Voor NIEUWJAAR 2008!!!

Nieuwjaarswensen zijn tof en zeker als er veel mensen toch nog eens aan je ...willen denken en een kaartje of een mail sturen.
Elk jaar kijken we in deze tijd van het jaar uit naar de pennenvruchten die onze vrienden produceren.
De creatiefste en de origineelste worden wel iets langer bekeken.
Zo zijn er de laatste jaren tamelijk wat familiefoto's bij die om herkenning vragen.

Zo is er ook Renaat Desmedt die jaarlijks ons zijn eigen geschilderd landschap als aquarel toestuurt.
Handwerk je weet dat heeft bij ons steeds een handje voor.
Vooral kijken we jaarlijks met bijzondere nieuwsgierigheid uit naar de kaart die ons toegestuurd wordt door de familie Vonk. Jo, Linda, Jona en Femke maken er telkens een originele creatie van die steeds verrast en zeker enige tijd aandacht vraagt, om de hele inhoudelijke creatie, te doorgronden.
Zo zijn er al vuurpijlen aangekomen van hen om ons een spetterend jaar te wensen.
Een knappe persoon in lingerie trok vorig jaar onze aandacht omdat hij op zijn erg kleine slip een band had staan die ons een spannend jaar wenste.
Dit jaar hebben ze het zeezand aan de kust gebruikt om hun tekst neer te schrijven en vast te leggen op de gevoelige plaat.
Ze willen in 2008 niet overspoeld worden en dat wensen ze ons ook.
Duidelijke boodschap in deze tijd van haasten en van “hopen informatie”.
Plezant om te lezen en steeds goed gevonden is dit een zéér goed begin om met een goede gezondheid er volgend jaar een boeiend en passioneel jaar van te maken waar we graag van elk positief detail zullen meegenieten.
We wensen het ook iedereen toe!!!
We hopen in ieder geval dat Jo zijn creativiteit nog lang blijft botvieren tot ons aller- genot!!

Naar de kerstmarkt in Brussel.

Blij als schoolkinderen die voor de eerste keer op schoolreis gaan, trokken we met de trein naar Brussel voor de Kerstmarkt.

Enkelen met een + 65 kaart, andere met een "Shopping" kaart, maar ieder om voor 100% zo goedkoop mogelijk van het comfort van het spoor te genieten.

Guillaume als ervaren Brusselganger werd spontaan als gids aangeduid en Lieske als ervaren Brussel bezoeker zou hem corrigeren indien dit...nodig mocht zijn.

Het voorafgaande bezoek aan de "Marollen" en andere bezienswaardige ....gebouwen en of gallerijen zaaiden verdeeldheid in het gebruik van onze zo kostbarte tijd.

Unaniem waren we wanneer er moest gepauzeerd voor een lekkere koffie in "Old England" of voor een goede hap in het "Beenhouwersstraatje". Lekker warm was het binnen en goed koud buiten.

Het versierde Brussel is echt de moeite.

Een overvolle "Grote Markt" werd daarenboven ook nog gevuld met klassieke muziek en een adembenemende verlichting van het Stadhuis. Op de verschillende lokaties waar de kerstmarkt was opgesteld waren we onder de indruk van het op- en uitgestalde.

De drukbezette schaatsbaan, een reuzenrad, lichttorens en goedgevulde kraampjes van diverse pluimage verdrongen zich zodat het geheel indrukwekkend was.

Blij als kinderen na hun schoolreis, konden we honderduit vertellen aan de rest van de familie dat...met de trein reizen toch wel zéér tof en avontuurlijk is en dat men goedkoop kan eten in Brussel en ...dat we nog meer reisplannen hebben.

Koud maar....gezellig!!

Buiten is het koud.
Van de opwarming van het klimaat hebben we deze maand weer niets gevoeld, eerder het omgekeerde.

Door het venster bewonderen we de creativiteit van koning "Winter" die met kwistige hand zijn witte verf op elk takje achterlaat.
De vensterbankbloemen moeten hun uiterste best doen om te concurreren voor het meeste aandacht. De kerstbomen die nu binnen geplaatst worden, worden in decoratiewaarde overtroffen door de buitenstaande bomen die in het natuurlijk zonlicht waarlijk staan te pronken met hun witte tooi.

Dit geeft zelfs in je eigen tuin nooit geziene beelden, die we hierbij dan ook in graagte tonen.
Op sommige plaatsen is er een laag sneeuw gevallen. Deze komt niet van boven maar wordt gecreëerd door het condenswater uit de schouwen van de naburige fabrieken.
Men spreekt van "fijn stof" maar ik denk meer aan "kunstsneeuw". Hij hangt zich met graagte vast aan alle uitstekende takken en voorwerpen die in de buurt voortkomen.

Hoe krijg je het dan binnen toch warm....zelfs gezellig.
Dat gaat niet vanzelf.
Een houtkachel (vr)eet hout dat met volle vrachten moet aangevoerd om de hongerige houtkachel te voeden.
De lampjes van de kerstboom trekken met een regelmatige knipoog de aandacht op de bijhorende bollen en andere zorgvuldig uitgekozen versieringen.
De concurrentie van buiten is groot en maar goed dat het vroeg donker wordt anders had deze vorm van decoratie onvoldoende impact.

We warmen ons op voor hartverwarmende eindejaarfeesten en wensen al aan iedereen "Vrolijk kerst en een gezond 2008".

Plaats voor velo's ...bij mijn grootouders.

Na de oorlog was “de fiets” het persoonlijk transportmiddel bij uitstek. Naar het werk, naar de school, naar de winkel en alles wat mogelijk was werd met de fiets vervoerd. Een zak aardappelen, een zak veevoeder tussen het fietskader leggen en zo vlugger ter plaatse brengen het was toen héél normaal. De vooruitgang was ingetreden en de kruiwagen werd hier vervangen.De fiets was noodzakelijk, niet goedkoop, maar in die tijd zeker niet beveiligd tegen diefstal. Er waren dan ook overal bewaakte fietsparkings ingericht die er moesten voor zorgen dat ieders kostbaar “stalen ros” veilig gestald werd.

Deze parkings bevonden zich in de buurt waar de activiteiten gebeurden.

Zo was er in de onmiddellijke buurt van de wekelijkse woensdag markt in Beringen zulke fietsstalling bij mijn grootouders.

Jef en Stefanie CRUYSBERGHS- DANIELS.

Ze woonden feitelijk in de Doelstraat maar, zo als het toen gebruikelijk was, werd de voordeur nooit gebruikt en ging ieder, bij ieder op bezoek, binnen langs de achterzijde en dat was de Diestersesteenweg naast de winkel van NEVEN.
Hun schuurtje en bijhorend koertje was de geschikte plaats voor de wekelijkse “Plaats voor velo’s” door mijn grootouders met "de grootste zorg verzorgd".
Prijs was 2 (twee) Frank, gebruik van “open” toilet inbegrepen.
De hele organisatie vroeg wel een hele voorbereiding.
Zo moest er voor elke fiets twee kartonnetjes gemaakt met éénzelfde nummer.

Eén van deze werd met passend koordje aan het stuur gehangen en het andere moest als herkenningsmiddel mee in de portemoné naar de markt en moest dan terug worden afgegeven bij afhalen van zijn fiets.

Deze kartonnetjes en koortjes werden gemaakt van het beste recyclage materiaal en handmatig gesneden, geperforeerd en bedrukt.
In de hele voorbereiding werd ik betrokken met mijn hele schooluitrusting.
Ik was namelijk in staat om in normschrift cijfers met een redispen, maat 1mm- in Oost-Indische inkt-, de juiste nummers te schrijven en wekelijks de ontbrekende terug aan te vullen voor hergebruik.
Dat deze "Plaats voor vélo's" een grote sociale waarde en inpakt had, spreekt voor zich.
Het uitwisselen van de eerste en laatste nieuwsjes, die het dorpsgebeuren kleurden, gebeurden hier .

Ook kwamen daarbij, Paal, Tervant, Gestel en Geneiken in aanmerking.
Een activiteit waarin ik mijn grootvader enorm bewonderde en nieuwsgierig hiervoor legde ik gretig mijn oor te luisteren naar zijn kleurig gevoerde conversaties.
Conversaties die ook zeker zijn eigen nieuwsgierigheid bevredigde.

Zo wilde hij van ieder weten wie hij of zij was, van waar ze kwamen en wat ze deden.

