Henri Cruysberghs: 2009

dinsdag, december 29, 2009

Geen gewoon "Kerstfeest"!

Met een beeld van een mooi gedecoreerde wintertuin trachtte Julia ons al waterachtig te maken voor haar stilaan traditioneel Kerstfeest van Hoei.

Het is fijn, tot in elk detail verzorgd, en dat zal ook dit jaar weer "SUBERBE" zijn.

Bij de geslaagde decoratie hoort een woordje uitleg van de gastvrouw. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen?

Sfeervol en knap troont deze sliert boven de feesttafel die er zonder meer uitnodigend uitziet.

Aan elk detail is gewerkt, met voorbedachtheid, om dit Kerstfeest weer een ster bij te geven.

Als gasten zijn er ook, de groter wordende familie van Annuck en Nico, hier met Zita en Tuur.

De zichtbaar genietende gastvrouw die al de felicitaties meer dan verdient.

Een fijn dessert als opvallende afsluiter van alweer een culinair festijn.

Met dank aan Julia en een stevig applaus voor haar gewaardeerde gastvrijheid.

We wensen haar en iedereen fijne eindejaarsdagen en een gezellig 2010!

zaterdag, december 19, 2009

In het midden van de dag in volle zon -7 graden C. Ik heb het nog niet dikwijls zo koud geweten en zeker...niet zo koud gevoeld als vandaag. De sneeuw van voor enkele dagen wacht op nieuwe en ons Oostenrijks vogelhuisje komt meer en meer haar ware aard en afkomst tonen. Het laagje sneeuw op het dak doet zelfs de vogels opschrikken. Het is nog wel geen meter sneeuw dat er op ligt maar het huisje is ook niet zo groot

Dan zeggen ze dat de klimaatconferentie in Kopenhagen mislukt is en dat de aarde ongeremd gaat opwarmen, wij genieten daarentegen van een heuse koudegolf, die er wezen mag.

Dat we afstevenen op een witte Kerst, de eerste in 45 jaar, is ook al zo een teken dat al de wetenschap over opwarming soms door de werkelijkheid demonstratief wordt tegengesproken.

We blijven hopen op genoeg sneeuw deze winter en zeker in Tirol, al is het maar om de sneeuwklassertjes die er deze winter komen leren skiën, de tijd van hun leven te kunnen bezorgen.

dinsdag, december 15, 2009

Op de gezellige, koude, kerstmarkt van Durbuy.

DURBUY, is het kleinste stadje van Europa. Alles is hier samengebracht op een kleine ruimte. Sfeervolle straatjes en gebouwen, gezellige winkeltjes met zeer aantrekkelijke en verrassende producten.

Alles draait rond deze gezelligheid en leeft van het toerisme.

Ze konden dan ook met hun "Kerstmarkt" niet achterblijven in dit zo typische decor waarover ze al beschikken.

Het lokaal kasteel domineert de hele stad en zorgt dat je vanuit elk hoekje van Durbuy mooie gevulde stadsbeelden kan fotograferen

Dat het juist bij ons bezoek erg koud was verhoogde nog de charme van de kraampjes die met warme spijzen en dranken hun waren aan de verkleumden gemakkelijker kwijt raakten.

Van racisme is hier geen spraken. De zwarte en de witte snoepborsten liggen hier al of niet voorzien van tepels zusterlijk naast elkaar naar publiek (waar we zeker bij hoorden) te lonken.

Warm ingeduffeld ging de meeste aandacht er toch naar uit om een gezellig interieur of nog beter een gezellig warm cafeetje op te zoeken.

Men mocht dan al met de mooiste produkten je aandacht proberen te trekken en hier is zo een stand met heel speciale tuindecoratie er een van, het was en bleef koud en zeker voor tuindecoratie.

Dan is pauseren voor een kerstboom al een betere activiteit en...

.... je warmen voor een heel decoratieve open haard datgene wat het zijn moet.

Vraag het maar aan Roger en Marie-Jeanne.

Alles wat met warmte en verwarming te maken had trok bijzonder veel aandacht en werd ook drukker dan andere dingen flink becommentarieerd.

Eindelijk dat gezellig cafeetje waar er "warme" dranken als chocomelk en glühwein geserveerd werd door een ober die zeker van onnozel doen iets afwist.

Marie-Jeanne toonde met fierte wat ze gekocht had zodat ze ten allen tijden kan blijven beweren dat ze in Durbuy op de kerstmarkt was.

