Het was al een tijdje geleden dat Julia op bezoek was in het Lechtal dus tijd voor een "remake". Dit jaar zou Obersdorf, Innsbruck en Gramais op het programma staan want hoge bergen zoals..."Staplalm" kwamen vorige maal aanbod. Of alles goed verlopen is laten we aan haar oordeel over maar ik denk wel dat het alles bij elkaar en beklijvend verlof geworden is!
Op weg naar Innsbruck is ze er als de eerste bij om aan de kiosk van de "Zugspitzblick" de echte Zugspitze te zoeken.
De springschans op de hoogte van "Bergisel" stond ook geprogrammeerd maar hier zijn we door toedoen van onze buschauffeur niet toe gekomen. We hebben de schans van ver, van boven en van achter gezien maar de weg er naartoe hebben we na enkele uren rondrijden dan maar gelaten voor wat hij was. Uiteindelijk wilden we toch ook nog iets zien van Innsbruck.
Poseren in de "Maria-Theresiastrasse" voor het Gouden Dak geflankeerd door een heuse straatmimespeelster. Geen enkele toerist kan iets beter bedenken om een souvenir van deze stad mee naar huis te nemen.
Samen iets eten in de koelte van een "Stiftkeller", dit is een kloosterkelder die omgevormd is tot een bloeiende horeca zaak die zelfs een prijs won voor de beste "Bierkelder" van Innsbruck.
Smakelijk! Laat je je vrijdag "Tagesmenu" ...smaken.
Van Innsbruck naar het bergdorp Gramais is op papier een kleine sprong. In werkelijkheid moet je wel een zijdal van het Lechtal in en enkele honderden hoogtemeters overwinnen om je dan in een van de mooiste natuurplekjes van het Lechtal te bevinden.
Toch is ook hier het kleine kerkje piekfijn verzorgd en krijgt dan ook veel bewonderende blikken.
Prachtige vergezichten, een klein dorpje geplaatst in een enorm bergmassief, om even stil van te worden.
Hier kan je de "Rentnerrundwanderweg" doen wat zoveel betekent dat alleen de gepensioneerden voor deze tocht worden uitgenodigd...anderen gaan toch wel wat hoger.
Dat je op zulke wandeling alleen gezelschap hebt van je eigen schaduw is normaal. Ik kon het dan ook niet laten om ook eens een foto te maken van mijn metgezel.
Op weg naar Innsbruck is ze er als de eerste bij om aan de kiosk van de "Zugspitzblick" de echte Zugspitze te zoeken.
De springschans op de hoogte van "Bergisel" stond ook geprogrammeerd maar hier zijn we door toedoen van onze buschauffeur niet toe gekomen. We hebben de schans van ver, van boven en van achter gezien maar de weg er naartoe hebben we na enkele uren rondrijden dan maar gelaten voor wat hij was. Uiteindelijk wilden we toch ook nog iets zien van Innsbruck.
Poseren in de "Maria-Theresiastrasse" voor het Gouden Dak geflankeerd door een heuse straatmimespeelster. Geen enkele toerist kan iets beter bedenken om een souvenir van deze stad mee naar huis te nemen.
Samen iets eten in de koelte van een "Stiftkeller", dit is een kloosterkelder die omgevormd is tot een bloeiende horeca zaak die zelfs een prijs won voor de beste "Bierkelder" van Innsbruck.
Smakelijk! Laat je je vrijdag "Tagesmenu" ...smaken.
Van Innsbruck naar het bergdorp Gramais is op papier een kleine sprong. In werkelijkheid moet je wel een zijdal van het Lechtal in en enkele honderden hoogtemeters overwinnen om je dan in een van de mooiste natuurplekjes van het Lechtal te bevinden.Toch is ook hier het kleine kerkje piekfijn verzorgd en krijgt dan ook veel bewonderende blikken.
Prachtige vergezichten, een klein dorpje geplaatst in een enorm bergmassief, om even stil van te worden.
Hier kan je de "Rentnerrundwanderweg" doen wat zoveel betekent dat alleen de gepensioneerden voor deze tocht worden uitgenodigd...anderen gaan toch wel wat hoger.
Dat je op zulke wandeling alleen gezelschap hebt van je eigen schaduw is normaal. Ik kon het dan ook niet laten om ook eens een foto te maken van mijn metgezel.We hopen dat, ondanks alles, Julia toch wel enkele goede herinneringen zal overhouden aan haar bezoek aan het Lechtal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten