Jef en Jules als verwonderde broers!!

Ze hadden er lang moeten op wachten. Ze hadden heel wat informatie gekregen. Ze hadden al moeten poseren voor het geboortekaartje maar toch is de werkelijkheid toch ietsje anders dan ze zich het hadden voorgesteld.
Beelden , zelfs bewegende,over Jerome, op computer, het interesseerden hen maar matig.

Ze zouden zelf gaan zien en "gaan zorgen "voor hun broer Jerome.

Dat je daar voor in een hospitaal moest zijn was al heel eigenaardig, dat deze broer zooo klein was erg teleurstellend, dat ze daar amper mochten aankomen om eens even te strelen was de werkelijkheid.

Allemaal dingen die ze zich heel anders hadden voorgesteld.

Verwonderde blikken, naar mama en broertje, verklaren de gehele gemoedsgesteldheid bij de eerste kennismaking.

Een mutsje en handschoentjes om piepkleine handjes en hoofdje te beschermen, ze konden het amper geloven , waarom dat zoiets nodig is.

De vragen in hun ogen spreken boekdelen.

Een eerste helpend handje om zich dienstbaar te maken en daarna gewoon vragen.

"Kan Jerome met deze kleine beentjes en voeten wel ooit stappen?"

"Hoe oud moet hij zijn om te kunnen spreken met ons?"

"Mogen we hem een tutje geven als hij weent?"

En toch...binnen een paar jaren kunnen Jef en Jules het zich niet meer voorstellen dat er zo een klein lief broertje Jerome ooit is bijgekomen.

Wanneer je meer beelden wil zien van deze heuglijke gebeurtenis in de familie klik je rechts boven op Harrie's site en verder op"Jerome hoort er vanaf nu ook bij!!"

Of rechtstreeks op de site www.hcruysberghs.tk en klik door op "Jerome hoort er vanaf nu ook bij!!"

JEROME is geboren!!

Zoals je op mijn profiel kan lezen is er in de familiesituatie verandering opgetreden.
Er stond vijftien (15,8)kleinkinderen en dat is van deze morgen gewijzigd in zestien (16).

Steven en Ilse hebben er inderdaad een derde zoon bij en ze en hij stellen het opperbest.

De eerste foto's en bewegende beelden zijn al verschenen om de trots van de ouders te ondersteunen.

Wanneer je wil mee genieten klik je op onderstaande mail adres en dan kan je meegenieten.

We heten Jerome in ieder geval van harte welkom in onze familie.

http://j3.mine.nu/wordpress/?p=19

Stefan en zijn supporters in de marathon van Antwerpen.

Op weg naar Antwerpen hebben we heel wat tijd om het parcours op papier te bestuderen en bij mij kwam al vlug het idee dat je in zo een stadsmarathon van meer dan 42 km héél wat mogelijkheden aanwezig zijn om ergens een lusje af te snijden. Aangeboren onsportiviteit of bezorgdheid voor de familie? De inrichters hebben daar dan ook rekening mee gehouden, dat dezelfde ideeën bij meerdere opkomen, zeker wanneer de onmenselijke vermoeidheid van zo een marathon begint te spreken. Elke deelnemer moet dan ook van de inrichters een chip op een bepaalde manier aan zijn schoen bevestigen zodat, op regelmatige afstanden aangebrachte elektronische matten kunnen constateren, dat je daadwerkelijk daar voorbij gekomen bent, zelfs dat je vanaf dinsdag op internet kunt volgen welke tussentijd je chip heeft nodig gehad om van de éne mat naar de andere te lopen.
Van techniek gesproken. Met wat gingen we ons daar dan nog bezig houden? De Kenianen die toch steeds al deze soort koersen winnen eens gadeslaan.
Ze komen enkele minuten voor de start aan, ze binden heel nauwkeurig op een speciale manier hun veters. Als ze doping zouden genomen hebben krijgen ze daar in Kenia in ieder geval zéér dunne beentjes van. Beentjes niet dikker dan een potlood, daar kunnen we hier nog geen roltrap mee nemen en zij winnen daar marathons mee!! Raar!

Ze mogen ook nog op de eerste rij starten, plus zijn ze de rapsten. Ik zou ze van achter zetten om de anderen niet te ontmoedigen. Maar wie ben ik!

Om alles goed en reglementair in beeld te brengen staan er heel wat camera's opgesteld. Ik word gevraagd om de vlag uit beeld te houden en niemand vraagt mij of ik een andere startfunctie heb. Vind ik ook raar.

Op de Grote Markt, waar de aankomst gepland is, denken de Chinese toeristen dat de Olympische spelen verplaatst zijn naar Antwerpen en je kunt de verwondering en ongeloof voor het gebeuren zo van hun gezicht aflezen.

Stefan tenslotte, hij mocht niet op de eerste rij starten, maar heeft ze proberen in te halen en liep een geweldige marathon.

Hij eindigde als een van de friste deelnemers.

Sommige strompelden over de meet alsof ze moesten figureren in een naoorlogse concentratiekamp film. Ze hadden voor deze rol zelfs geen schmink nodig.

De meeste vonden het een zéér zware marathon, veel tegenwind, onder de Schelde een tunnel induiken viel mee maar er uitkomen was serieus bergop.

Stefan liep in zijn geplande tijd van minder dan 3H15.

De andere hadden allemaal excuses maar Stefan dronk enkele flesjes water en wandelde dan rustig verder op weg naar maandag waar hij weer moest lopen op een zelf ingerichte wedstrijd. Om maar van goede conditie te spreken of ....wat goede supporters met sommige atleten kunnen doen.
In ieder geval Stefan ...PROFICIAT!!

We gingen ook naar de Expo 58!!

Op 21 juli werd er toentertijd elk jaar een speciale trein ingericht vanuit de mijnstreek naar bv. "De zee" of dat jaar '58 naar de Expo.

Het was toen ook al een verlofdag.

De mijnwerkers en familieleden kregen gratis een aantal coupons om met de trein te reizen en die werden voor deze gelegenheid gebruikt en aan vrienden uitgedeeld.

Om iemand mee te hebben die van Brussel meer afwist als wij, namen we Jef Weytjens mee, een man die toen al een stuk in zeventig was met veel levenservaring.
Hij was thuis een regelmatige bezoeker en had in zijn tijd als een van de enige gestudeerd in het College van Beringen.
Hij kende Brussel als zijn broekzak en wilde die Expo ook wel eens echt bezoeken.
We hadden via de TV al een indruk van het gebeuren . We werden toen dagelijks met de beroemde bezoekers om de oren en ogen geslagen en...als al deze hier iets aan hadden moest het...wel de moeite zijn.

Wisten we beter!!
Veel volk, dat herinner ik me. Boven ons hoofd hing een kabelbaan met cabientjes en verder ging heel veel ons petje te boven en nog meer verloren in al die drukte... bijzonder op deze bewuste zondag.
Veel paviljoenen die hun best deden om iedereen te overtroeven met snufjes die met de toenmalige werkelijkheid weinig te doen hadden.
Veel hebben ik er niet van onthouden maar ik weet wel dat naar het toilet gaan daar zéér duur was. 5 Frank is nu te vergelijken met € 5.
Jef Weytjens vond dit schandalig en uit zijn vorig leven wist hij in Brussel stad wel plaatsen waar dat gratis was en waar je in alle rust ook van een drankje en iets anders kon genieten.
We volgden dan ook de Expo beter op TV. TV die we tenslotte, zoals zovelen, voor de Expo gekocht hadden.

Anders was het als ons vader met zijn toeristen vrienden acht dagen naar de Expo trokken.

Ze gingen voor één keer zelfs met de trein.

Ze logeerden boven een café in Vilvoorde.

Zij gingen voor hun plezier en "De lachende koe". Dat was dan ook hun attractie waar ze alles over wisten en ze regelmatige bezoekers waren.

Verder gebeurde er in die café, waar ze verbleven, zo veel dat ze meerdere dagen en zeker avonden niet weggeraakten. Zo bracht hij tot ons aller verbazing van de Expo als geschenk voor de ganse familie een plaat mee gezongen door de zoon van de cafébaas die op hun gezelschap zo een grote indruk van stem bekwaamheid had achtergelaten dat de Expo en alles wat erbij hoorde naar het achterplan verdween.

Van die zanger hebben we later nooit meer iets gehoord, we hebben de plaat maar één keer gespeeld en over de Expo hebben we ons vader nooit meer horen vertellen.

Ik denk dat er beter plaatsen zijn om met vrienden op vakantie te gaan dan naar de Expo.

Op zoek in de "Brabanthal" te Leuven.

Ze zullen het geweten hebben daar in de "Brabanthal" dat die van Schaffen voorbij gekomen zijn. Vragen naar alles wat gepensioneerden interesseert, hebben ze gesteld.
Ik durf zeggen dat is heel wat en op deze handelsbeurs voelden we ons thuis en hebben we dan ook op vele gebieden ons licht op gestoken.

Rusten is voor gepensioneerden belangrijk, maar goed rusten is voor hen van levensbelang en daar kwamen we voor.

Hoe kan je dat beter uitproberen dan de proef op de som te nemen en "overal" waar het mogelijk was hebben we info opgedaan voor rug-, rust-,en slaapproblemen.

Of de verkopers dat op prijs konden stellen weten we niet maar we hebben van elkaar heel wat bijgeleerd en zeker op de manier waarop we 's nachts met ons eigen lichaam rondslingeren om het ons zo comfortabel mogelijk te maken.

Technische snufjes worden gedemonstreerd en de verwondering kan men zo van het gezicht van Roger aflezen.

Een beurs op mensenmaat waar...we ons goed geamuseerd hebben en waar we van de aankopen ...hopelijk...lang plezier gaan hebben.

Dan gaan we naar NEUSCHWANSTEIN en FÜSSEN!!

Wanneer de weg naar de skigebieden gesloten is wegens lawinegevaar, maken we van de nood een deugd en gaan we - waarom niet - naar de Beierse kastelen en Füssen.
Het feeërieke van kasteel "Neuschwanstein" komt in dit sneeuwdecor nog beter tot zijn recht.

Wanneer we weten dat dit kasteel op verschillende plaatsen ter wereld werd gekopieerd om zijn uitzonderlijk uitzicht en fantasie rijke bouwstijl, dan kan men zich ook goed voorstellen dat deze tot de meest bezienswaardige bouwwerken van Europa behoren en dan ook door véél niet Europeanen, op hun tocht door Europa, bezocht worden.

De sfeer in de buurt van deze kastelen riekt naar barok en men doet er alles aan om dat ook zo te houden.

Het oudste van de twee kastelen "Hohenschwangau" is met zijn fris sneeuwkleed ook heel anders dan anders en dit levert dan ook speciale beelden.

De "top of " blijft het sprookjesachtige "Neuschwanstein", hier in zijn volle winterse glorie en te bereiken na een stevige klim van veertig minuten. De creativiteit en de fantasie van de toenmalige Ludwig de Tweede van Beieren was buitengewoon, ook geldverslindend, hierdoor voor de bevolking aanstootgevend en uiteindelijk onverdraagbaar.

De Barokke "Mongkirche" in Füssen is, tot op heden nog steeds gebruikte kerk, een pracht om te bezichtigen en ieder komt hier onder de indruk van de prachtige plafond en koepeldecoraties en schilderwerk.

De naburige burcht in Füssen heeft met zijn bijzondere binnenkoer, voorzien van buitengewoon trompe-d’ouille schilderwerk zeker een supplementaire aspect in deze ongewilde maar fijn gesmaakte cultuurdag.
Om maar te zeggen zoals Cruyf:" Aan alle nadelen zit een voordeel".

Pasen in Stanzach en Füssen.

Pasen wordt in Oostenrijk, een zeer katholiek land intens gevierd.

De plaatselijke kerk wordt er de ganse "Goede week" verduisterd en zij is het middelpunt van het ganse dorpsgebeuren.
In Stanzach heeft men voor deze week in de kerk een speciale versiering aangebracht.
Krijgshaftige bewakers worden opgesteld om het lichaam van Christus te bewaken en de hele lijdensweg wordt op Goede vrijdag door de ganse gemeente aanhoort

.

Buiten geeft men aan het gebeuren meer een lieflijk decoratief uitzicht waar ook de versierde paaseieren, -hazen en -bloemen een bepalende rol spelen.

Dat sneeuw hier aan bijkomende versiering doet, is uitzonderlijk maar graag meegenomen.

In Füssen was de decoratie iets uitgesprokener aanwezig in het stadsbeeld, met typische borden, die ditmaal kniehoog in de sneeuw stonden.

Elk huisje maar ook elke winkel heeft zijn eigen uiterlijke versierstijl.

Soms fijn en verborgen en hier ondersteunt door een aangepaste tekst.

Soms gaan, de met gekleurde eieren gedecoreerde struiken, het heel dorpsbeeld mee bepalen.
Het is in ieder geval de moeite om al deze extra aangebrachte versieringen te gaan ontdekken en vooral de fijnheid en het gevoel waarmee ze zijn uitgestald.
Wij werden er in ieder geval door ontroerd en hebben het gewaardeerd.

Moet er nog sneeuw zijn?

Dat het in Stanzach kan sneeuwen, dat wisten we al.
Dat sneeuw tijdens de winter soms , ook daar in Tirol, tot chaos en overlast kan zorgen hebben we al ervaren. Dat we soms met Pasen nog sneeuw kregen is ook niet zo uitzonderlijk.
Maar de sneeuw die er tijdens de Paasweek dit jaar van maandag tot woensdag morgen viel, op dit tijdstip van het jaar, hadden we nog nooit gezien en een beetje gevreesd maar niet zo verwacht.

Het groene Stanzach van vrijdag voor Pasen had al een hele winter gesmeekt om dat beetje meer dat hen moest toelaten om de sneeuwklassertjes goed te laten skiën.
Tevergeefs en nu plots als een uitbarsting kwam alles in een keer.

Het gaf aanleiding tot chaotische verkeersituatie, kettingplicht op alle wegen, sneeuwruimers in volle bedrijvigheid, geblokkeerde wegen zoals naar de Jöchelspitze en gesloten wegen wegens acute lawinegevaar.

Idyllische taferelen vloeiden daar uit voort en uitgelaten vakantiegangers die van deze uitzonderlijke sneeuwmassa's genoten dat het een lieve lust was.
Paaseieren gemengd met sneeuwhopen is eens iets anders en kastelen bezoeken in plaats van te skiën is een leuk opgedrongen alternatief.

Sneeuwmannen van alle soorten en met nog meer vormen verschenen op de plaatsen waar normaal de krokussen hun kop opsteken.
Metershoge sneeuwmuren met heuse sneeuwstormen zorgde ervoor dat deze vakantie gekruid werd met facetten waar we anders nooit aan toe komen.
Of dit leuk was laten we over aan anderen.
Ik vond het in ieder geval spannend

Wil je meer beelden zien dan kijk je hiernaast op Harrie's site en klik door naar "Pasen 2008" of op de site van www.hcruysberghs.tk