Na 50 jaar is de cirkel in Stanzach rond!!

Wanneer de groepen toentertijd in Stanzach aankwamen werden die met zijn allen ontvangen door een batterij klaarstaande medewerkers.
Zij hadden er voor gezorgd dat, er voor iedere aankomende, een klaargemaakte maaltijd kon afgehaald worden in een speciaal voor de gelegenheid opgestelde tent.
Deze tent en de opvangplaats waren op de huidige busparking in Stanzach.
Hier werden de groepen toegesproken door Fons Borginon.

Op deze plaats stond ook een caravan opgesteld waar Bertl Strobl echte bergschoenen te koop aanbood en Bert Corthouts noteerde welke uitstappen de groepen wensten te doen.

Hier een beeld van de toenmalige Bertl Strobl, Bert Corthouts en zijn dochter Lucie.

De eerste Tiroolse medewerkster die toentertijd in dienst was bij deze hele operatie was Julia Winkler.
Een oudere vrouw uit Stanzach, die ongehuwd haar ganse leven voor haar zoon Robert had moeten zorgen.

Fons had Julia aangenomen om tijdens de drukke aankomst- en vertrekdagen een handje toe te steken bij de afwas en…zij zorgde ook dat de resten van deze maaltijd oordeelkundig verdwenen bij de toen in Stanzach nog veelvuldig aanwezige koeien en varkens.
Zij viel op door haar vriendelijkheid maar vooral door haar onverstaanbaar Stanzacher dialect.
Zij rookte onophoudelijk en was misschien ook daarom een goede vriend van al de toenmalige rokende St. Paulus medewerkers.
Tot op hoge leeftijd heeft ze bij Jeka geholpen.
Zo veegde ze met een grove borstel in het hoofdkwartier “De Pastorij” en stak onopvallend iets achter haar bloes voor moeilijke momenten.
Ze sprak veel over haar zoon Robert, die pas getrouwd, probeerde een huis eigenhandig uit de grond te stampen.

Elke shilling, door haar gespaard, werd doorgeschoven naar haar zoon en samen zijn ze erin geslaagd om het mooie pension “Rita” of “Pension Waldrast” uit te bouwen.
Rita was de naam van Roberts vrouw.
In “Pension Waldrast” werden jarenlang door Jeka sneeuwklassen ingericht en ook vele Belgische toeristen hebben en brengen hun vakantie door bij dit gastvrij gezin.

De laatste jaren worden steevast “Tiroleravonden” ingericht in de Gemeentezaal van Stanzach.
De inrichters zijn de “Jungbauern”, dit zijn de lokale “landelijke jeugd”.
Zij zorgen voor, de tapkast, de zaal, de dansgroep en de bijhorende muziek.
Ze bedienen de groepen en ruimen na de voorstelling de zaal, zodat deze terug als turnzaal voor de lokale school kan gebruikt worden.
De voorzitster van deze “Jungbauern” Martine is de kleindochter van Robert en Rita.
Zij is een vriendelijke dame die haar job met overtuiging doet en waarmee het fijn samenwerken is.
“Diese Jungbauernhaubtfraue” is niet wereldvreemd en heeft samen met haar zus een zes maanden trip door Azië achter de rug.
Ze is zéér verwonderd dat ik haar over haar “Oeroma” Julia spreek als eerste Jeka medewerkster en wij zijn verwonderd dat de Jeka geschiedenis zich in Stanzach gewoon verder zet, weliswaar onder een andere vorm, maar met evenveel inzet als tijdens de eerste jaren.

Het beeld van de eerste Jeugdkampen cirkel wordt in Stanzach nog steeds gevormd, welliswaar met nieuwe mensen en nieuwe ideen maar steeds met een groot hart voor jeugdgroepen.