Ons "Tante Lieske".

Vorige dinsdag verloor ze haar strijd.

Ze had zoveel meer in dit leven verdient.

Ze was ons "Tante Lieske" om velerlei redenen.

Als kind mocht ik samen met mijn zus een tijd bij het jonge koppel verblijven.

Waren het toen harde tijden voor ons zijn en blijven dat heerlijke momenten uit ons leven.

Ze trouwden in 1945 en zouden binnenkort 65 jaar getrouwd zijn.

N. Theo we zegden allemaal "Thei" was haar echte droomprins en het werd ook zo een huwelijk.

Voor ons was er op dit gebied niets mooier en we bewonderde deze lieve dame niet alleen omdat ze uit haar ouderlijke winkel steeds snoepjes meebracht voor ons.

Naar haar creativiteit in haar eigen naaiatelier bewonderde ik toentertijd zodanig dat ik later zeker kleermaker zou worden

.

Hun kinderwens ging in vervulling en naast dit gezin had ze de vaardigheid om vanuit hun eigen kippenbedrijf met een grote sociale inzet eieren aan de ganse buurt te verkopen.

Bij N. Thei en T Lieske op bezoek gaan was altijd feest.

Gastvrijheid stond boven in hun huisspreuk en dat dit steeds gezellige bezoeken waren kunnen allen die er waren bevestigen.

Toen het later moeilijk werd was haar man er om haar met al zijn krachten te verzorgen.

De dienst voor haar was een bewijs van hun grote liefde.

Liefde die T. Lieske had voor ieder die met haar in aanraking kwam en die ieder dan ook zo voelde.

De toespraak van Els was dan ook een ode aan deze eigenschap en van zo een pure echtheid dan we allen met veel moeite de realiteit van haar heengaan konden vatten.

Ik zal steeds dankbaar blijven voor de fijne levenslessen die ik in mijn jeugd van T. Lieske en N. Thei heb mogen ontvangen.

We zullen hun hiervoor eeuwig dankbaar blijven.