De Chileense panfluiters moesten voor een speciale sfeer zorgen maar ze zagen er meer uit als jongens die voor straf naar Siberië waren verbanden om daar hun kost te verdienen.

Zelfs de warme worst met mosterd kon niet verhelpen dat er een koude rilling over onze rug liep.

Als men er van uit gaat dat koude mensen dichter bij elkaar brengt slaagt men daar optimaal in op de kerstmarkt van Durbuy.

maandag, november 30, 2009

Zelfs de vogeltjes krijgen een Tiroolse (op)voeding!

Wat we van Tirol meegebracht hadden wisten we wel, maar welke naam we het moesten geven ...

Was het nu een vogelhuisje? Daar wonen vogels in.

Was het een voederplank? Die is vlak en zonder dak.

Hier was zelfs een waterrad aan. Misschien was het een gewone Tiroolse watermolen. In ieder geval er was zo iets aan dat we bij een molen een tremie noemen en waar hier voedsel voor vogels in voorraad op hen ligt te wachten...je ziet maar ...wij wachten op het antwoord.

Waar we het zouden opstellen zodat we van het voederen zelf ook kijkplezier zouden hebben was vanzelfsprekend maar niet zo gemakkelijk te organiseren op het volle en niet zo gelijke terras.

Dat de vogels het in het begin niet zo voor te vinden waren konden we vaststellen. Ze bleven weg. Weken lang bleefhet voedsel onaangeroerd ....tot we overschakelden op de aloude mezenbollen en hup daar waren ze....de mooi gekleurde meesjes.

Pogingen om de voeding te variëren werden hardnekkig afgewezen en...de al verrimpelde gebruikklare rottende appels blijven dan ook onaangeroerd.

Braafjes wachten ze hun beurt af maar ze zijn soms al met velen en vinden dat je veel moeite mag doen maar de vogels het Tirools gevoel opdringen is tot nu toe vergeefse moeite en misschien maar goed ook anders gingen deze ook nog op vakantie naar...Stanzach.

dinsdag, november 10, 2009

Het nieuwe station van Luik...indrukwekkend!

De verbazing is van de gezichten af te lezen wanneer we in het nieuwe station van Luik aankomen.

We hadden er al veel over gehoord maar dat het zo een indrukwekkend gebouw geworden was moet je met eigen ogen vaststellen.

De immens grote overspanningen, in sierlijke vormen, overkappen een enorm grote stationshal. We hadden echt ogen te kort om dit constructief hoogstandje te bewonderen.

De gids Julia, die ons door Luik zou begeleiden, keek ook even verbaasd op deze nieuwe Luikse trots.

Sierlijke vormen, verwerkt modern station comfort en elk hoekje verbaast met zijn creatieve presentatie.
Of het nu roltrappen, stijgliften of koffiebars waren. Het viel allemaal op door zijn functionaliteit gekoppeld aan sierlijkheid.

Hier een zicht op de mooi ingewerkte roltrappen.

De buitenoverkapping van het station is in schril contrast met de omgeving van dit Guillemins station.

Er rijden... zelfs treinen in en uit dit station. Zo futuristisch lijkt dit hele gebouw dat we verbaast zijn over de combinatie architectuur en functionaliteit.

Elk detail van de overkoepeling is weer een uitnodiging om een foto te nemen.

Op weg naar het stadscentrum.

De weergoden lieten ons wel wat in de steek en alles wat bescherming biedt tegen regen of kou wordt gretig gebruikt.

Voor het prachtige justitiepaleis wordt nog even beraadslaagd en is de verklarende uitleg van de gids Julia meer dan welkom.

Op de binnenplaats van dit Justitiepaleis kijken we verwonderd naar de prachtige collectie van mooi versierde steunpilaren die deze plaats een indrukwekkende status geven.

De regen zorgt ervoor dat we de kijktijd in de stad liever vervangen door een warme rijtijd in de trein.

Een fontein die erg haar best doet om te laten zien dat je met water ook mooie dingen kan doen kan er ons niet van weerhouden om met koude rillingen over de rug de warmte op te zoeken.

Luik is een aanrader en als ze daar al mooie winkels, gebouwen en zelfs een beschermende galerij hebben is het Guillemins station een nieuwe parel aan hun kroon waar ze zeker fier mogen op zijn.
Wanneer je meer wil weten of beelden zien van deze uitstap naar Luik kan je hierbij klikken op www.hcruysberghs.tk of hiernaast van boven op Harrie's website en doorklikken naar "Naar Luik!"

woensdag, oktober 28, 2009

Herfst in het "Molenstraatje" en omgeving.

Ook wij kunnen er niet langskijken. We genieten van een heerlijke nazomer. De kleuren die hierdoor gedemonstreerd worden vullen volledig ons "wenspallet"

In de nabije buurt is het mooiste holle wegje van Schaffen een voorrecht dat we voor deze gelegenheid graag in de "picture" plaatsen.

Het "Molenstraatje" zou eveneens "Mollengang" kunnen heten.

Zijn vorm , van op afstand bekeken, zou niet mooier met een passer kunnen getekend worden.
Zijn omkadering kan moeilijker door een fotokader beter gevat worden.

Hoger op is de kleurige rand van het domein "Van Audenhove" een copie van "De Indian Sommer" waar veel mensen voor naar Amerika gaan om deze te zien.

De "Amerikaanse Eiken" die hier buitengewoon hun best doen spannen hier de kroon in gewaardeerde vurigheid.

Lager in het straatje doet de tuin van Henri Enkels ook zijn duitje in het decoreren van de straat. Zijn geel gekleurde Esdoorn trekt al de aandacht naar zichzelf en met reden.

Ook in eigen tuin vinden we hoekjes die wat kleurenverscheidenheid kunnen meetellen.

Sommige struiken plaatsen zichzelf zo in de kijker of dat ze voor de laatste keer al hun bladerpracht aan de waslijn tentoonspreiden.
Ze hebben hier duidelijk allemaal hetzelfde kleurenbad gekregen alvorens zich te tonen.

De pruikenboom doet het dan weer met veel meer variatie.

Hij demonstreert dit door zich hoog boven de andere struiken te tooien met zijn grote kleur verscheidenheid.

De struikroosjes hebben al de ganse zomer hun uiterste best gedaan en lopen op hun laatste knopjes. Maar ze denken dat volhouden hier loont en...gelijk hebben ze.

De herfstpaddenstoelen worden zich plots bewust dat ze er al lang niet meer waren en nu schieten ze als...uit de grond in het decor met al hun tot de verbeelding sprekende vormen.

Sommige mensen houden niet van de herfst...

zaterdag, oktober 24, 2009

Romantische "Chambre d’Hôtes" in Reims.

Naar Reims gaan om er te supporteren is een goede reden om mee te gaan.

Dat Stefan goed getraind is hebben we al kunnen horen en we verwachten dan ook dat we als gelukkige supporters kunnen mee genieten van zijn inspanning.

Om deze te verwennen heeft hij dan ook in het centrum van Reims een "Chambre d'Hôtes" geboekt waar we van opkijken.

Knus, gezellig, smaakvol, rustig, met...een charmante gastvrouw die haar uiterste best doet om het naar onze zin te maken.

De slaapkamer deed ons denken aan de kamers zoals we ze thuis vroeger gewoon waren.

Kussentjes, behang met een boord, houten geverniste vloeren en een bedsprei waar de romantiek vanaf druipt.

We zijn dan ook graag bereid om in zulk decor te poseren.

Het typisch franse ontbijt ademt dezelfde gezelligheid uit.

Het oog wil ook iets en een brandend kaarsje doet het klaargezette fruitsap beter smaken.

Een croissant en het onontbeerlijke franse stokbrood maken het geheel van "huiselijk ontbijt" helemaal af.

Bescheiden trekt de gastvrouw zich terug in haar keukentje en wij maken graag van de gelegenheid gebruik om de gezellige hoekjes van het smaakvol ingericht huis vast te leggen.
Hier kijken we in de leefkamer.

In de inkomhal staat een piano die zelfs meehelpt om de familiebeelden tentoon te stellen.

Op de overloop vormt een mooie staanlamp een passend geheel met de ruimte.

Uiteindelijk zouden we het nog vergeten dat Stefan de halve marathon gelopen heeft en...of hij het er goed vanaf gebracht heeft staat buiten kijf.

De 290ste op 3000 deelnemers verdient een daverend applaus en...de meegereisde supporters waren zéér tevreden met ...Reims, de "Chambre d'Hôtes" en het resultaat van Stefan.

We kijken al uit waar Stefan in de toekomst nog eens nood heeft aan supporters.