Zeg nu zelf, kan men zich een mooiere boom met appelen, binnen handbereik, vanuit de woonkamer, voorstellen.
Wel deze boom staat bij de buren , Georges en Simone, al jaar en dag te pronken met een weelde van welblozende appelen.
Tot hier geen vuiltje aan de lucht maar wat doe je met "al" die appelen?
Opeten, compote maken, een appeltje in de pan bakken, aan de buren vragen of ze geen willen, dit alles gebeurd en dan nog blijven er nog "oneindig" veel over.
Appelen die ; afvallen, die stuk gereden worden, waar de wespen op af komen, die in het gras liggen als je dit wil afmaaien, kortom het is nog juist geen nachtmerrie, maar het begint er voor Georges toch stilaan naar toe te gaan.
Dit laatste merken we op aan de moedeloze gezamenlijke inspanning die elke week geleverd wordt om de afgevallen appels naar de composthoop te laten verdwijnen.
Elke gevallen appel vraagt, bukwerk, heeft wat rottigheid en vertraagd eindeloos de al serieuze karwei van gazon maaien.
Maar het was nog erger!
In den beginnen, toen de romantiek nog hoogtij vierde, kochten Georges en Simone dit bouwperceel met een weelde van een echte boomgaard.
Ook toen al kwam er na een prachtige bloesem een heuse oogst van alle variëteiten van fruit.
Wat er toen allemaal voor creativiteit aan de dag gelegd is om, dat fruit te overwinteren, in kisten op straat te zetten om mee te nemen, heuse wijn van te maken het kan niet op of het is geprobeerd.
Een heuse boomchirurg zou de oplossing brengen. Hij snoeide oordeelkundig grote takken weg zodat de opbrengst verkleinde en verfijnde. De bomen verstandig genoeg deden ook hun duit in het zakje en zochten mee voor de oplossing van de overproductie en stierven één na één de ouderdomsdood zodat er hoera, hoera nog maar één enkele overblijft...en of die zijn best doet vraag maar wat appelen bij Georges of Simone ze zullen je met plezier verder helpen….en ze zijn lekker in de pan met bruine suiker…
Toch tof zo een eigen appelboom!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten