Ze hadden er lang moeten op wachten. Ze hadden heel wat informatie gekregen. Ze hadden al moeten poseren voor het geboortekaartje maar toch is de werkelijkheid toch ietsje anders dan ze zich het hadden voorgesteld.
Beelden , zelfs bewegende,over Jerome, op computer, het interesseerden hen maar matig.
Beelden , zelfs bewegende,over Jerome, op computer, het interesseerden hen maar matig.
Ze zouden zelf gaan zien en "gaan zorgen "voor hun broer Jerome. Dat je daar voor in een hospitaal moest zijn was al heel eigenaardig, dat deze broer zooo klein was erg teleurstellend, dat ze daar amper mochten aankomen om eens even te strelen was de werkelijkheid.
Allemaal dingen die ze zich heel anders hadden voorgesteld.
Verwonderde blikken, naar mama en broertje, verklaren de gehele gemoedsgesteldheid bij de eerste kennismaking.Een mutsje en handschoentjes om piepkleine handjes en hoofdje te beschermen, ze konden het amper geloven , waarom dat zoiets nodig is.
De vragen in hun ogen spreken boekdelen.
Een eerste helpend handje om zich dienstbaar te maken en daarna gewoon vragen."Kan Jerome met deze kleine beentjes en voeten wel ooit stappen?"
"Hoe oud moet hij zijn om te kunnen spreken met ons?"
"Mogen we hem een tutje geven als hij weent?"
En toch...binnen een paar jaren kunnen Jef en Jules het zich niet meer voorstellen dat er zo een klein lief broertje Jerome ooit is bijgekomen.
Wanneer je meer beelden wil zien van deze heuglijke gebeurtenis in de familie klik je rechts boven op Harrie's site en verder op"Jerome hoort er vanaf nu ook bij!!"
Of rechtstreeks op de site www.hcruysberghs.tk en klik door op "Jerome hoort er vanaf nu ook bij!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten