Het Citadel van Diest is een bouwwerk waar men toentertijd miljoenen stenen heeft op elkaar gemetst.
Het werd gebouwd in het midden van 19de eeuw als onderdeel van de verdedigingsgordel die rond Diest werd gebouwd om de stad te verdedigen tegen de eventueel terugkerende Hollandse legers.
Eén van de poorten waarmee Diest van de buitenwereld werd afgesloten, als het nodig zou zijn, was de Leuvense poort met het daarbij horende militair bolwerk "de Citadel".
Deze Citadel heeft veel andere bestemmingen gekend dan oorspronkelijk gepland.
Als laatste vertrokken voor enkele jaren de para's als laatste bewoners en nu staat dit alles open voor nieuwe uitdagingen die wel op dit immens solied complex gaan afkomen.
Hoog tijd om dit stuk geschiedenis eens van naderbij te gaan bekijken nu de militaire verbodstekens verdwenen zijn.
Geen betere gids om dit te gaan verkennen dan René.
Hij heeft in de buurt van het Citadel en de Allerheiligenberg gewoond en had na de oorlog , samen met de jeugd uit de buurt, het hele Citadel met zijn hele avontuurlijke uitrusting als uitgelezen speelterrein.
Op datzelfde tijdstip werden deze gebouwen ter beschikking gesteld aan de bevolking als woongebieden en René's vrouw heeft hier een heerlijk stuk van haar jeugd doorgebracht.
In 1952 hebben de para's hier hun intrek genomen en werd ook voor René het Citadel een blijvende herinnering aan een avontuurlijke jeugd die toen ook hier in de buurt in grote getallen aanwezig was.
Hij herinnert zich de gangen met schietgaten die na de oorlog ook nog vol lagen met achtergelaten munitie resten, helmen en ander oorlogstuig.
Deze gangen hadden functies. Zo had Fons Vandam hier zijn koeien gestald en liet hij deze grazen op het beukenplein van het Citadel.Hij bewerkte ook een deel van dit terrein als veld.
De "witte gangen" werden dan weer gebruikt om vanuit de Leuvensestraat het "Paradeplein" te bereiken. Dit plein was toen een woonerf met gemeenschappelijke waterpompen en zelfs waren in verschillende van deze vertrekken specerijen winkeltjes ingericht.
Het metselwerk is nog van uiterst goede kwaliteit en in zéér goede staat.
Sommige hebben een bakstenen vloer, andere gewoon zand en andere zijn dan gefatsoeneerd om als verzorgde ruimte te kunnen functioneren.
Zo heeft men gangen op verschillende verdiepingen en je kan zien dat ze een architectonisch hoogstandje vormen in het prachtige geheel.
Hier haalt René zijn herinneringen op, de één nog avontuurlijker dan de ander, de één nog liederlijker dan geloofwaardig!
Buiten is alles weelderig begroeid en door militaire aanwezigheid in zijn oorspronkelijke toestand bewaard.
Zo toont René ons, de "Grote Geul" "de Lamparkes", "de kleine Geul", "de Kanonnekes" allemaal begrippen die je in geen enkele boek over Diest terug vindt.
Zijn grootste oriëntatiepunt vertrekt van het huisje van "Kador" dat tegen het citadel gebouwd werd en lange tijd ook bewoond werd.
De natuur heeft hier ook zijn best gedaan en een reeks enorme beuken geven de hele omgeving een uitzicht van een natuurpark.
Hier geeft René een indruk van de afmetingen van één van deze talrijke beuken. Wandelen hier is erg afwisselend en je moet een zekere bergconditie meebrengen ...zeker als je deze gids wil volgen.
Hier komen we uit de "Kleine Geul" en hebben we de ondergrondse gangen juist verlaten.
De hele Citadel troont boven Diest en vanop sommige plaatsen heb je waarlijk een prachtig uitzicht op de historische binnenstad.
Waar wacht je op?
Op het Citadel is er op dit ogenblik een gratis parking ingericht en die leidt langs de Allerheiligenkapel rechtstreeks naar het stadscentrum.
Als dit geen uitnodiging is voor een bezoek?
