De nieuwe "Hangbrug" van Holzgau!!

 Eind oktober zal ze af zijn.

In Holzgau kon men er in de zomer al niet meer over zwijgen.

Het zou een toeristische attractie zijn ...zonder voorgaande.

Ze zou de "Höhenbachtschlucht" overspannen.

Ons zegt meer de weg naar de "Simmswatervallen".

Best indrukwekkend wanneer je 110m boven de begane grond over een afstand van ongeveer 200m over een "waggel" brug moet of mag lopen.

Zij die met "hoogtevrees" zitten weze gewaarshuwd.

Als je Holzgau binnenrijdt en juist over de brug van de Weisenbach rechts afslaat naar de Simmswatervallen zal de brug over dit dal Gföllberg met Schiggen verbinden.

 De wandeling zal tussen één en twee uur duren.

Wanneer je van Gföllberg vertrekt kan men over Schiggen verder naar Café Utta en langs de watervallen terug naar Holzgau.

Dit kan pas vanaf volgende zomer en dan maakt deze brug deel uit van een 120km lange Lechtal wandelweg. 

 Er zijn nu al foto's genomen van verwonderde kinderen die gewaarschuwd worden voor "hemelse bouwwerken".

Ook heeft het mij verwonderd dat Walter Feuerstein (de lokale busfirma) deze zomer Café Utta had overgenomen en volop renoveerde en...dat wordt mij nu duidelijk. Hij hoopt en dat is bijna een zekerheid dat deze brug een topevenement wordt waarop je na de gewaagde overtocht een "Schnaps" in zijn café kan gebruiken. Visie!!

Het ziet er inderdaad van onder reeds indrukwekkend uit en ik ben dan ook erg benieuwd en kan amper wachten om te weten  hoe het voelt om daarboven te staan en de wereld aan je voeten te voelen.

Wanneer je meer fotos wil zien van kunstwerk in wording kijk je even op www.lechtal-info.com en rechts op "Hängebrucke".

Lucas verjaart, ook een feest voor de anderen!!

Fier als een "echte" staat hij zijn gasten op te wachten voor zijn dag van het jaar.

Al of hij al het één en het ander voorzien heeft om de namiddag zo actief mogelijk door te brengen met de anderen.  

Het terrein staat klaar, het weer is goed, het gezelschap kan deelnemen.

De vaste attributen worden zijdelings gebruikt, maar het hoofdterrein wordt voorzien voor het collectieve "nieuwe" spel.

Hier laat Flore zien wat ze kan in de schommel.  

 De ernst waarmee de proeven worden uitgevoerd kan men hier aflezen van de acteur Laurens en de volger Nicolas.

 Terwijl Charlotte  met de mooiste glimlach geniet.

 Jef volgt geïnteresseerd vanaf de zijlijn om ten gepaste tijden in te springen als het moet.

Jerome vindt dat hij eerst zijn motoriek moet op peil brengen vooraleer tussen de grote te kunnen meelopen en hij doet er erg geconcentreerd, met succes, zijn best voor

Jules speurt de hemel af op zoek naar....

Tegelijkertijd genieten de anderen in de nieuwe uitbouw, die zijn dienst op deze zonnige dag onderstreept, van een gezellige namiddag.

Fijne dag waar we met zijn allen van genoten hebben!!

Het graf en de schatten van "Toetankhamon"!

Je hebt er al veel van gehoord maar wanneer Stefanie dan vraagt:" Wanneer gaan we naar Toetankhamon" dan ben je weg voor een tentoonstelling  vol met verbazende beelden en taferelen

Goed georganiseerd, persoonlijke audio begeleiding, indrukwekkende reconstructies gemengd met authenticiteit. 

 Wanneer je een aanblik krijgt van wat die toenmalige, niet eens zo beroemde koning, allemaal meekrijgt op zijn reis naar het hiernamaals dan ben je toch even onder de indruk.

Dat al die stukken 3300 jaar geleden al  bestonden is ongelooflijk en dat dit Egyptische volk en hun cultuur zoveel jaren later hier niets uit geleerd heeft nog veel meer.

Dit is een kopie van een foto die de toenmalige ontdekker Carter gemaakt heeft nadat het graf van deze koning ontdekt en geopend werd.

Dat men deze man op zijn lange reis zoveel meegaf, zelfs eten, getuigt van een absoluut geloof dat hij na zijn dood zich in niks tekort moest doen en op weg was naar een betere toekomst waar hij voor de achterblijvende al iets moest gaan voorbereiden. Merkwaardig!! 

Dat er toen met goud gegoocheld werd en men dit kostbaar materiaal al had, verwerkte en waardeerde is een visie die tot op de dag van heden nog steeds brandend actueel is.

Dat men dit goud bewerkte tot dodenmaskers, praalgraven, tronen en andere kostbaarheden die men dan uiteindelijk om eigen gunsten af te smeken echt meegeeft met de dode koning is niet te geloven alhoewel er ook bij ons ook nog een zekere traditie van crypten en kostbare sarcofagen bestaat die misschien hier nog een gevolg van zijn ...  

De aanbidding van de toenmalige goden die men in de natuur zocht en vond, bv de "Zonnegod" en dat die moesten gepaaid en vereerd worden is in vele stukken terug te zien.

Dat daar dan ook de grootste kunstenaars van die tijd voor aangezocht werden om die voor de eeuwigheid vast te leggen bewijst het onnoemlijke respect en....schrik die voor deze goden betoond werd. 

 Ze zijn er allemaal, de goden, de een nog mooier dan de ander maar allen in goud en met de typische kenmerken zoals wij ze nu niet meer kunnen bedenken maar die toentertijd stonden voor persoonlijke eigenschappen die er moesten voor zorgen dat we het hier goed of beter hadden.

Prachtige tentoonstelling met een indrukwekkend zicht op de wereld van meer dan 3000 jaar geleden en dat men dit nu zo nog kan reconstrueren siert de hedendaagse archeologen.

Deze succesvolle volgehouden zoektocht naar het verleden bewijst heden ten dage het belang er van en de verwondering waarmee we daar naar terug kijken..

Herfstwandeling in "Kelbergen".

 Als ze het woord wandelen nog maar horen staan de beide honden van Kristine en Ludo al aan de deur op te vertrekken.

Een mooie zondagnamiddag in de herfst wat wil je nog meer om op de uitnodiging 'met z'n allen" in te gaan. 

Kelbergen is wat hoger gelegen en een kweekboomplantage bepaald het grootste deel van  het gebied en het landschap. 

Het zijn echter de open velden en weiden die hier de charme uitmaken en de mooie vergezichten garanderen.

 Dat je het er warm van krijgt kan je zien.

 Dat er over een afwisselend parkoers moet gewandeld verhoogt de waarde.

Gezellig genieten!! 

Of heet dat poseren?

Na een tijdje wordt er wel uitgekeken of je in de verte geen lekkere tas koffie met vers gebakken wafels kan zien....en of deze gevonden werden.

Je moet dan wel met de juiste mensen op stap.

De "Herfst" doet zijn best

 Zowel in de vrije natuur als in de serres vindt je kleurige herfstbloemen de één nog mooier dan de ander.

Aan de waterkant zie je de sierlijke lisbloemen.

 Hortensias in alle kleuren en formaten trekken de aandacht.

Wanneer je wat dichter komt  valt de fijne bladvorm en de mooie kleurinvulling van de volledige bloemen op.

Cyclamen hebben ook niet veel moeite om met hun kleuren verscheidenheid de volle aandacht te trekken.

Deze ééndagsliesjes, met  hun volle rode kleur, zouden elk feestkleed  tot iets heerlijk kunnen omtoveren.

 Langs de kant van de weg vind ik deze en ik kon het niet laten...

Het zijn niet enkel de vallende bladeren die het nu doen je krijgt heel wat extra!! 

Vreemde vogels in..."Webbekom"

Al fietsend door het Webbekoms broek zijn er op de waterpartijen van het overstromingsgebied heel wat watervogels actief.

Ze doen hun best om sierlijk als ze zijn ook goed voor de camera te verschijnen en stiekem hopen ze dat één van de menige fietsers die hier getuigen zijn van hun verschijning ook een stukje brood in hun richting werpen zodat ze hun eten niets steeds op de bodem in de modder moeten gaan zoeken.

Wanneer je dan even rechts kijkt zie je andere vogels uit de grond rijzen. Het zijn "Windturbines" die men in het teken van de hernieuwbare energie, de vermindering van de CO2 uitstoot en voornamelijk voor de "Groene stroomcertificaten" naast de autostrade op de hoogte van de Kloosterberg aan het opstellen is.

Een vlijtige elektrieker doet de laatste ondergrondse aansluitingen naar het hoofdnet.

Wanneer je even dichterbij komt valt het pas op welke indrukwekkende mastodonten hier opgesteld worden. 

De diameter van de onderste mantel bedraagt wel 8m en de hoogte 102m. We spreken dat nog niet van de indrukwekkende wieken die op hun beurt nog eens 42m aan het geheel toevoegen.

Dat deze sierlijke molens in de toekomst meer en meer ons landschap gaan helpen vullen daar kan je van op aan. Dat ze de energiefactuur gaan naar beneden helpen daar twijfelen we sterk aan, dat ze de tewerkstelling opvoeren dat zie je aan de hele bedoening van reusachtige kranen tot tientallen arbeiders die hier alles komen monteren.

We wachten de resultaten af en hopen voor deze grote vogels dat ze voldoende wind ter beschikking krijgen.

Kapelletjes in het "Lechtal".

 Ze vallen op, de fijn verzorgde kapelletjes, die in het Lechal overal buiten de dorpjes op verschillende plaatsen in de velden staan opgesteld.

In Holzgau valt het op dat ze niet direct religieuze bedoeling heeft maar meer de rijkdom van het vroeger Holzgau wil illustreren door een copie van de huisbeschilderingen, die het teken van rijkdom waren, ook hier op een bijzonder fraaie manier aan te brengen.

 Meestal worden ze aangeduid met de naam "Pestkappelle" verwijzing naar vervulde beloften die men tijdens de "pestepedemie" maar graag uitsprak om toch maar gespaard te blijven van die vreselijke "plaag".

Het kan ook zijn dat we tijdens deze tijd de overledenen naar deze plaats bracht ver buiten het dorp om ze te verbranden en om verdere besmettingen te voorkomen.

 Het zijn pareltjes van micro- bouwtechnieken waarbij  de bouwers  al hun aanwezige creativiteit en mogelijkheden aan bod lieten komen.

 Ze zijn op dit ogenblik ook afgesloten maar huisvesten soms zelfs een klok in de hiervoor voorziene mini toren. We denken dan aan de kapelletjes van Grunau en Stockach.

 Dat ze goed verzorgd zijn is een teken van hun belang, elk dorp is fier op alles wat met hun religie te maken heeft.

Men gaat zeer respectvol om met kerk, kerkhof, graven van overlevende en ook met hun kapelletjes of in open lucht opgesteld kruiswegen.

Ook in de zijdalen zoals hier een kapelletje in Gramais is niets aan het toeval overgelaten.

  

 Deze kapel opgesteld in de buurt van Häselgehr, nog voor de Lichtspitze, heeft op de tijd dat we in het Lechtal komen al op drie plaatsen gestaan.

Het is opgericht door een gelukkige vader die zijn beide zonen heeft zien terugkomen van de tweede wereldoorlog. Als je de "helden" gedenkstenen bekijkt die in elk dorp staan is het niet verwonderlijk dat deze man van een "miraculeus" geluk mag spreken.

 In elk dorp van ong. 200 inwoners zijn toch minstens vijftien jonge mensen gesneuveld zowel in de eerste als in de tweede wereldoorlog. Echt gruwelijk!!

We zullen dan ook maar onze bloemenhulde brengen aan zoveel loyaliteit die gelukkig voor onze jeugd op dit ogenblik  niet meer moet worden aangesproken voor zoveel zinloos geweld.

 Daarom deze "Zilverdistel".