"
Zo vader zo zoons" stelden ik tijdens het verblijf van Jef en Jules bij ons, vorige week, vast.
De veel gebruikte Legoblokjes van Steven werden weer uitgehaald en even enthousiast als toentertijd gingen zijn beide zonen over tot de creatieve actie.
Tof dat je dat een beetje kunt sturen en dat je kunt vaststellen dat er niet veel verschil is, in het plezier dat kinderen hebben, aan het zelf creëren.
Dat ze ook oog hebben voor technische nauwkeurigheid doet deugd.
Verheugend is het dat ze (niet altijd) naar raadgevingen luisteren en bv. het metsverband nauwkeurig in acht namen en zelf beoordeelden.
Zo vader zo zoons" stelden ik tijdens het verblijf van Jef en Jules bij ons, vorige week, vast.De veel gebruikte Legoblokjes van Steven werden weer uitgehaald en even enthousiast als toentertijd gingen zijn beide zonen over tot de creatieve actie.
Tof dat je dat een beetje kunt sturen en dat je kunt vaststellen dat er niet veel verschil is, in het plezier dat kinderen hebben, aan het zelf creëren.
Dat ze ook oog hebben voor technische nauwkeurigheid doet deugd.
Verheugend is het dat ze (niet altijd) naar raadgevingen luisteren en bv. het metsverband nauwkeurig in acht namen en zelf beoordeelden.
Terwijl Jules aan zijn eigen Eiffeltoren werkt en hier absoluut een vlag op wou werkte Jef onverdroten aan een diepe put die hij kon afdekken en eveneens naar believen vullen met niet gebruikte blokken.
Intense arbeid die met terechte trots graag aan hun mama getoond werd.
Dat het opbergen van deze blokjes in het zelfde mandje gebeurt als toen viel me bij het bekijken van de foto's nog het meest op.
Appels vallen soms niet ver van..en geschiedenissen herhalen zich....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten