"MAX RANTSCHER" een man om in te kaderen!

Wanneer wij aan Elmen denken gaat dat niet zonder aan de familie Rantscher te denken.

Letterlijk maar ook figuurlijk was deze familie voor Jeka het middelpunt van het dorp.

Jarenlang had Hannelore, als mama van vier, ook een superette die toentertijd, met zoveel Jeka huizen in de buurt, onmisbaar was.

Haar man Max was steeds in de buurt en hij bepaalde samen met zijn tractor het straatbeeld van Elmen.

Wat zijn echte specialiteit was heb ik nooit gevraagd maar hij kon in onze ogen "alles" en we deden nooit tevergeefs beroep op zijn praktische kennis  en organisatorisch talent. Hetzelfde kan gezegd van de ganse familie Rantscher.

De familie zorgde ook dat Jeka goed gehuisvest werd door op zeker ogenblik drie huizen ter beschikking te stellen van de jeugd.

De namen "Uilenspiegel", "Borluut" en "Lamme" doen bij duizenden jeugdigen  blije vakantiebelletjes afgaan in hun verblijven in Elmen.

Heerlijke herinneringen en avonturen hebben we kunnen noteren met en rond de familie Rantscher waar nu ook de dochter Marion zeker de dienstbaarheid van haar ouders geërfd heeft.

Nu dit warme nest verder moet zonder Max, die volgende vrijdag begraven wordt, hopen we dat de fijne herinneringen aan deze goede man de familie helpt om het verdriet van zijn heengaan te dragen.

Wij in ieder geval blijven, met een glimlach op ons gelaat, Max steeds als vriend gedenken!

Hannelore, Helene, Marion, Sepp en Astrid wensen we veel sterkte!

Het Lechtal onder spectaculaire Herfstlucht!

We kennen normaal het Lechtal van Zomer- en Winteractiviteiten in telkens een bijzonder berglandschap.

Telkens kunnen we de bijhorende bergen om hun buitengewone kenmerken bewonderen en zeker waarderen tijdens de bijhorende berg- of skitochten.

Daarom waren we nu erg onder de indruk van de Herfstbeelden die ons door lokale vrienden o.a. Adolf Kerber werden toegestuurd.

Deze beelden, die we zelf nooit konden of gaan kunnen maken zijn van een werkelijk spectaculaire oogstrelende schoonheid.

"Traumhaft" noemt men het beeld van de hogere bergen die plots door de wolken gepriemd komen.

De toppen in de zon en het dal in de nevel is een beeld waarvan alleen zij kunnen genieten die zich op grote hoogte bevinden. 

Het geeft je een gevoel dat je plots op wolkjes gaat kunnen lopen. 

Ook dreigende wolkenformaties kunnen op een snelle manier komen opdagen en....zij hebben meestal een minder fijn gevolg van onweer of sneeuwval.

Rood kleuren kunnen de bergen en dan spreekt men van "Alpengluhen" of de rode kleur wordt op de wolken geschilderd.

 De beide fenomenen voorspellen het zelfde weer dat wij ook hier kennen van : "s' Avonds rood s' morgens water....". 

Deze gloed over de hoogste toppen geeft elke kijker een overweldigend gevoel.

Dat je tijdens zulke avonden in de bergen kan vertoeven is een uitzonderlijk voorrecht dat hier door Adolf K. knap is vastgelegd

Wanneer er in datzelfde landschap water opduikt dat kan je van deze buitengewone symmetrie een ongelooflijk beeld krijgen.

Fascinatie is hier misschien beter op zijn plaats? 

Als je dat later op de avond de maan kunt vastleggen in haar meest acrobatische houding dan moet je tocht in de bergen je een buitengewone voldoening geven!

Wij in ieder geval kijken en blijven kijken naar deze wonderlijke natuur! 

René SWINNEN, een "buitengewone", "GEWONE"!

Totaal aangegrepen waren we donderdagavond wanneer we via zijn zoon John het overlijdensbericht van René vernamen.

Het beste hebben we hem gekend als directeur van de RMS van de Overstraat in Diest.

Hij had hiervoor reeds een reputatie opgebouwd als leraar Nederlands in het KA.

Samen met hem hebben we in de school gestreden om de school gedurende jaren een goede uitstraling te geven en we zijn daar steeds in geslaagd.

Dat René hier een bepalende rol speelde kan iedereen die naar de Overstraat naar school ging of samenwerkte met hem, bevestigen. 

Ik hou er toch aan om  nog enkele facetten van zijn grote bezorgdheid voor elke leerling en voor de school in de verf te zetten.

Zo zagen we hem elke morgen , vroeger dan gelijk wie, op de speelplaats. 

Hier zien we hem met Frans Swinnen de toenmalige portier -werkman-klusjesman- buschauffeur- overleggen hoe de volgende activiteit gaat verlopen. 

Beteuterd staan we hier bij het gevallen symbool van de speelplaats. Een eeuwenoude kastanjeboom had er op een bepaald moment genoeg van en koos wijselijk een tijdstip zonder leerlingen op de speelplaats uit, om neer te storten. 

Dat René tot op latere leeftijd ook zéér sportief was is gekend, fietsen, wandelen, arbitreren waren maar enkele van zijn extra activiteiten maar dat hij op latere leeftijd samen met de leerlingen heeft leren skiën vinden wij geweldig.

Verschillende jaren zijn we met de school tijdens het Krokusverlof naar Noord-Italië geweest om de grote groep leerlingen die met ons mee waren een onvergetelijke week actieve sport te bezorgen.

Zijn interesse voor cultuur gaf daarbij aan deze week een meerwaarde . Elke avond waren we na het skiën nog op zoek naar een Romaanse kerk of een stuwdam - heerlijke weken- ook voor ons.

Zijn betreurde vrouw Lutgarde was daar steeds bij aanwezig.

Hier zien we zelfs dat René niet alleen ging om samen met de leerlingen te leren skiën maar dat hij overal inzetbaar was om een helpend handje te bezorgen aan diegene die het nodig hadden.

René, John en familie we hebben de laatste dagen heel dikwijls aan de periode gedacht dat we samenwerkten en dat we buiten ons vak probeerden een meerwaarde voor de leerlingen en de school te creëren.

Een sportplein aanleggen, de refter verfraaien, dia-avonden organiseren - het zijn maar enkele voorbeelden van activiteiten waar jij steeds actief bij betrokken was.

René we hebben graag met jou samengewerkt en ik denk dat al mijn collega's hier ook zo over denken en dit volmondig beamen!

Het ga je goed en we zullen je nooit vergeten!

Onze oprechte deelneming aan John en zijn familie!

Herfst in Heze of is dit "The Indian Sommer"?

 Ook in onze eigen tuin blijven we ons verheugen over het resultaat van deze mooie nazomer.

 Als je daarbij op de grens woont van een prachtig natuurgebied, dat Heze toch is, kan en mag je aan de uitnodiging van een wandeling niet weerstaan.

 Geholpen door aantrekkelijke kleuren van de buurman zijn gevelbekleding kunnen we het niet laten om deze "wilde wingerd" op zijn best vast te leggen.

 De "Amberboom" in de tuin van Harrie Enkels kan dan zeker niet achter blijven in schilderachtige kleurenpracht.

 In het bos zijn het voornamelijk de bladeren van de "Amerikaanse Eik" die imponeren!

De fameuze bosrand van Heze kan niet achter blijven  om  zijn uitgebreid gamma van kleurrijke bomen te tonen.

 Bestaat er iets leuker dan met zijn voeten te "strossen' door vers gevallen bladeren?

 Bladeren die op hun beurt hun best doen om de aandacht te trekken door verscheidenheid en kleur.   

 Paddenstoelen die gebruik maken van ongezonde of gevallen bomen om hun zwammen te laten gedijen.

 Wijdsheid wachtend op een nieuw begin.

Het is de moeite om op dit ogenblik eens in Heze te komen "rondkijken"!

De "Molensteen" leunt aan bij "Historisch Erfgoed"!

 Zondag "Open Monumentendag" in Diest.

Dat op deze dag uitzonderlijk de "Ezeldijkmolen" opengesteld werd voor het publiek was een enige gelegenheid om deze knap gerestaureerde binnenmolen eens te gaan bezoeken.

