Zo was "Braünlingen" of de Zwarte woud marathon.

Naar "Braünlingen" in het "Zwarte Woud" daar gaat Stefan een marathon lopen.

Voor de supporters, het waren er verschillende, zéér interressant.

Er zijn op die zelfde dag ook dergelijke wedstrijden in Hasselt, Eindhoven en Brussel maar....wij naar het "Zwarte woud" welgeteld 604km enkel.
Een klein gezellig, in de Middeleeuwen ommuurt stadje "Braünlingen", waar ze er al een jarenlange traditie van halve en ganse marathons door de bossen van de omgeving
hebben opzitten.

Wat ons bij het binnenrijden onder de stadstoren direct opviel was de goed verzorgde omgeving waar in de hoofdstraat een zéér speciale fontein stond opgesteld.
Zij vertegenwoordigde de ganse lokale industrie door de eeuwen heen.

Het hotel "Linderhof" dankte zijn uitbouw ook aan een jarenlange teruggaande familietraditie.
Deze werd dan ook met de nodige fierheid uitgedragen in de muurdecoraties en een beschrijving die mede de spijskaart vulde.

De stadstoren was één van de uithangborden van het dorp en had in het verleden deel uitgemaakt van de ellipsvormige stadsomwalling die mede het huidige grondplan van de stad bleef vormen.

De ganse voorbereiding van het grote "evenement" gebeurt hier zonder drukdoenerij.
Op de bewuste zondagmorgen zagen we wel de begeleidende fietsers zich klaarmaken om alles in goede banen te leiden Samen, halve en ganse marathon, aan de start. Ze moeten met ongeveer 3000 geweest zijn.

Hiervan lopen een 500 tal de marathon volledig.

Het beperkte succes zal misschien wel te wijten zijn aan het parcours dat de eerste vijftien (15) km bergopwaarts gaat en hierdoor record tijden wel wat in de weg staat.

Een lokale band speelde er lustig op los maar kon de temperatuur op deze mistige morgen toch niet opdrijven tot een aangenaam warmtegevoel.

In de stadszaal, waar het epicentrum van het gebeuren plaats vond, was het dan ook aangenamer ( warmer) toeven.

De commerciële standjes die door zulke gebeurtenis worden aangetrokken deden hun uiterste best om hun sportieve waren aan te prijzen.

Legaal ...denken we...alhoewel...maar zo in publiek?

De te winnen medailles waren echt en uitdagend.

Na aankomst en afgave van je persoonlijke chip, die je tijden controleert, werd iedere deelnemer omhangen met zulke trofee.

Of de "stand-dames" zoveel marathon gevoel uitstraalden laat ik het midden maar...ze vielen op door hun ....klederdracht, vriendelijkheid en ...voorkomen.

Je zou zo maar je laten inschrijven voor de volgende marathon.

Terwijl Stefan voor meer dan drie (3) uur onderweg was hadden we even de tijd om "Braünlingen" verder te verkennen.

Dat dit mooie beelden opleverde kon niet anders.Stefan, (nog ) vroeger dan verwacht, stormde over de meet als 69ste en 14de van zijn categorie. Wat wij en hij een prestatie vinden om terecht fier over te zijn.
Je ziet goed dat hij de grond amper geraakt heeft en de 42 km letterlijk "gevlogen" heeft.
Dat belooft voor de toekomst.

Of dan zo een blikje frisdrank na aankomst goed kan doen. Je zou het van Stefan zijn gezicht moeten kunnen aflezen.

Als je dan gesteund wordt door zo'n supporters "als wij"kan er maar over één ding gesproken worden:" Waar brengt Stefan ons de volgende maal naartoe?"
Voor ons geen probleem.