De vernieuwde "Stadsfeestzaal" in Antwerpen.

Over de vernieuwde "Stadsfeestzaal" hadden we al veel gehoord.
Wanneer we naar Antwerpen bij Steven gaan, hebben we meestal geen tijd om de pareltjes van de Antwerpse architectuur te bewonderen.

Het werd dus de hoogste tijd om ook eens de Meir en bijhorende omgeving af te schuimen.

De gerestaureerde zaal verraadt reeds langs buiten dat dit prestigieus project meer verrassende snufjes achter zijn gevel verbergt.
Bij het binnentreden valt je mond wel open van het indrukwekkende interieur dat in deze tijd nog kan gecreëerd worden.
Koepels, champagne- en ander cocktail bars wisselen af met rondom in galerijvorm ingerichte winkeltjes en eethuisjes. Een blik op de zwevende champagnebar.

Rustig genietend in de cocktailbar omringd van een galerij van winkels.

Je kan je ogen niet genoeg de kost geven.

Hier proberen Angèle en Guillaume.

Tot in de kleinste details is de afwerking uiterst verzorgd.
Hier zo een opvallende kroonluchter.

Hier een met bladgoud (?) versierd deel van de indrukwekkende koepel.

Dat met dit in deze tijd nog kan of wil maken is merkwaardig.

Van op de galerij heeft men een overzicht op het gebeuren en kan men nog beter het geheel bewonderen.
"De Stadsfeestzaal" in Antwerpen moet je gezien hebben!!

Op informatiereis in ...de regen!

Het was die morgen overal heerlijk wit gesneeuwd. Om een "sneeuwklas" voor te stellen kon je het amper beter dromen.
We hadden het in het verleden al anders meegemaakt en deze werkelijkheid overtrof de stoutste verwachtingen.
Kamerindeling en ontbijt, even bespreken hoe deze dagen gingen verlopen en iedereen op weg om het skiveld en de bijhorende accommodatie te gaan bewonderen.

De eerste vlokken begeleiden ons op deze tocht naar het skiveld, maar de witte vlokjes gingen langzaam over in doorschijnende regendruppels en we waren dan ook al blij dat we de "Vossenkamer" in de lokale school konden bezoeken.
Na de middag was iedereen nieuwsgierig hoe zijn toekomstig huis er zou uitzien dat we ons bij de wandeling door Stanzach en het bekijken van de respectievelijke huizen geen vragen stelden over de neervallende regen.
De nattigheid voelden we pas wanneer we in "De Post" zaten na te kaarten bij een warme....
Tijdens het avond rodelen in Holzgau was de 0 graden grens met ons. Boven korrelsneeuw en beneden water. Toch ook dit kon de pret van de leraars niet bederven alhoewel....er toch niemand boos was dat we in de "Dorfsalm" binnen zaten voor de après rodel.
De volgende dag, van het zelfde weer, hadden we een uitstap naar het kasteel ruïne Ehrenberg op het programma.
Eigenlijk opgebouwd als interactief voor kinderen, konden de leraars, hun hier ook goed amuseren.Ze pasten maliënkolders, trokken ridderzwaarden en lieten zich graag tot ridder slaan.

Of ze uit waren op het veroveren van een "Jonkvrouw" of een heuse "Ridder" heb ik niet gevraagd. Het enthousiasme onder de leraars was in ieder geval bijzonder groot.

Naar de "Jöchelspitze" die namiddag was zinloos.
Buiten was geen enkele berg te zien en het regende onop.....
Kegelen bij Johan in Alpenblick Bach was het alternatief.
Eerste gewin katten gespin en we dropen als grote verliezers af.

Een warm drankje lieten we ons toch nog smaken.

Dan zouden we de competitie maar door trekken en ‘s avonds in het lokale "Schiesslokal" een heuse competitie voor goud, zilver en brons in twee categorieën. De volwassenen en de jeugd.
De gevaarlijke individuen, we bedoelen goede schutters, kwamen op de voorgrond en zij gingen met de prijzen en de medailles lopen.

De minder slecht weer aangekondigde maandag werd dan gebruikt om naar de "Lechtaler Bergbahn" te trekken.
Hier werd geskied en gekeken hoe het zou kunnen zijn en aanvoelen met mooi weer.
Een ontwrichte enkel werd als souvenir mee genomen door Evi Melkebeke van de school "Het Lentekind" uit Lennik.
Alles wat een sneeuwklas zo mooi maakt, staalblauwe hemel, prachtige wandelingen, mooie vergezichten of indrukwekkende besneeuwde bergen hebben we niet gezien maar dat er onder de deelnemers veel nieuwe vriendschappen zijn gesloten is zeker en oh zo belangrijk.
Zo zie je maar dat het niet altijd is, waarvoor je op reis gaat, dat het plezier uitmaakt van zo een gebeurtenis.

Met de trein kom je ...in het Centraal station van Antwerpen!!

Steve Stevaert heeft het voor de gepensioneerden goedkoop gemaakt.

Toch wordt er, ten onrechte, nog niet veel met de trein gereden.

Rustig, geen files, maar...je moet je wel naar het station en je verder door op eigen kracht bewegen.

Als je het Antwerps Centraal station aankomt moet je met verbazing toegeven dat je ongelijk had.

Dit prachtig project straalt een "grandeur" uit die een indrukwekkende brug slaat tussen verschillende eeuwen van bouwkunst en techniek.

De TGV sporen die drie verdiepingen diep getrokken zijn verbindt Antwerpen, met het spoor op een zéér snelle manier, met de rest van Europa.

Je kijkt verder je ogen uit op de schitterende structuur van het gerestaureerd gedeelte van het station.

De kerstsfeer die ook hier gecreëerd is nodigt uit om elk detail van het interieur, met reden, wat lager te bewonderen.

Hier aankomen is anders dan anders in een kil station dat dienst doet als stopplaats van je trein.

Hier wil je zelfs poseren met ...

Dat men buiten nog niet gans klaar is met deze indrukwekkende restauratie klus belet ons niet om ook hier de kerstboom te gebruiken als voorgrond van dit prachtig gebouw.

We gaan een keer meer met de trein naar...Antwerpen, misschien wel voor het Centraal station!!

Dus leve ....Steve Stevaert !!

Winterkriebels....!

De eerste "winterprik" geeft velen een "kick".

Vooraleer we beseffen dat we door de sneeuw in de file( of soms in de gracht) belanden.

Dat we harder moeten stoken en veel vroeger dan anders onze winteruitrusting moeten uithalen, genieten we met zijn allen van heerlijke frisse beelden. Uit Hoei kregen we het eerste beeld en we konden dan ook zelf niet achterblijven om het dun laagje sneeuw door te sturen naar "warmere oorden".

Sfeerbeelden kregen we van Wannes, die al denkt aan een "Kerstkaart" en deze dan ook ter goedkeuring aan zijn facebook voorlegt.

Diane maakt een uniek, stemmig, tuin tafereel.

Ze denkt zelfs dat ze met de resten van haar barbeque kaarsen haar tuin kan verlichten.

Dat gans Europa meewerkt aan deze vroege winter hoorden we al .

Dat onze tweede heimat hierin niet achterblijft bewijst het witte beeld van Stanzach.

Om de "Paasvakantiegangers" in de stemming te brengen ook een bekend beeld van de "Widderstein" op de Salober in Warth-Schrokken op dit ogenblik.

Hier voegt men er echter fijntjes aan toe dat er reeds "1m20 " sneeuw ligt,en daarmee slaan ze natuurlijk allen door ons getoonde .winterbeelden

Dat we vrijdagavond onze "Paassamenkomst" hebben is, met deze beelden, goed meegenomen als promotie!.

Antwerpen. Wordt vervolgt.....

Met "Buurt in zicht" op zaterdag 29 november a.s. als streefdoel werd er serieus doorgewerkt in de Richardstraat 18 Antwerpen.
De ganse tweede verdieping grondig restaureren en zelfs hier een badkamer uit het niets toveren was geen klein bier en een moeilijke bevalling.

Oordelen doe je zelf.

Commentaar op het getoonde wil ik wel geven (wat had je anders van mij verwacht?)

Hier een beeld van de wastafel gemonteerd op toilet kastje.

Algemeen beeld van de inloopdouche en hangtoilet.
Een computerscherm om inspiratie op te doen tijdens het nemen van een rustig bad behoord tot “the finishing touch”.

Ruim bad met bijhorende gesofistikeerde kranen.

Blik vanuit het bad op video scherm en douche.

Maar dat wil niet zeggen dat alles er al zo uitziet. Hier is Ilse bezig met de vloeren te oliën van de overige kamers.
Plinten, verfwerk en afwerking van elektriciteit wachten nog om deze kamers operatief te maken.
Maar de titel zegt "Wordt vervolgt"....

We lonken al naar....de winter!

We denken aan skiën en we doen ons best om ook de natuur in deze richting te laten meewerken.

Daarom hebben we reeds voor de vogeltjes een voedingswegwijzer klaargehangen.

Dit jaar hebben we gezocht naar een multisoort voeding.

Van papegaaien tot kleine vinken alover roodborstjes en mussen, allen trachten we met wisselend succes te lokken.

Om het nog een beetje onecht voor te stellen hebben we de beelden van de eerste gebruikers nog horizontaal gehangen. Vogels zijn vindingrijk en trekken er zich niets van aan en profiteren van het gebodene.

Wij hopen op ....veel vogeltjes als bezoekers en dat moet daarom nog niet... in een strenge winter.

Jong geleerd....!

Jules "the plomber" zou zijn naam kunnen zijn.

Het gereedschap nog een "beetje" groot, maar om te poseren mag dat.

Begint alles niet met het aangeven van ...en de naam kennen van zoveel gereedschappen? Jef heeft hier al de houding dat "hij" het zaakje moet ondersteunen.

Samen met je vader moeilijke dingen doen, die uiteindelijk naar een gebruiksklare badkamer leiden?

Het is met kinderogen haast niet te geloven.

Gereedschap en materiaal, het is niet gemakkelijk om alles te gebruiken waarvoor het voorzien is.