De "Molensteen" is de aanliggende café die indertijd nauw aanleunde aan deze Ezeldijkmolen en die na haar rol als molenaarshuis in Diest haar sociale rol als ontmoetingsplaats zeker 100 jaar vervuld heeft als volkscafé.

Dat deze café uiteindelijk geëvolueerd is naar een echte bruin café is ontegensprekelijk en heeft daardoor ook in de harten van menige bezoeker een geliefde plaats.

 Dat Helene en Valentijn, de huidige uitbaters hun uiterste best doen om de geschiedenis te doen herleven of op zijn minst de charme hiervan te behouden is duidelijk.

Het succes bij elke opening, dat gebeurt elk eerste week-end  van de maand, is een duidelijk teken dat heden en verleden kunnen in elkaar overvloeien en....dat dit door velen gesmaakt wordt.

 Zondag tijdens het bezoek van de molen kan men duidelijk lezen dat de molen en het molenhuis - Molensteen- gemeenschappelijk lief en leed gedeeld hebben. 

100 jaar na de oprichting van de molen is er in 1890 een vreselijke brand ontstaan in de toenmalige "Vuurmolen"  zodat ook in de Molensteen de bovenste verdiepingen totaal uitbranden. Deze brand werd in de kranten becommentarieerd. Zie hiernaast.

 Dat deze brand in dit gebouw een duidelijke impact gehad heeft is nog te zien bij de recentelijke verbouwingen in het molenhuis.

In de muren zijn nog duidelijk steunbalken te zien die de verschillende vloeren van de verdiepingen droegen. Op deze balken kan men nog de zwarte brandsporen zien die toen achtergebleven zijn.

 Van "Schorsmolen" tot "Vuurmolen" tot "Graanmolen" is in de molen mooi weergegeven en zorgvuldig gerestaureerd en bewaard.

Spijtig dat de toegankelijkheid beperkt wordt tot deze "Monumentendag".

 Sfeerbeelden van de mooie technische constructies uit de vorige eeuwen.

 Wat doet men ondertussen in "De Molensteen" om niet achter te blijven in het vertegenwoordigen van het "Historisch Erfgoed".

Diesters bier van het vat is al eerste aanknoping en dit ondersteund met een gebak dat het enige karakter van een bruin café, ook de zoete bekken, doet herkennen en helpt ondersteunen .

Valentijn heeft zijn best gedaan om deze zelf te bakken en of ze in de smaak vielen....

Alleen hoe noem je zulke soezen ....ze gelijken fel op negerinnen.... vandaar misschien de passende naam van "Molensteense tetten"

Kom ze eens proeven en misschien kunnen we de naam nog iets genderneutraler maken!

We zien elkaar daar bij de volgende openingsdagen die je kan vinden op de faceboek pagina van de Molensteen.

Lechtal herinneringen "koesteren" en waarom niet "meebrengen"!

 Meestal wil men die fijne vakantie vasthouden door allerhande souvenirs uit dat vakantieland mee naar huis te nemen.

Thuisgekomen valt het heel dikwijls tegen en worden die mooie spullen maar doodgewone prullen...

Wanneer je echter uit het Lechtal naar huis komt en je kan een heuse lokale bus van Feuerstein voor je deur laten parkeren ....ik denk dat je dan "wel" indruk maakt op je buren... zelfs al is dat maar voor de tijd dat de chauffeur nodig heeft om zijn terugrit aan te vatten.

Wanneer je op vakantie bent in het Lechtal en in de bergen is het fantastisch welke verscheidenheid van bloemen die je in de natuur en op de balkons aantreft.

Het woord "Edelweiss" is volgens mij in de bergen uitgevonden maar Tiroolse Geraniums en Petunia's hebben ook op mij een blijvende indruk nagelaten vandaar....

dat we al enkele jaren met Pasen pakjes bloemenzaad mee naar huis brengen die ons ter plaatse al inspireerde.

 Wat denk je van "Tausend Schonen" al zijn het .....maar bloemen of van "Fruhlingsblumen" al ligt er dan daar nog sneeuw?

We gingen de uitdaging aan en zaaiden bovenstaande "hoogstaande namen" in onze lokale zandgrond.

Na enkele jaren van twijfelend afwachten en geduld hebben we dit jaar echt resultaat met "Die duizend schonen" zodat we zelfs fier zijn om ze hier te tonen.

 Over die "Frulingsblumen of  vrij vertaald "veldbloemen" hadden we ook twijfels en toch ook, als we de verpakking mochten geloven, grote verwachtingen.

Zaaien in volle grond, elk zaadje drie cm verwijderd van het vorige.

We gingen op twee benen staan : het eerste pakje zaad mengde we met wat potgrond en zaaide we in volle grond op een schaduwrijke plaats met als resultaat .....pietluttige plantjes die , weliswaar niet allemaal,  een troosteloze indruk maken.

Maar....het tweede pakje van "dezen" zaaiden we in nieuwe potgrond in resterende geraniumbakken en....het resultaat is wat je hier op de foto's ziet.

 Een verscheidenheid van verschillende soorten uit de kluiten gewassen door ons vergeten mooie vroeger veld en tuinbloemen.

De korenbloemen variëren van wit naar blauw en misschien kunnen jullie me helpen om de namen te vinden van de andere "Schonen".

 Elke dag gaan we met meer verwondering kijken naar het resultaat van onze Tiroolse souvenir.

 Er worden zelfs plannen gemaakt om de uitgebloeide bloemen te bewaren en de zaadjes volgende keer opnieuw een kans te geven.

 We denken dat we op die manier reiskosten uitsparen en het Lechtal definitiever in onze tuin aanwezig te zien!

Wat me wel erg aan de "Panoramaweg" boven Elbigenalp doet denken is nevenstaand blauw bloempje. Het is niet zo blauw als de echte "Gentiaan" maar haar randje gelijkt erop en het doet een aanvullende kleurenschakering van wit naar geel.

Misschien moeten we toch nog eens gaan kijken naar de echte "Stengelose Gentiaan " en "Alpenrosen" op de Hantenjoch of gewoon bij Joseph Falger naar zijn balkonbloemen.

Is dit "Heimwee"?

Bloemenweelde op de "Barenbergseweg"!

 De natuur heeft ook dit jaar weer zijn best gedaan ook in onze omgeving van de Barenbergseweg in Schaffen.

Het meest verbaast zijn we over de hyacinten die in het gemeenschappelijk bosje dit jaar weelderig opgedoken zijn en hier, tot onze grote verbazing, voor een klein "Hallerbos" gezorgd hebben.

 Iedereen in de straat doet zijn best om zijn tuin een zo goed mogelijk  uitzicht te geven maar....er zijn er toch enkele die eruit springen. 

Zo kijken we met ietwat jaloerse blikken binnen in de tuin van de familie Bellen- Smets. Naast zijn perfecte aanleg en piekfijn verzorgde gazon zijn het vooral zijn Rodedendrons die kleurig en weelderig bloeien.

 Rond zijn inrit is er aan beide zijden een indrukwekkende bloemenpracht waar je echt niet kunt naast kijken.

 De combinatie van de kleuren maken een bonte indruk waar je alleen maar "whaw" kunt tegen zeggen.

Elk bloempje is een wonder op zichzelf! 

 Ik kan me voorstellen wat voor werk en geduld je hierin steekt om tot zulk een resultaat te komen!

 Zowel geel als rood doet elk bloempje zijn uiterste best om zijn bijdrage te leveren aan het geheel. 

 Verder in de straat vindt je nog pareltjes die ook moeilijk onze camera kunnen ontwijken. 

 Bij Emma Smets is het jaarlijks de fantastische Magnolia boom die voor een feestelijke versiering zorgt.

Zowel op als onder de boom zijn de blaadjes een streling voor het oog.

 Ook hier heeft elk bloempje zijn persoonlijke trots en schoonheid.

 Zelfs onze bloeiende kerselaar deed dit jaar overvloedig zijn best en we leefde hierdoor enkele weken onder een echte bloemenparaplu.

Nu zijn het seringen die de achtergrond  decoratie verzorgen.

Er blijft inderdaad nog heel wat bloemen schoon over zodat we ons niet alleen zorgen moeten maken over die "vretende Buxusworm"!