Alexander zit in het laatste jaar van een kunstrichting.
Hier verwacht men dat er een eindwerk gemaakt wordt.
De opdracht is een puzzel maken die alle ingridienten bevat van het werk van een hedendaagse architect.
Alexander dweept met een Japanse architect die, beton, glas en kunststof als uitgangsmateriaal in zijn werk gebruikt. Dit idee levert, na veel transpiratie en inspiratie, een puzzel blok op die knap in elkaar steekt.
Puzzel onderdelen maken uit betonblokjes, die daarenboven juist in elkaar passen, is geen evidentie. Dit vraagt heel wat voorbereiding en technische vaardigheden dit in een vrij ongewoon te bewerken materiaal.
Hier doet hij het laatste lijmwerk om de onderdelen samen te stellen.
Een bewonderende Bompa komt een helpend handje toesteken onder de argwanende blik van de createur.
Het passen met veel 'Fingerspitsengefühl" is zéér spannend en wordt met bewonderende ogen gevolgd. Maar alles klopt tot het kleinste gaatje!
De omkadering is zorgvuldig en passend voorbereid. Hier is niets aan het toeval overgelaten.
Het "moment suprême".De blok vormt één passend geheel in de speciaal ontworpen doos van aluminium en plexiglas.
De weerkaatsing van de omgeving beantwoordt aan de gestelde verwachting en geeft uitstraling aan de constructie.
Nu nog ...de leraar en de jury overtuigen .
Als bevoorrecht getuige zou ik zo zeggen:" Alexander je bent goed bezig".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten