Van "Stamgasten" tot "Stammtisch"!

Er zijn in deze tijden héél wat woorden uitgevonden. Wat ik erger vind is dat er ook  zéér veel zijn weggevallen.

 Zo denken we met heimwee aan het woord "Stamgast".

Met evenveel weemoed denken we terug aan die gezellige "Tirolerstuben" in het Lechtal waar men steevast in een hoekje een "Stammtisch" aantrof. Deze tafel was er alleen voor "Stamgasten", klanten die door de loop der jaren deze titel verdient hadden. Meestal was die tafel bezet door inwoners van het dorp, met een respectabele leeftijd en die door iedereen gekend waren.

Wat hier besproken werd was voor het dorp van het hoogste maatschappelijk belang en moest dan ook met een stevig glas beklonken worden.

Zulke "Stamtisch" werd dan ook aangeduid met een duidelijke vermelding.

Het was dan ook een hele "eer" om een plaatsje aan zulke tafel te verwerven of beter nog te verdienen. Zover heb ik het helaas niet gebracht maar er steeds met respect naar toe gekeken.  

Ook wee " de vermetele" die zich zonder toestemming van de baas een plaatsje zocht aan die "Stammtisch". Hij werd zonder pardon terecht gewezen en kon schuiven! 

Het is dan ook met terechte fierheid dat ik zulk relikwie uit het sociale leven van het Lechtal, kon bemachtigen en mee naar huis brengen. Wanneer " De Molensteen"als laatste bruin café van Diest werd ingericht door de "kleinkinderen"vond ik dat deze aanduiding daar misschien wel een plaatsje verdiende.

Tegen de muur was er al een schilderij die bij mij heel sterk de sfeer van de

Tiroolse "stammtisch" weergaf.

We denken dan aan een "Grosses bier" vergezelt van een "Schnaps" wat men daar toepasselijk een "Gedeckte" noemde. Zo een "Obstler" werd door de "Marketensters "- meisjes in klederdracht die de muzikanten en andere gasten vanuit hun meegedragen vaatje uitgeschonken in een "Pudel"- tijdens de optredens van de "Musickkapellen"

 

Zulke fijne geneugten van het leven die we nu moeten missen blijven onze herinneringen vullen en we kunnen niet anders dan iedereen voor 2021 wensen dat ze terug op ons pad verschijnen:

Gemutlichkeit,  Zimmer met Fruchstuck, ein Eis mit Zahne, ein Radler.... und so weiter  aber sicher

Einen guten  un gesunde Rutch ins Neues Jahr. Wensen we ieder van jullie toe!

Zum Wohl!!

Alfred JÄGER en Jeka!

 

In de "Schwarzen Adler" in Elbigenalp moesten we zijn voor een "Romantisch" ritje met de "Arrenslede" door de besneeuwde Au -gebied ingewonnen op het water-.

We hebben nooit anders geweten of Alfred Jäger en zijn familie organiseerden deze activiteit tijdens de sneeuwklassen en duizenden van hen hebben hiervan genoten, activiteit die dan ook als één van de eerste op het activiteitenblad werd aangevraagd.

We zijn dan ook erg geschrokken van het bericht uit het Lechtal dat deze innemende man overleden is en er komen bij ons dan ook alleen maar fijne herinneringen naar boven over de  samenwerking die we steeds met hem mochten beleven.

Een half uurtje met de slede, getrokken door paarden door de sneeuw, in een fascinerend landschap daar konden wij hier alleen maar van dromen.

Dat dit nu met kerstmis moest gebeuren was speciaal daar wij de bijhorende muziek over "Schlittenfahrt" en rinkelende belletjes regelmatig op de radio horen.

Alfred had aandacht voor zijn publiek, hij verzorgde ze uitermate, koos de aangepaste uit om het span te vieren en zorgde voor extra warme dekens als dat mocht nodig zijn.

Daar de tocht maar met tien kinderen tegelijkertijd kon waren de anderen vrij om te genieten van de boeiende omgeving in Elbigenalp met zijn houtsnijscholen, zijn bijzonder mooie barokke kerk met bijhorend knokenkapelletje. 

Dat dit alles nog aangevuld met een warme chocomelk in de verwarmde "Stube" kon de uitstap alleen maar vervolledigen.

Dat de begeleiders hierbij niet vergeten werden kon men merken aan de rode neuzen die ze op de thuisreis hadden van de speciale zelfgebrauwde"Bauernobstler" die hij steevast voor hen reserveerden.

Bij Alfred Jäger en zijn familie in de "Schwarzen Adler"was er steeds iets te beleven. Zo zijn de pizza's en zijn "slachtfesten" van de beste.

 

We zullen Alfred blijven herinneren als een man die op een gewone manier elke gast een blijvende en beklijvende indruk van het mooie maar ook joviale Lechtal meegaf.

Daarom en zoveel meer zullen we hem gedenken en bieden we zijn bedroefde familie onze oprechte deelneming aan bij dit onvervangbare verlies. 

"Curiositeiten" in "Coronatijden"!

Ons gedrag moeten we " willen of niet" aanpassen in deze bizarre tijden.

Dat dit bij sommige mensen tot eigenaardigheden leidt is ons opgevallen. Zo wandelen we veel en in de bossen van Hees zijn de wandelpaden al heel wat breder geworden!!

Maar toch... verwonderen we ons over de verhalen en de redenen waarom sommigen de natuur verkiezen.

Zo is deze "Bompa" uit Bekkevoort op fietsuitstap met zijn kleindochters. Zij doen allebei met succes aan "triatlon". Zij en de bompa vertellen met fierheid over hun prestaties tot nu toe en....we zullen van de gezusters "Van Thielen" nog heel wat horen....hebben ze beloofd! 

Wanneer we vroeger konden typen werden we op de sociale ladder direct enkele trappen hoger geplaatst; leren type, typiste, een cursus volgen om te leren blindtypen het waren allemaal bijzondere eigenschappen waar we met bewondering naar opkeken en waar je zelfs je kost kon mee verdienen. Nog vollediger werd het wanneer we zelf zo een toestel konden kopen.

Dat we zulk typemachine met bijhorende bediener in de bossen van Hees zouden terugvinden vonden we op zijn minst gezegd "verwonderlijk".
Vragen naar het waarom en bepaald hier, zijn dan ook vanzelfsprekend.
Als student grafische wetenschappen in Brussel had hij zulk instrument tweedehands daar op de kop kunnen "tikken".
Dit verheugde hem zo dat hij er de buitenlucht mee opzocht en hij zich bij deze manier van schrijven meer concentreerde op het vermijden van taalfouten: woorden van de bediener, een zéér jeugdig iemand,  die ons erg verbaasden.
Dit gebeurt daar met een temperatuur van 7°!!!.
Ik die dacht dat je in de bos op zoek ging naar : gezonde lucht, dikke denappels , eekhoorntjes of andere mooi gevormde bospaddestoelen.
We blijven ons verbazen en we zijn nog steeds meer en meer verbaast hoe sommige die bizarre tijden aanpakken ....op een gezonde manier!!