Naar Stanzach rijden met, zes, in een VW busje van Jeka, zonder airco is vragen naar avontuur.
Gelukkig was er daar een paperclip voorhanden en enkele handige handen om het probleem van de oververhitte motor op te lossen. Verder zijn we binnen de tijdslimiet in Stanzach om 17 uur aangekomen.
Gelukkig was er daar een paperclip voorhanden en enkele handige handen om het probleem van de oververhitte motor op te lossen. Verder zijn we binnen de tijdslimiet in Stanzach om 17 uur aangekomen.
Dezelfde avond komen er in zes verschillende Jeka huizen Hongaarse groepen aan.
Het omschakelen van medewerkerspraat (roddel) naar Hongaars vraagt enige flexibiliteit, de waterhoos die me begeleid van het ene naar het andere huis vraagt de nodige aquaplanning behendigheid.
Groter is nog de verrassing wanneer we de volgende morgen onze kop buiten steken en we in de staalblauwe hemel de met sneeuw bepoederde bergen kunnen bewonderen. Sneeuw waar men hier de ganse winter tevergeefs heeft op gewacht.
Deze sneeuw smelt niet voor deze zon en dat betekend dat de temperatuur op bepaalde hoogte niet boven het vriespunt komt en het dal met een 10 graden moet tevreden zijn.
Van deze bergen ook een beeld...dit om iedereen die het leest water(sneeuw)achtig te maken.
Ondertussen is Steven met zijn collega's uit de bergen teruggekeerd en koestert hij met zijn maten hun stijve benen door voor hun computerscherm zo weinig mogelijk te bewegen....waar zulke tocht goed voor is.
Wanneer je van deze tocht meer beelden wil zien klik je hiernaast op Steve's site en doorklikken op zijn avontuurlijke tocht in de bergen.