De "sneeuwkanonnen" worden opgeborgen!!

Nog " meer" van dat!!

 Gisteren hebben de beelden voor zichzelf gesproken.

 Sneeuw en nog meer sneeuw!

De ganse nacht heeft de natuur zonder verpozen verder zijn uiterste best gedaan om te proberen het ganse Lechtal onder te stoppen met een dikke laag en of dit geslaagd is!!

De eerste tekenen van overlast waren gisterenavond reeds merkbaar toen de elektriciteitsdraden te zwaar geladen werden en ons even in het donker plaatsten. 

 Een weg banen door deze massa en genieten van uitzonderlijke lichteffecten  ....romantisch!!

 De realiteit was deze morgen ....ontnuchterend.

De sneeuwploeg deed er nog een grote schep bovenop en ik kon met moeite de wagen terugvinden. Het dak kon nog juist de massa dragen en ...het is de eerste maal dat we de auto  met zoveel inspanning  amper kon vrijmaken.

Het Jeka schild torste met fierheid zijn uit de kluiten gewassen hoge sneeuwhoed.

De activiteiten werden aangepast ...de kinderen zijn nu op sneeuwklas in een totaal andere betekenis dan dat ze op voorhand hadden voorzien...tot groot jolijt!!

Mag het nog een beetje "meer" zijn?

Hoe ziet het "Lechtal" er nu uit?

 Als je aankomt aan je huis ben je blij dat er een ingang naar je voordeur gegraven is.

Overal is er een mooi sneeuwtapijt dat de volgende dagen het landschap doet schitteren. 

Door het  venster heb je dit zicht naar buiten.

 Van het dorpsplein of van geparkeerde wagens heb je helemaal geen last.

Hoe meer je het dal inrijdt hoe dikker het tapijt met als absolute uitschieter Häselgehr.
Op deze plaats is er een  dalengte waar de zon geen vrij spel heeft en waar meters hoge sneeuwmuren de weg afbakenen.
In de zijstraten waar er geen smeltzout gebruikt wordt is de sneeuw samengeduwd tot hoogtes waar je met moeite bovenuit kijkt.

  Daken hebben het met dit dikke sneeuwdek heel wat last .Op veel plaatsen is men dan ook op deze daken ijverig aan het schuppen om het gewicht van de sneeuwvracht te minderen.

 

In Holzgau kan er dit jaar volop geskied worden, dat was in het verleden ooit anders.

 De beken krijgen heel wat bijkomende sneeuw te verwerken want voor alle sneeuw, en er is er heel veel, waar er in het dorp geen plaats wordt gevonden, is de beek de uiteindelijke oplossing.
Dit geeft dan ook hier buitengewone beelden.

Hier moet je van genieten.

 We zijn dan ook maar wat blij dat we deze beelden mogen delen met de Belgische kinderen hier op hun "Sneeuwklas".

De enige die er werkloos bijstaan zijn de sneeuwkanonnen.

 Zij kijken toe en zien dat het soms ook zonder hen goed is.

Dat deze oogverblindende witte pracht ieders bewondering wegdraagt  is zeker. Dat iedereen hier met een gelukzalige glimlach rondloopt verheugt ons nog meer!

Hierop drinken we dan ook met plezier op!!

Spectaculair maar.....enorm plezant!!

Uit het Lechtal krijgen we inderdaad spectaculaire beelden.

Zo diep hebben we de straat nog nooit in de sneeuw teruggevonden. 

Tussen 3 en 4 meter hoge gefreesde sneeuwmuren.

Het moet heel wat moeite kosten om deze te krijgen zoals ze er hier uitzien.

Eng en lichtjes beangstigend om hier tussen te rijden. 

 Het bureel in Jeka heeft niet zoveel moeite om zich winters gekleed aan de buitenwereld te tonen maar doet toch ook vlijtig zijn best.

De ingang kan na heel wat schupwerk vrijgemaakt en de sneeuwklas gasten zijn van harte welkom. 

 Vanuit Bschlabs kregen we dit idyllisch landschap.

Als Lydia Feuerstein, oorspronkelijke  inwoonster van deze gemeente, dit de moeite van doorsturen waard vindt, moet het wel "de moeite" zijn.

Wat doen de sneeuwklassen met dit buitengewoon natuurfenomeen.

We krijgen deze foto van boven op de Jöchelspitze waar de groepen uit Gingelom en Turnhout vandaag op bezoek gingen.

Aan de lachende gezichten van begeleiders en leerlingen te zien moet het fenomenaal zijn om met deze sneeuw, met deze zon, over deze Lechtaler bergen te kijken.

Wedden dat ze geen ogen genoeg hebben om het allemaal op te slaan.

 De werkelijkheid overtreft hier zeker de verbeelding....en als dit de bedoeling is....100% geslaagd

Mijn Moeder's "Idool"!

Wanneer ik naar de uitzending van Prinses Marie-Esmaralda over haar vader en moeder Koning Leopold en Prinses Lilian  keek dacht ik er plots aan dat mijn moeder op dezelfde dag 28 november 1916 geboren was.

 In felle en fiere bewoordingen bracht Marie-Esmaralda hulde aan haar ouders en ik herinner mij dat ook mijn moeder Lilian bewonderde en ....deze bewondering ook vanzelfsprekend aan mij kon overdragen.

Wat schoonheid en uitstraling betreft kon ik, voor mijn toen erg jeugdige leeftijd, slechtere criteria hanteren...denk ik nu!!

Wat zelfverzekerde fierheid betreft kon mijn moeder er ook wat van en naar die houding hebben we dan ook steeds met graagte opgekeken.

Ze was zeer verstandig, kon erg geestig en gestructureerd vertellen.

Ze had er geen moeite mee om met haar verhalen een heel gezelschap een geanimeerde avond te bezorgen.

Dat ze ook buitengewone oorlogsjaren meegemaakt heeft en dat ze deze op haar manier met een groot hart en veel doorzettingsvermogen heeft doorworsteld, vervult ook ons tot op heden, met de grootste trots.

 Ze had een persoonlijke stijl die eenvoud combineerde met trots op zichzelf en voor haar familie. 

Met deze eigenschappen stond ze voor haar ganse familie en bepaalde ze voor ons de juist te volgen weg.

Ze kon nadrukkelijk het voorbeeld geven en wij moesten maar proberen met succes in haar voetstappen te treden.

 Voor elke gelegenheid en er waren in onze grote familie heel wat,  was ze op haar eigen manier fijn en opvallend gekleed. 

Ze was trots op haar man en op haar ganse familie en elk van hen werd met de nodige aandacht begeleid.

De persoonlijke vrijheid die ze voor zichzelf zocht als hoogste waarde kon ze doorgeven aan elk van ons en elke keuze die we maakten verdedigde ze met klem  ten opzichte van ieder die met haar in contact kwam.

Haar inzet en bekommerdheid voor anderen waren geen ijdele woorden.

 Hoeveel jaren heeft ze zich niet samen met haar familie  ingezet voor de jeugd in Tirol.

Ook hier was haar aanwezigheid geen onopvallendheid, ze vertegenwoordigde met allure de organisatie waarvoor ze werkte en ieder zag haar dan ook, tot op hogere leeftijd graag, bij Jeka.

Twaalf jaar na haar heengaan kijken we met nog meer fierheid terug op wat ons "Moeder" van haar leven gemaakt heeft en de beklijvende  indrukken die ze naliet.

De "Extra's" met Nieuwjaar!!

Elk jaar is Nieuwjaar ...een beetje anders.

Dit jaar was het René en Lucette die een persoonlijke  serenade kwamen geven.

Je kan al aan de instrumenten afleiden dat dit met de nodige geluidssterkte gepaard ging!

De kat van Roger was er zo van onder de indruk dat ze zich in het kleinste onvindbare hoekje van het huis verstopt heeft en met al de moeite van de wereld, na een intense zoektocht, pas terug kon gevonden worden.  

Rustiger was hun declamatie en het optreden van de dansmariekes dat hier op volgde.

Het interieur van Marie-Jeanne en Roger heeft heel wat geluk gehad dat het niet getroffen werd door ....ronddraaiende borstelstelen van deze enthousiastelingen..  

Het interieur bij Kristine was dit jaar speciaal aangekleed en had een hemels onderwerp voor "het "feest.

Je kan zien dat aan al de attributen, die hierbij moeten horen, gedacht is en dat er moeite nog tijd gespaard werd voor dit decoratiewerk.

Jerom had dit jaar de belangrijke opdracht om het verloop van de geschenken verdeling volgens een juiste volgorde te laten verlopen.

Dat hij dat ernstig neemt zie je....hierbij geholpen door Bompa's pet brengt hij dat dan ook tot een goed einde!

Iedereen jaloers op nr 1, maar daar had Jules zich met een gepaste T shirt op voorbereid.

Toeval of niet maar met een beetje lobbywerk slaagde hij erin om als nr 1 zijn pakje af te halen.

Hij dacht:"Het is al ooit eerder anders geweest" en daar had hij nu zijn voorzorgen voor genomen tot groot jolijt (of spijt) van....al de anderen.

Willem was dit jaar met zijn 25 lentes aan de beurt om zijn boek te krijgen.

 Voorzichtig, nieuwsgierig, kijkt hij wat er van gemaakt is. 

Maar de anderen kunnen het niet laten om over zijn schouder ook nieuwsgierig mee te kijken.

We zijn hopelijk vertrokken om van 2012 een goed jaar te maken.

Aan iedereen dan ook hartelijk dank om van het begin reeds een reuze dag te maken!