Het wordt stilaan een traditie (het zegt veel over onze ouderdom wanneer men hiervan begint te spreken) om bij ons het nieuwjaarsfeest op 1 januari te vieren. Een gezellige drukte gaat er aan vooraf. De locatie - dank aan Ludo en Kristine - , een pakje voor iedereen- dank zij Angèle -, de versieringen, de sfeer, het menu, het juiste afspraakuur, het zijn allemaal erg belangrijke dingen als je voor dertig personen iets organiseert.
De sfeervolle openhaard verwarming.
De knappe kerstversiering.
De knappe kerstversiering.
De kleurige pakjes met het fleurige bloemenboeket.
De indrukwekkende tafel met sfeervolle versiering.
Het epicentrum van de gebeurtenis is de keuken.
Hier steunt de coördinatie op organisatie en vlotte samenwerking.
Angèle geniet ervan en tast hier gelukkig in een lege geldbeugel.
In ieder geval een moment om van te genieten en wat overdenken.
De soep brengt de eerste soelaas en zij wordt in een juist collectief ritme opgelepeld.
Ook aan de kant van de "groten" wordt er genoten van de kookkunst van de familie.
Nieuwjaarsbrieven brachten dit jaar drie nieuwe voordragers op de scène.Flore maakte kennis met het woord "plankenkoorts".
Jules dacht dat hij al mompelend ook iets mocht brengen.
Terwijl Jef zijn eigen ik was, door twee zelf gekozen liedjes te zingen.
Afwachten was voor Jules de zwaarste opgave want hij had zijn "ster" al meegebracht en was er volledig klaar voor.
Het was voor de kleinsten overweldigend.
Het moet je maar overkomen dat je op jeugdige leeftijd al je man moet staan tegen zo een overmacht.
Trotse ouders genieten mee van het laatste optrede van hun zoon.
De "Bomma" zij deelde uit, na een zorgvuldige reconstructie, van het vooraf uitgekozene. 
"Bompa" moet zich op de hoogte houden van de laatste "snufjes" .
En....Jules hij wachtte geduldig zijn beurt af.
Kijken naar 2008, door een speciale bril, dat is de opdracht.
We zullen het ten gepaste tijden met veel plezier doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten