Naar de Analterhutte met de medewerkers.

Naar deze hut gaan we graag omdat ze het dichtst bij Stanzach ligt en we Carmen dikwijls voor een groepenovernachting moeten opbellen.
De hut is vanuit verschillende plaatsen bereikbaar en daarom voor vele groepen een interessante bestemming.
Vanuit Namlos, Fallerschein, Bschlabs, vanuit het Plötzlichtall en van op de Hantenjoch kan men er naar toe wandelen.

Wij, Mark, Liliane en Nancy kozen om van op de Hantenjoch te gaan, omdat dit de kortste weg is en wij niet zoveel tijd hebben.

De tocht brengt je naar een “Sattel” van waaruit men in twee verschillende werelden kijkt. Aan één zijde een imponerend maanlandschap waarin de Hantenjochstrasse als een lint doorheen snijdt. De andere zijde is groen en bezaaid met éénkleurige bloemenweiden.

In dit uniek kader staat de Analterhutte opgesteld als een oase van rust en een plaats van laving en verpozing.

De hoogzomerse temperaturen zijn welkom en dat we daar dan ook ten volle gebruik van maken om op stap te gaan is te begrijpen.

Dat daar twee jongens ,als vakantiejob, voortdurend op en neer liepen van de hut naar de Hantenjoch om de nodige bevoorrading boven te brengen, is in deze moderne tijden nauwelijks te geloven.

De natuur nodigt uit om enkele fotografische trucjes uit te halen.

Dat Nancy deze tocht tot een goed einde bracht is bewonderenswaardig en wij zijn blij dat we daar ook konden bij zijn.

En na ons gaan er nog vele naar deze Analterhutte….