Naar de "Breitachklamm".

De "Breitachklamm" was in 2005 zwaar beschadigd door wateroverlast.

Ze werd toendertijd gesloten voor herstelling en pas na twee jaar terug voor publiek opengesteld.

Benieuwd om dit "natuurfenomeen" nog eens terug te zien (na zoveel jaren) trokken we in goed gezelschap er op af.

De tocht door deze kloof deden we wijselijk van boven naar beneden.

Deze zéér smalle en erg diepe, uit elkaar gedreven rotswanden vormen een indrukwekkend spel van licht, water en het daarbijhorende resultaat is een prachtige kloof die de duitser "Klamm" noemen en de fransen "Une Gorges"

Uitgespoelde rotswanden,wisselen zich af met indrukwekkende watervallen waarbij het invallend licht door smalle openingen voor bijzondere effecten zorgt.

Door de ganse kloof is op halve hoogte een wandeltraject aangelegd dat het mogelijk maakt om van elk hoekje en zeker van elke diepte te genieten.

Bij het rondkijken wel de rotswanden in het oog houden want het pad is dikwijls onder de rotsen uitgehouwen en niet voor elke menselijke hoogte berekend.

De figuren door de natuur in de rotsen nagelaten hebben soms erg menselijke, maar uitvergrote trekken.

Deze figuur lijkt erg, in profiel, op Julius Ceasar.

Dat het water in 2005 nog 6,50m hoger stond dan de begaanbare brug is bijna niet te geloven.

Dat rotsen hier spectaculaire krachten kunnen tentoonspreiden en bangelijke beelden kunnen toveren kunnen we hierbij tonen.

We zijn bij het verlaten van deze "Klamm" verwonderd dat zulk vredig riviertje als de "Breitach" zulke natuurpracht kan laten zien en helpen creëren.

Dat we als afsluiter, in Tannheim, voor hotel het "Lanternchen", blij samen poseren, om de goede afloop van deze expeditie te vieren, laten we hier graag zien.