De lente moet zich haasten om de zomer voor te blijven!!

Buitengewoon!!!Hoog zomer in april.
De lente heeft zich nog nooit zo moeten reppen om de zomer voor te blijven.

Verwondering alom en vooral de natuur moet in "overdrive".

Nog nooit stonden de fruitbomen zo snel in bloei en moesten de bijtjes en de hommels zo snel hun werk doen als dit jaar.

Ze hadden nog geen tijd meer om over hun misterieuze ziekte "de verdwijnziekte" na te denken.

Van 's morgens tot 's avonds waren ze van huis en dan denken die imkers dat ze een ziekte hebben.

Ook wij zelf kunnen niet volgen. Nog nooit werden er zoveel gezellige tuinavonden in april ingericht als dit jaar. Zelf fijntjes opgeluisterd met plots verschijnende meikevers.

De pracht en praal van de frisse lente wordt lichtjes overschaduwd door het niet te blussen stof dat overal opduikt door de regenloze dagen.

Gelukkig zij (en dus wij) die dit buitengewoon positief natuurgebeuren mogen meemaken en er van genieten.

En dan zijn er toch puriteinen die hierin een nadeel zien : zo zouden de bladeren te vroeg op de bomen staan en ze moeten dan te lang hangen....

Je moet het maar kunnen uitleggen zelfs negatief...

Met de "Franse les" naar...PARIJS!!

Wanneer de cursisten van de "Franse les" niet voldoende kandidaten hebben om een reis naar Parijs te organiseren vinden we die wel binnen onze familie en kunnen we het eerder beperkt groepje laten uitgroeien tot een echte groepsreis. Wanneer de weergoden ons dan ook nog goed gezind zijn, kan zo een uitstap niet meer stuk. Wanneer de aangeduide gids zich echt niet kon realiseren dat we niet naar Rome gingen en daardoor oordeelkundig werd afgezet door een chauffeur die het wel wist, liep alles op wieltjes. Goed gezelschap, goed gevuld programma, een voortdurend oogvullend decor aangevuld met een weloverwogen culinair festijn, alle ingrediënten om op de terugreis reeds te spreken van de volgende uitstap met deze groep.

Dat de fotograven hun best hebben gedaan kan je gemakkelijk merken, om nu uit het uitgebreid
aanbod slechts enkele representatieve foto's te kiezen is erg moeilijk.
Maar wanneer je vragen hebt over de originaliteit van sommige beelden en personages zijn we steeds bereid om oplossingen te geven.
We hopen je in ieder geval jaloers gemaakt te hebben met onze uitstap... wand dit weekendje Parijs "étais la peine"..
Wat zo een "Franse les" al dan niet tot resultaat heeft.

Om meer beelden te zien van deze memorabele reis klik dan hier www.hcruysberghs.tk of hiernaast op Harrie's website en klik dan door op Paris...

Hoei. Samen met T. Julia...naar de stad aan de Maas.

We kennen Hoei, een gerenommeerde oude stad aan de Maas.
Zelf zeggen ze Huy en noemen de inwoners Hutois. We weten dat er een kerncentrale van Tihange in de buurt is en de imposante koeltorens zijn van op grote afstand te zien.
We weten ook dat Annemarie LIZIN er burgemeester is en dat deze welbekende rondborstige dame resoluut haar stempel probeert te drukken op Belgische en internationale politiek.

Wanneer we afdalen naar de maasvallei valt ons de enorme natuurlijke mooiheid van het grootse heuvelend landschap op.
Wanneer we opdraaien naar Julia, die woont op het Plateau de Leumont, in Antheit aan de rand van Hoei, krijgen we van daaruit een indrukwekkend uitzicht over de maasvallei en de huizen die tegen de wanden van deze vallei de verschillende woonkernen uitmaken.
Het is ook op deze hellingen waar er stevig gekoerst wordt tijdens de Waalse Pijl en waar het eindpunt dan ook ligt op de befaamde "Muur van Hoei".
Verwonderd en te bewonderen dat men met een fiets dergelijke steile klimmen kan overwinnen.

Bezoek aan een gerenoveerd klooster, voorzien van specifieke museumstukken die vooral het goede leven van de lokalen in het verleden en waarschijnlijk ook van nu moeten aangeven. De wijnpersen verraden al iets van de bruisende levenslust van de Hoeienaren.

In het oude stadsgedeelte, dat tussen de Maas en de hellingen van de omringende vallei is samengeperst, vallen de monumentale gebouwen op.
Het citadel, de kathedraal en het imposante oude stadsgedeelte, alles speelt zich af aan de boorden van de Maas.
Op deze zonnige dag nodigt de Grote Markt uit om zijn goed bewaart groots verleden mooi gerestaureerd te etaleren.
De fontein, het stadshuis en vooral de terrasjes opgesteld op deze verkeersvrije Grote Markt,.
Feestelijker kan niet.

Ook van de vriendelijkheid en de gastvrijheid van deze mensen kan in België zeker iedereen iets leren.
Wij in ieder geval hebben hiervan genoten en danken dan ook onze gids voor de fijne rondleiding..

De lente is erg gehaast...en wij genieten!!

Het is als een godsgeschenk "hoog zomer" in april.
We haasten ons om de gepaste klederen op te diepen.

We hebben nog geen tijd gehad om er nieuwe te kopen of om naar de zonnebank te gaan.

Het overvalt ons als het ware.
De terrasjes kunnen nauwelijks afgestoft of elke stoel zit al vol.
De tuincentra doen gouden zaken om sets en andere zonneschermen te verkopen.

Haspengouw kan de stroom van bezoekers voor de bloeiende boomgaarden met moeite verwerken en er wordt nu al meer fietszweet geproduceerd bij de meeste dapperen als er voor het ganse voorjaar voorzien was.

Gelukkig kan de drank die we voorzien hadden voor koude lenteavonden ook dienen om nu deze zomerse dorsten te lessen .

Laat de natuur maar op zijn kop staan we zullen er wel met volle teugen van genieten...

Het zijn de details die het verschil maken.

Wanneer je een fotografische artiest als Diane op een minder goede weerdag met haar fototoestel op stap laat gaan krijg je altijd beelden vastgelegd waar een gewone sterveling argeloos aan voorbij gaat.

Zelfs Flore haar bril zakt af van zoveel oog voor detail.

Niets ontgaat het alziend oog en beter nog, kleine onopvallende dingen krijgen op een zodanige manier de aandacht van de anderskijkende fotograaf dat ze in een ongekende schoonheid voor de lens komen.

Zijn dat nu de hoeden van de traditionele lokale muziekanten of het pas opgeblonken huisje van een wijngaardslak, het krijgt allemaal een artistiek opvallend uitzicht.

Diane, geef ons meer van dat en we zullen er zorg voor dragen..

We gingen eens kijken in Alde Biezen.

Zeg nu zelf. "De Landcommanderij van Alden Biezen" is een hele mond vol.

Wanneer je in Riemst de wegwijzers hiernaar toe volgt en je komt er aan dan ben je nog meer verwonderd over de omvang van dit middeleeuws complex.
Het toerisme bureau dat er gevestigd is heeft mooie brochures over het opzet van dit indrukwekkend gebouw.
Een rondgang kan je er gemakkelijk volgen.

De verwondering over de inrichting en de uitgebreidheid van dit, door de Vlaamse regering, gerestaureerde bouwwerk laat niemand onberoerd.
Dat we er op Paasmaandag waren was meegenomen, want juist met Pasen stelde men de Engelse tuin naast de Commanderij open voor publiek.
De monumentale bomen die hier domineerden werden gedragen op een tapijt van anemonen dat zich aan de voeten van deze reuzen uitspreidde.
Ik zou zo zeggen je moet er eens gaan kijken...Het loont de moeite.

Bandana als sombrero...het helpt in ieder geval!

Wanneer men je een "bandana" aanbied weet je aanvankelijk niet wat aanvangen met zo een pietluttig voddeke.

Wanneer men dan zegt dat het van "Marktrock" komt en je met grote bezorgdheid gegeven wordt door een andere "Éminence grise" zoals Bert Brijs dan twijfelt men lichtjes.
Wanneer de zon ongenadig op je bloot hoofd brandt en een verschrikkelijke hoofdpijn je kwetsbaarheid onderstreept, wanneer dit doekje dan nog professioneel wordt geknoopt door Willem dan moet je geen twijfel meer hebben.
Ik loop opvallendIk spaar reed te wezen met een bandana en kan hem in dit tropische winterlandschap niet meer missen.
Fotografen verdringen zich en ik poseer gewillig.
Dat er reacties komen moet je er bij nemen.
Dat men je nog herkent is een goed teken, maar dat men hardop fluistert "een overjarige zeerover die verloren is gezwommen" is minder.
Ik zeg een bandana heeft voordelen, het is licht, het beschermt tegen de zon, het kan als onderlaag dienen, je staat er belachelijk mee , men geeft je van alle kanten raad voor de toekomst en ik besluit dat ik volgend jaar hopelijk weer ene kan dragen, maar dan met ietwat vuriger kleurtjes... en dan schrijf ik aanvankelijk nog "bandera", foei!!