In Reutte op de "Langste Hangbrug"!!

 In al de Belgische kranten en tijdschriften heeft men het aangekondigd dat er in Reutte tussen de ruïne van het kasteel Ehrenberg en de Kluis, over de autobaan naar Innsbruck, de grootste hangbrug van Europa zou gebouwd worden.

We waren op gebied van "Hangbruggen" in het Lechal al wat verwend en er zouden heel wat overtuigende argumenten moeten worden op tafel gelegd om ons van de meerwaarde van deze "Highliner" te overtuigen.

 Tijdens ons routine bezoek aan Ehrenberg konden we er echt niet meer naast kijken.

Juist boven Ehrenberg hangt ze uitdagend te lonken.....

 Een overtuigend grondplan van de hele site met panoramische beelden van het uitzicht van boven naar beneden. De uitgestippelde wandelwegen met tijdsaanduiding, uitzichtspunten ....alles is er om de toerist te verleiden alleen....de prijs!!!

Wanneer je in Holzgau gratis over de brug gaat vinden we € 8 pp. veel geld om.... aan ons leven nog een kick ervaring toe te voegen.

 Het bleef knagen en vragen bleven komen:" Ben je al eens over...".

Jan besliste dat hij genoeg gespaard had en met de Jeka "dapperen" gingen we op tocht naar de "Highline 179" zoals men deze brug Europees commercieel ook noemt.

 Gelijktijdig ons gerust voelend en ongerust makend stelden we vast dat er nog velen de overtocht waagden.

 Om de aandacht van de bezoekers wat te ont- stressen waren aan de brug al enkele echte middeleeuwse burchtbewoners klaar gezet.

Of er toentertijd sprake was van hangbruggen.....ik denk dat er toen meer over ophaalbruggen gesproken werd....misschien heeft Tarzan hier zijn invloed op de geschiedenis laten gelden!

Ondertussen controleert Jan de symbolische "liefdesloten" die ook hier al worden opgehangen. Om de onverbreekbaarheid van hun liefde te bewijzen gooien liefdevolle koppels de sleutel van hun slotje naar beneden.

In Holzgau gebeurt dit boven een rivier, hier boven de autobaan....in beide gevallen blijft het riskant om hem terug te zoeken. 

Erszi houdt zich goed vast aan de reling....

Af en toe wordt er ook al eens gelachen van....

Als technieker kan ik het toch niet laten om de stevigheid van de constructie even van naderbij te bekijken. Er is nog geen brug naar onder gevallen maar het gebruik werd dan ook vroeger alleen in tekenfilms getolereerd en met deze beelden was veel mogelijk vandaar.... even hoofdrekenen of de overspannende trekkabels voldoende dik waren....

Met de Ruine van Ehrenberg als achtergrond poseren we op het voorbestemde uitzicht punt

toch fier over onze gedurfde prestatie..... maar de hangbrug van Holzgau vinden we mooier, nuttiger en...gratis. 

Bij "JEKA" die beste verzorging!!

Wij hebben onze bewondering voor "alle" groepsleiders die hun groepsleden de gelegenheid bieden om van die "wonderbare" natuur van het Lechtal en zijn mogelijkheden te laten genieten, nooit onder stoelen of banken gestoken.

Dat er achter deze ondernemingen heel wat mensen actief bezig zijn zal niemand verwonderen en iedereen weet van Jeka dat er met een handvol medewerkers een schare van meer van tweehonderd (ja, ja 200) vrijwilligers hun beste beentje voorzetten om het totale plaatje van de verzorging van de hun "toevertrouwde" af te werken.

We noemen een groot deel van hen "Kookouders".

Zij zorgen ervoor dat er aan de hand van de ingrediënten, die ze volgens een menu door de bevoorrading aangereikt krijgen, hun "kinderen en begeleiders" ook met een gelukkig "maaggevoel" naar huis terug zullen keren.

Dat ze hiervoor op geen inspanning kijken toont dit beeld van de trotse makers van een koude schotel in huis Marnix voor 60 kinderen uit Bornem. Wie zei ook weer:" Het oog wil ook wat!".

Jeka is erg dankbaar dat ze samen met de inzet van deze liefdevolle kookouders zo een diep menselijke  en sterk gewaardeerde relatie kunnen opbouwen met de "Sneeuwklassertjes".

Je moet het maar doen!!

 

  

Dat we uit andere landen dan België ook groepen krijgen is bekend en we zijn altijd nieuwsgierig hoe deze omgaan met dezelfde ingrediënten om voor hun leden het eten op tafel te toveren.

 Uit Tsjechië, Hongarije, Nederland, Engeland, Ierland en ja, ja ook uit Oekraïne hebben we groepen die de sneeuwpret van het Lechtal komen opzoeken.

Dat deze hun eigen keukenmensen meebrengen is ook al om taalkundige redenen vanzelfsprekend.

Hoe zij dat steeds tot een eigengereid goed einde brengen is voor ons steeds een bron van verwondering.

Hier hebben we bv een foto van een kok zoals hij op dit ogenblik in het huis Breughel kookt voor een Tsjechische groep.

Zijn fiere en smakelijke uitstraling spreken boekdelen en niemand twijfelt, zelfs niet op voorhand, dat ook deze groep met een gelukkig culinair gevoel naar Praag gaat terugkeren en zelfs gaat weer komen....!!

Onze oprechte waardering voor die onbaatzuchtige inzet waar wij met zoveel bewondering steeds naar kijken.

Proficiat "KOOKOUDERS" uit alle landen!