Je eigen fantasie staat soms een juist gebruik in de weg en...dit wordt niet steeds gewaardeerd door de meer praktisch- en resultaatsgerichte ouders .

Jules poseert fier op het plaatje van "de laatste planklegging" van de badkamervloer.

Werk waar hij alle aandacht voor heeft en dat hij zelfs van de nodige commentaar voorziet.
"Bompa past dit wel? Is het niet te groot?"
Een kritisch oog is reeds een waarborg voor de toekomst.

Of dit alles een garantie is voor een "praktische" toekomst is af te wachten, maar dat het geen kwaad kan om deze situaties eens mee te maken is zeker waar.
Zoiets zullen ze niet rap vergeten!

Van RUÏNE tot BADKAMER!

Voor de tweede verdieping ten huize Steven en Ilse lagen de plannen al een tijdje vast.

Wanneer je echter al van uit de kelder over het gelijkvloers naar de eerste verdieping bent geraakt, met je restauratie en daartussen moet werken en drie kinderen krijgen is de moed en de tijd om verder te doen niet steeds alomtegenwoordig.

.

De koepel in de traphal was vorig jaar gereed geraakt en nu de badkamer, uit het niets, installeren vraagt heel wat planning, inzet, karakter en...geld. Waarbij we de slaapkamers er ook nog bijnamen.

Het resultaat is nog niet zoals het zou moeten zijn, maar het uitzicht wijst toch al in de richting van een heuse badkamer.

De slaapkamers die bij deze verdieping horen riepen ook op "dringend klusser gevraagd".
Ramen, muren, plafond en vloer moesten weer worden "uitgevonden".
Al de aan- en afvoer van oude en nieuwe materialen moet langs de eerste twee verdiepingen gebeuren, waarbij vuilafvoer in de stad op een vrij ingewikkelde manier gebeurt.

Dat dit ook reeds gedeeltelijk gebeurd is verheugd niet alleen Steven en Ilse maar ook enkele anderen.
Toch denk ik dat Steven zich zijn Allerheiligen verlofweekje met een zwaar schuurmachine nog een hele tijd zal herinneren.

De badkamertoestellen stonden al een tijdje te wachten op plaatsen waar ze de normale bewegingsvrijheid van de kamergebruikers erg belemmerden en bij momenten bijna onmogelijk maakten.
Maar ook daar komt nu een einde aan...

De samenwerking om van iets oud iets nieuw te maken was er.
De creativiteit om dit ook goed en “lekloos” te doen werd tot op de grens afgetast en toegepast.

Dat er naast sanitaire apparaten ook nog watervaste meubelen moeten gemaakt was een bijkomende opdracht. Dat men de oorspronkelijke deuren bewaarde was vanzelfsprekend maar deze ook een goed uitzicht bezorgen in dit nieuw geheel, is vrij arbeidsintensief.
Vraag maar aan Angèle hoeveel uren ze oude verf heeft afgebrand.

Op 29 november is er "Buurt in zicht", waar Ilse en Steven hun deur openzwaaien en dan zien en horen we of het allemaal gelukt is!!

Hoe kom je uit een ....ravijn?

Mogen we ook eens aan sensatie doen? Wanneer er deze zomer voor onze deur een aanhanger stopte met een totaal verhakkelde auto werd er voor ons en de ganse omgeving veel duidelijk van de raadsels die al enkele dagen in het Lechtal de ronde deden. Er was namelijk een bejaard (!) koppel uit Garmish Partenkirchen reeds enkele dagen met hun auto vermist in de bergen.

Dan werd er plots op de radio gemeld dat een auto gevonden was in een ravijn op de Hantenjochstrasse.

Hoe je de resten van deze duik ook bekijkt, het is inderdaad geen goed idee om van een bergpas naar beneden te rijden met de auto.

Het lijkt me dan nog veiliger dat te doen met de fiets gezien de renners van de bergetappes in de rondes die meestal nog op eigen houtje naar boven klauteren na iets dergelijks dat ook spectaculair oogt.

Dat de inzittenden dood waren is een feit ....of ze dit bewust of ongewild gedaan hebben, daar wordt in het Lechtal over gefluisterd....

Herfst!!

Gelukkig is de zon er om de ochtendkou om te buigen en de omgeving te overgieten met kleurrijke herfstkleuren.

De tuin doet ook nog even zijn best om zijn uitzicht zo lang mogelijk aantrekkelijk te houden.
Rijkelijk gebruik makend van zijn nog laatste nog voorradige kleuren tracht hij zijn aankomende kaalheid zolang mogelijk uit te stellen.

Een lust voor het oog en een bekroning van een jaar zoeken achter, de echte kleuren die nu eindelijk verschijnen, doet elk blaadje zijn best om zijn aantrekkelijkheid te demonstreren.

De bloembakken hebben na een slechte zomer hun tweede adem gevonden en staan nog te concurreren met de vaste planten van de tuin.

Vruchten van tuinstruiken die, buiten het decoratieve, weinig nut hebben, doen dubbel hun best om op dit gebied hun nut te bewijzen.

Wanneer deze nazomer ons brengt wat de zomer een beetje vergeten is zijn we best tevreden.