De vernieuwde "Stadsfeestzaal" in Antwerpen.

Over de vernieuwde "Stadsfeestzaal" hadden we al veel gehoord.
Wanneer we naar Antwerpen bij Steven gaan, hebben we meestal geen tijd om de pareltjes van de Antwerpse architectuur te bewonderen.

Het werd dus de hoogste tijd om ook eens de Meir en bijhorende omgeving af te schuimen.

De gerestaureerde zaal verraadt reeds langs buiten dat dit prestigieus project meer verrassende snufjes achter zijn gevel verbergt.
Bij het binnentreden valt je mond wel open van het indrukwekkende interieur dat in deze tijd nog kan gecreëerd worden.
Koepels, champagne- en ander cocktail bars wisselen af met rondom in galerijvorm ingerichte winkeltjes en eethuisjes. Een blik op de zwevende champagnebar.

Rustig genietend in de cocktailbar omringd van een galerij van winkels.

Je kan je ogen niet genoeg de kost geven.

Hier proberen Angèle en Guillaume.

Tot in de kleinste details is de afwerking uiterst verzorgd.
Hier zo een opvallende kroonluchter.

Hier een met bladgoud (?) versierd deel van de indrukwekkende koepel.

Dat met dit in deze tijd nog kan of wil maken is merkwaardig.

Van op de galerij heeft men een overzicht op het gebeuren en kan men nog beter het geheel bewonderen.
"De Stadsfeestzaal" in Antwerpen moet je gezien hebben!!

Op informatiereis in ...de regen!

Het was die morgen overal heerlijk wit gesneeuwd. Om een "sneeuwklas" voor te stellen kon je het amper beter dromen.
We hadden het in het verleden al anders meegemaakt en deze werkelijkheid overtrof de stoutste verwachtingen.
Kamerindeling en ontbijt, even bespreken hoe deze dagen gingen verlopen en iedereen op weg om het skiveld en de bijhorende accommodatie te gaan bewonderen.

De eerste vlokken begeleiden ons op deze tocht naar het skiveld, maar de witte vlokjes gingen langzaam over in doorschijnende regendruppels en we waren dan ook al blij dat we de "Vossenkamer" in de lokale school konden bezoeken.
Na de middag was iedereen nieuwsgierig hoe zijn toekomstig huis er zou uitzien dat we ons bij de wandeling door Stanzach en het bekijken van de respectievelijke huizen geen vragen stelden over de neervallende regen.
De nattigheid voelden we pas wanneer we in "De Post" zaten na te kaarten bij een warme....
Tijdens het avond rodelen in Holzgau was de 0 graden grens met ons. Boven korrelsneeuw en beneden water. Toch ook dit kon de pret van de leraars niet bederven alhoewel....er toch niemand boos was dat we in de "Dorfsalm" binnen zaten voor de après rodel.
De volgende dag, van het zelfde weer, hadden we een uitstap naar het kasteel ruïne Ehrenberg op het programma.
Eigenlijk opgebouwd als interactief voor kinderen, konden de leraars, hun hier ook goed amuseren.Ze pasten maliënkolders, trokken ridderzwaarden en lieten zich graag tot ridder slaan.

Of ze uit waren op het veroveren van een "Jonkvrouw" of een heuse "Ridder" heb ik niet gevraagd. Het enthousiasme onder de leraars was in ieder geval bijzonder groot.

Naar de "Jöchelspitze" die namiddag was zinloos.
Buiten was geen enkele berg te zien en het regende onop.....
Kegelen bij Johan in Alpenblick Bach was het alternatief.
Eerste gewin katten gespin en we dropen als grote verliezers af.

Een warm drankje lieten we ons toch nog smaken.

Dan zouden we de competitie maar door trekken en ‘s avonds in het lokale "Schiesslokal" een heuse competitie voor goud, zilver en brons in twee categorieën. De volwassenen en de jeugd.
De gevaarlijke individuen, we bedoelen goede schutters, kwamen op de voorgrond en zij gingen met de prijzen en de medailles lopen.

De minder slecht weer aangekondigde maandag werd dan gebruikt om naar de "Lechtaler Bergbahn" te trekken.
Hier werd geskied en gekeken hoe het zou kunnen zijn en aanvoelen met mooi weer.
Een ontwrichte enkel werd als souvenir mee genomen door Evi Melkebeke van de school "Het Lentekind" uit Lennik.
Alles wat een sneeuwklas zo mooi maakt, staalblauwe hemel, prachtige wandelingen, mooie vergezichten of indrukwekkende besneeuwde bergen hebben we niet gezien maar dat er onder de deelnemers veel nieuwe vriendschappen zijn gesloten is zeker en oh zo belangrijk.
Zo zie je maar dat het niet altijd is, waarvoor je op reis gaat, dat het plezier uitmaakt van zo een gebeurtenis.

Met de trein kom je ...in het Centraal station van Antwerpen!!

Steve Stevaert heeft het voor de gepensioneerden goedkoop gemaakt.

Toch wordt er, ten onrechte, nog niet veel met de trein gereden.

Rustig, geen files, maar...je moet je wel naar het station en je verder door op eigen kracht bewegen.

Als je het Antwerps Centraal station aankomt moet je met verbazing toegeven dat je ongelijk had.

Dit prachtig project straalt een "grandeur" uit die een indrukwekkende brug slaat tussen verschillende eeuwen van bouwkunst en techniek.

De TGV sporen die drie verdiepingen diep getrokken zijn verbindt Antwerpen, met het spoor op een zéér snelle manier, met de rest van Europa.

Je kijkt verder je ogen uit op de schitterende structuur van het gerestaureerd gedeelte van het station.

De kerstsfeer die ook hier gecreëerd is nodigt uit om elk detail van het interieur, met reden, wat lager te bewonderen.

Hier aankomen is anders dan anders in een kil station dat dienst doet als stopplaats van je trein.

Hier wil je zelfs poseren met ...

Dat men buiten nog niet gans klaar is met deze indrukwekkende restauratie klus belet ons niet om ook hier de kerstboom te gebruiken als voorgrond van dit prachtig gebouw.

We gaan een keer meer met de trein naar...Antwerpen, misschien wel voor het Centraal station!!

Dus leve ....Steve Stevaert !!