Antwerpse kleinkinderen in de bossen van Hees!

Je kan aan je "pedagogische dag" niet vroeg genoeg beginnen om zeker te zijn dat hij echt resultaat heeft. 6h30 is echt voor gepensioneerde grootouders wel erg vroeg maar voor "stadskinderen" die op uitstap zijn naar de  buiten héél gewoon.

Er werd dan ook heel wat op het programma gezet:

De nieuwe kleine ezel gaan bewonderen, kastanjes rapen, denappels verzamelen en paddenstoelen gaan bekijken.

 De kleine ezel was niet zo gesteld op poseren, maar zijn dartelheid  gaf wel plezante taferelen.

Jules riskeerde nog eens, met angst in de ogen, een extra voedselbeurt.

Kastanjes rapen werd een flop, nog niet rijp en door de storm veel te vroeg gevallen met stevige, stekelige bolsters. Allemaal zaken die we niet nodig hadden.  

Denappels rapen kon maar op een matig enthousiasme rekenen, er waren in de buurt wel veel interessantere uitdagingen. 

 Bospaddenstoelen deden al hun uiterste best om opvallend in groep de aandacht te trekken en ze mochten op terechte belangstelling rekenen.

 Om de oogst thuis te krijgen hadden we onze voorzorgen genomen maar aan steeds grotere denappels konden we moeilijk voorbij en de last werd daardoor zwaarden dan aanvankelijk gepland.

 Als echte "tramps" werd de draagmethode aangepast en met fierheid gedemonstreerd.

Als je het zo ziet lijkt het al wel wat op 'kinderarbeid" waar de grootouders zich de ganse winter kunnen van warm houden.....maar iedereen mag zich komen mee verwarmen van de opbrengst van de "pedagogische studiedag".

Tussendoor kon iedereen wel genieten van de meegebrachte snoepzak.

Als dat geen theoretische en praktische vorming is!

Heuglijk nieuws!!

Het was al een tijdje aangekondigd dat we "overgrootouders" gingen worden.

Wanneer je tijdens deze aankondiging dan in Oostenrijk zit begin je over deze titel na te denken in andere talen.

Wanneer er dan een titel als "Uhropa und Urhoma" uit de bus komt besef je maar pas hoeveel geluk wij hebben dat we dit mogen meemaken.

"Uhr" betekent zoveel al "Oer" in het Nederlands met als normale afleidingen oertijd en oeroud...... 

Op het eerste zicht zeker niet zo flatterend maar je kiest hier zelf niet direct voor.

Dan klinkt "Arrière grandmère" in het Frans al iets muzikaler en minder schokkend.

We wachten af hoe deze titel in concreto gaat worden ingevuld.

Ondertussen kijken we met bewondering naar het nieuwe wonder in onze familie.

 We hadden, dat is voor ons ook nieuw bij zulke gebeurtenissen, met zijn allen mogen raden naar het geslacht en als schiftingsvraag naar het gewicht.

Wij als ervaringsdeskundigen hadden natuurlijk al lang gezien dat het een jongen ging zijn van om en bij de 3 kilo 200.

De verrassing is dan ook zoveel te groter wanneer we op onze GSM de melding krijgen dat Louve, onze dochter, geboren is. 

Door onze foute voorspelling  lag heel onze ervaring direct in de prullemand. Ook wij weten nu weer dat de natuur niet altijd  kan voorspelt worden en maar goed ook. We wensen LOUVE, haar ouders Wannes en Veronique en de ganse familie hierbij veel succes toe en....als we als"overgrootouders" daar ook nog een steentje kunnen of mogen aan toevoegen willen we dat graag doen.

Jeka medewerkers in Tirol in de zomer 2012

Wanneer er 2300 personen naar het Lechtal komen moeten er ook wat medewerkers zijn om deze te verzorgen, op te vangen, te huisvesten, te begeleiden....en dat we dat met hart en ziel en een goed humeur doen kan je zo van de foto afleiden. 

 We hadden deze zomer ook de droevige plicht om onze stichter Fons Borginon in Stanzach een laatste rustplaats te bezorgen. Voor deze gelegenheid kwamen er medewerkers uit al de delen van de wereld waar Fons door zijn inbreng onvergetelijke bijdragen geleverd heeft voor de mensen ter plaatse.

 De mannen van de "camion" waren dagelijks op pad om de nodige levensmiddelen aan de groepen te bezorgen.

 Dat we ook op de hoogte moeten blijven hoe het er in de bergen echt aan toe gaat, hiervoor  hebben we steeds medewerkers die deze ervaring blijven opdoen en hun enthousiasme met de groepen meedelen. Vraag maar aan Marijke en Pol hoe het voelt om op de "Hochvogel" te staan. Weinigen hebben het hen voor gedaan, want  het is en blijft een hele uitdaging en zeker een hele inspanning.. 

Roza vergezelde ons naar Imst waar de zomerrodelbaan "Alpine coaster" een steeds groter wordende activiteit wordt voor onze groepen.

De reclame voor fritjes neemt onze "kookmoeder" er hier graag bij. 

Als je uitgenodigd wordt door de groep van "Hechtel" om deel te nemen aan hun grootse barbecue mag je zulke uitnodiging nooit afslaan.

Zij waren met 203 man en kunnen die enkele medewerkers er zeker nog bijnemen. 

Dat onze nieuwe man van de bevoorrading Hans hier zichtbaar van geniet bewijst dat hij over de geleverde materialen gerust fier mag zijn. 

 In Innsbruck waren we er als de kippen bij om de nieuwe winkel van "Swarovski" te gaan bewonderen en het was de moeite...eh Bram.

 Zelf een barbecue op poten zetten voor de medewerkers onderling behoort tot die traditionele activiteiten die we zeker niet gaan afschaffen.

Firmin heeft in zijn vorig leven er voor gezorgd dat we over een heuse verstelbare bbq beschikken en we doen "hem" door te gebruiken nog alle eer aan.

 Kijken wat de vorige zoal op zijn bord heeft behoort zeker tot de aangename geplogenheden van zulke activiteit.

 Laat het ons smaken!!

Pol kijkt verschrikt op voor zoveel weldaad....hij krijgt hier nog een heus dessert als afsluiter. 

Of kan je kiezen voor een ijsje?

Ijsjes die nu zelfs regelmatig op het menu staan van de groepen en die door het warme weer van deze zomer door iedereen konden gewaardeerd worden.

Het leven als medewerker in Tirol kan boeiend, spannend, gevarieerd, vermoeiend maar zeker ook plezant zijn.