Het einde van de sneeuwklassen...voor mij.

Aan alle (mooie) dingen komt een einde.
Voor mij was dat zaterdagavond het begeleiden van de sneeuwklassen en de krokusvakantiegangers.
Zo mooi ordelijk dat de eerste dag begon zo wanordelijk eindigt dat meestal.
Mooi ingepakte valiezen met véél te veel netjes gevouwen klederen die in een ordelijke kamer wordt neergezet tot het in ontvangst nemen van aangepaste ski’s en skischoenen die netjes in een plaatselijk skihok mooi geordend worden bewaard.

Heel anders gaat het eraan toe wanneer er moet worden naar huis gegaan.

De laatste dag van zo een verblijf is ronduit chaotisch en zelfs hectisch.
Skiën, valiezen maken, kamer opruimen, ski’s en schoenen afleveren, een laatste snelle hap en dan bus laden en naar huis.
Dat dit voor de volgende geen ergerlijke sporen nalaat zou een wonder zijn.
Vele dingen hebben dan ook geen plaats meer en of zijn niet meer van een eigenaar.
Ontelbare vuile onderbroeken en sokken behoren aan niemand, de papiermandjes puilen uit van resten van snoep en andere ondefinieerbare attributen die zeker niet meer mee naar huis moeten.
Een chaos op zijn best!!

Ook wij ontsnappen niet aan de inpakwoede.
Voor alles een plaatsje zoeken en niets meer mee naar huis nemen dan datgene wat je hebt meegebracht is bijna niet mogelijk en toch slagen we er enkele malen per jaar in deze exodus te organiseren.
Op naar de volgende....