Wat we van Tirol meegebracht hadden wisten we wel, maar welke naam we het moesten geven ...
Was het nu een vogelhuisje? Daar wonen vogels in.
Was het een voederplank? Die is vlak en zonder dak.
Hier was zelfs een waterrad aan. Misschien was het een gewone Tiroolse watermolen. In ieder geval er was zo iets aan dat we bij een molen een tremie noemen en waar hier voedsel voor vogels in voorraad op hen ligt te wachten...je ziet maar ...wij wachten op het antwoord.
Waar we het zouden opstellen zodat we van het voederen zelf ook kijkplezier zouden hebben was vanzelfsprekend maar niet zo gemakkelijk te organiseren op het volle en niet zo gelijke terras.
Dat de vogels het in het begin niet zo voor te vinden waren konden we vaststellen. Ze bleven weg. Weken lang bleefhet voedsel onaangeroerd ....tot we overschakelden op de aloude mezenbollen en hup daar waren ze....de mooi gekleurde meesjes.
Pogingen om de voeding te variëren werden hardnekkig afgewezen en...de al verrimpelde gebruikklare rottende appels blijven dan ook onaangeroerd.
Waar we het zouden opstellen zodat we van het voederen zelf ook kijkplezier zouden hebben was vanzelfsprekend maar niet zo gemakkelijk te organiseren op het volle en niet zo gelijke terras.
Dat de vogels het in het begin niet zo voor te vinden waren konden we vaststellen. Ze bleven weg. Weken lang bleefhet voedsel onaangeroerd ....tot we overschakelden op de aloude mezenbollen en hup daar waren ze....de mooi gekleurde meesjes.
Pogingen om de voeding te variëren werden hardnekkig afgewezen en...de al verrimpelde gebruikklare rottende appels blijven dan ook onaangeroerd.Braafjes wachten ze hun beurt af maar ze zijn soms al met velen en vinden dat je veel moeite mag doen maar de vogels het Tirools gevoel opdringen is tot nu toe vergeefse moeite en misschien maar goed ook anders gingen deze ook nog op vakantie naar...Stanzach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten