Op weg naar Antwerpen hebben we heel wat tijd om het parcours op papier te bestuderen en bij mij kwam al vlug het idee dat je in zo een stadsmarathon van meer dan 42 km héél wat mogelijkheden aanwezig zijn om ergens een lusje af te snijden. Aangeboren onsportiviteit of bezorgdheid voor de familie? 
De inrichters hebben daar dan ook rekening mee gehouden, dat dezelfde ideeën bij meerdere opkomen, zeker wanneer de onmenselijke vermoeidheid van zo een marathon begint te spreken. Elke deelnemer moet dan ook van de inrichters een chip op een bepaalde manier aan zijn schoen bevestigen zodat, op regelmatige afstanden aangebrachte elektronische matten kunnen constateren, dat je daadwerkelijk daar voorbij gekomen bent, zelfs dat je vanaf dinsdag op internet kunt volgen welke tussentijd je chip heeft nodig gehad om van de éne mat naar de andere te lopen.
Van techniek gesproken.
Met wat gingen we ons daar dan nog bezig houden? De Kenianen die toch steeds al deze soort koersen winnen eens gadeslaan.
Ze komen enkele minuten voor de start aan, ze binden heel nauwkeurig op een speciale manier hun veters. Als ze doping zouden genomen hebben krijgen ze daar in Kenia in ieder geval zéér dunne beentjes van. Beentjes niet dikker dan een potlood, daar kunnen we hier nog geen roltrap mee nemen en zij winnen daar marathons mee!! Raar!
Ze mogen ook nog op de eerste rij starten, plus zijn ze de rapsten. Ik zou ze van achter zetten om de anderen niet te ontmoedigen. Maar wie ben ik!
Om alles goed en reglementair in beeld te brengen staan er heel wat camera's opgesteld. Ik word gevraagd om de vlag uit beeld te houden en niemand vraagt mij of ik een andere startfunctie heb. Vind ik ook raar.
Op de Grote Markt, waar de aankomst gepland is, denken de Chinese toeristen dat de Olympische spelen verplaatst zijn naar Antwerpen en je kunt de verwondering en ongeloof voor het gebeuren zo van hun gezicht aflezen.
Stefan tenslotte, hij mocht niet op de eerste rij starten, maar heeft ze proberen in te halen en liep een geweldige marathon.
De inrichters hebben daar dan ook rekening mee gehouden, dat dezelfde ideeën bij meerdere opkomen, zeker wanneer de onmenselijke vermoeidheid van zo een marathon begint te spreken. Elke deelnemer moet dan ook van de inrichters een chip op een bepaalde manier aan zijn schoen bevestigen zodat, op regelmatige afstanden aangebrachte elektronische matten kunnen constateren, dat je daadwerkelijk daar voorbij gekomen bent, zelfs dat je vanaf dinsdag op internet kunt volgen welke tussentijd je chip heeft nodig gehad om van de éne mat naar de andere te lopen.Van techniek gesproken.
Met wat gingen we ons daar dan nog bezig houden? De Kenianen die toch steeds al deze soort koersen winnen eens gadeslaan.Ze komen enkele minuten voor de start aan, ze binden heel nauwkeurig op een speciale manier hun veters. Als ze doping zouden genomen hebben krijgen ze daar in Kenia in ieder geval zéér dunne beentjes van. Beentjes niet dikker dan een potlood, daar kunnen we hier nog geen roltrap mee nemen en zij winnen daar marathons mee!! Raar!
Ze mogen ook nog op de eerste rij starten, plus zijn ze de rapsten. Ik zou ze van achter zetten om de anderen niet te ontmoedigen. Maar wie ben ik!
Om alles goed en reglementair in beeld te brengen staan er heel wat camera's opgesteld. Ik word gevraagd om de vlag uit beeld te houden en niemand vraagt mij of ik een andere startfunctie heb. Vind ik ook raar.
Op de Grote Markt, waar de aankomst gepland is, denken de Chinese toeristen dat de Olympische spelen verplaatst zijn naar Antwerpen en je kunt de verwondering en ongeloof voor het gebeuren zo van hun gezicht aflezen.
Stefan tenslotte, hij mocht niet op de eerste rij starten, maar heeft ze proberen in te halen en liep een geweldige marathon.Hij eindigde als een van de friste deelnemers.
Sommige strompelden over de meet alsof ze moesten figureren in een naoorlogse concentratiekamp film. Ze hadden voor deze rol zelfs geen schmink nodig.
De meeste vonden het een zéér zware marathon, veel tegenwind, onder de Schelde een tunnel induiken viel mee maar er uitkomen was serieus bergop.
Stefan liep in zijn geplande tijd van minder dan 3H15.
De andere hadden allemaal excuses maar Stefan dronk enkele flesjes water en wandelde dan rustig verder op weg naar maandag waar hij weer moest lopen op een zelf ingerichte wedstrijd. Om maar van goede conditie te spreken of ....wat goede supporters met sommige atleten kunnen doen.
In ieder geval Stefan ...PROFICIAT!!
In ieder geval Stefan ...PROFICIAT!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten