dat we zelf ook wat bijgedragen hebben aan deze vroege lente.

Volgende dagen in Stanzach zal het, hopelijk voor de sneeuwklassen, andere koek zijn want daar zullen ze nog wel een tijdje moeten wachten opdat de eerste sneeuwklokjes de laatste sneeuwvlokjes verdreven hebben.

Misschien zij we toch wel geinterresseerd in de veranderingen in de natuur!!

Een huis vraagt onderhoud....

Je legt dan al eens leien op je dak.
Dat is levenslang, licht en gaat niet vliegen bij storm.
Je koopt dan leien die behandeld zijn tegen mos en kleurvast zijn maar toch...
Na dertig jaar kijk je al enkele jaren tot je grote ergernis tegen een bemost en ontkleurend dak aan. André is dan de man die je nodig hebt en hij komt eraan met overtuigend materiaal en met inzet van alle middelen trekt hij ten hemel ttz. naar het hoogste punt van het dak. Begeleid van het lawaai van een prima hogedrukwerker met bijhorende lans zorgt hij, na twee dagen zwaar labeur, ervoor, dat het dak eruit ziet zoals een vrouw die pas uit de douche komt en nog niet geschminkt is.
Een proper bijna naakt dak blijft over.
De lagergelegen crepilaag had de laatste jaren alleen maar vuil tot zich genomen en ook hier doet een hogedrukreiniger wonderen.
Het huis ziet er al heel anders uit.
Onrechtstreekse nadelen van zo een blits offensief zijn dat alles vol zand en zandkorrels hangt. Dat de kelder onderstroomt van het overlopend water van de gevel en dat je na het vertrek van de wonderdoener met gewone middelen zoals dweil, spons en zeemvel alles moet terugbrengen in zijn vorige staat.
Maar het beloofd voor de toekomst dat ons huis er vééél beter gaat uitzien.