Hoe ziet het "Lechtal" er nu uit?

 Als je aankomt aan je huis ben je blij dat er een ingang naar je voordeur gegraven is.

Overal is er een mooi sneeuwtapijt dat de volgende dagen het landschap doet schitteren. 

Door het  venster heb je dit zicht naar buiten.

 Van het dorpsplein of van geparkeerde wagens heb je helemaal geen last.

Hoe meer je het dal inrijdt hoe dikker het tapijt met als absolute uitschieter Häselgehr.
Op deze plaats is er een  dalengte waar de zon geen vrij spel heeft en waar meters hoge sneeuwmuren de weg afbakenen.
In de zijstraten waar er geen smeltzout gebruikt wordt is de sneeuw samengeduwd tot hoogtes waar je met moeite bovenuit kijkt.

  Daken hebben het met dit dikke sneeuwdek heel wat last .Op veel plaatsen is men dan ook op deze daken ijverig aan het schuppen om het gewicht van de sneeuwvracht te minderen.

 

In Holzgau kan er dit jaar volop geskied worden, dat was in het verleden ooit anders.

 De beken krijgen heel wat bijkomende sneeuw te verwerken want voor alle sneeuw, en er is er heel veel, waar er in het dorp geen plaats wordt gevonden, is de beek de uiteindelijke oplossing.
Dit geeft dan ook hier buitengewone beelden.

Hier moet je van genieten.

 We zijn dan ook maar wat blij dat we deze beelden mogen delen met de Belgische kinderen hier op hun "Sneeuwklas".

De enige die er werkloos bijstaan zijn de sneeuwkanonnen.

 Zij kijken toe en zien dat het soms ook zonder hen goed is.

Dat deze oogverblindende witte pracht ieders bewondering wegdraagt  is zeker. Dat iedereen hier met een gelukzalige glimlach rondloopt verheugt ons nog meer!

Hierop drinken we dan ook met plezier op!!