Dat heette toen nog geen klantenbinding.
Zelf maakte mijn grootvader van zijn privilegie gebruik om zijn eigen gewonnen groenten, die hij voor eigen gebruik niet nodig had, te koop aan te bieden en vooral met de nodige fantasie aan te prijzen.
Hoogdagen van zijn activiteit waren de kermisdagen.
Dan ging de prijs van 2 naar 5 frank – er kwam dan nachtwerk en een zaklantaarn bij het werk te pas-, vandaar de gerechtvaardigde prijsverhoging.
De cliënten waren dan ook totaal anders en de alertheid moest dan ook opgedreven worden.
De fietsers waren bij het afhalen ook niet allemaal nog rijvaardig en zeker niet in staat om in de massa fietsen hun exemplaar te herkennen. Dit alles bracht een verhoogde spanning.
Maar dat dit een lonende bezigheid was kon ik afleiden uit het feit dat op een bepaalde dag, mijn grootvader, na een goed kermisweekend, besloot om eindelijk een trouwring te kopen voor hen beiden.

Ze hadden daar vijftig jaar moeten op wachten om dat er daarvoor geen geld was voor “zotte kosten”.
Eénmaal hebben mijn zus Nelly en ik, de job van vervanger mogen uitoefenen, omdat mijn grootouders op reis waren, naar hun dochters in Antwerpen.
Aan deze gebeurtenis ging een strenge vergadering vooraf waarop we gewezen werden op de verantwoordelijkheid die er kwam kijken bij deze luchtig lijkende bijverdienste.
Verkeerd meegeven, stelen, beschadigingen door onhandig verplaatsen, bij houden van in bewaring gegeven goederen, correct opvragen van kartonnetjes, vriendelijk zijn tegen de mensen, hun afwezigheid juist uitleggen, het werd ons allemaal met nadruk ingepompt.
Ook de financiële kant werd erg zuinig afgesproken.
Ik heb van schrik enkele nachten slecht geslapen en was blij dat mijn grootouders terug waren van hun “excursie” en de staf van verantwoordelijkheid mocht teruggeven.
Van belastingen op deze activiteit en controle op zwartwerk hoorden we toentertijd gelukkig nog niets zodat deze kleine creatieve bijverdienste het leven van toenmalige gepensioneerden een beetje dragelijker en voor iedereen gelukkiger maakten.

Met wat zijn we bezig?!!

Van alle kanten krijg ik op of aanmerkingen dat er niets nieuws op mijn blog verschijnt.Steven bevestigt mij dat bloggers het doorgaans maar 15 (vijftien) artikels volhouden en dan zichzelf als uitgeschreven beschouwen.Zelf hebben we er al 110 ( honderd en tien) opzitten.Dit wil zeggen dat ik een boeiende omgeving en familie heb waar er wel iets te gebeuren staat dat door mij kan opgemerkt en liefst met een fotootje vastgelegd.

Dat we de laatste tijd “anders” actief zijn komt en minder publiciteit verzamelen komt door mijn acties. Tijdens het fietsen met Roger Boxberger is er geen tijd voor fotosessies, drank of versnapering. Hier is het alleen werken aan de conditie.

Tijdens het werken bij Steven kan je niet altijd resultaten laten zien want er moet daar ook worden afgebroken, geschuurd, geplakt en verf gestript.

Activiteiten die niet direct uitnodigen om plezierig in beeld te komen.

Maar…dit wordt vervolgd, na afbraak komt de plezieriger opbouwen en daar houden we je van op de hoogte.

De herfst met zijn grauwe dagen, mooie foto’s van mist en regen geven minder positieve impulsen en ik dacht dat het daar ook een beetje om te doen was.

De vorige beelden van de sneeuw in Warth hebben me een beetje een geforceerd positief gevoel gegeven en nu moet ik even terugkrabbelen maar ik geef ze toch nog graag eens weer.

Hoop doet leven!!

Dromen van PASEN....het mag!!

Dat we na een "kwakkel sneeuwjaar" vorig jaar, wat ongerust uitkeken voor wat het dit jaar gaat worden, staat buiten kijf. Dat ook voor dit jaar, Guillaume, grote specialist terzake, geen of zéér weinig sneeuw voorspelt is een niet te versmaden bijkomstigheid. Maar dat er op dit ogenblik 12 november in Warth Salober 1m50 ligt is een vaststelling.

Dat dit ons verheugt en tegelijkertijd verbaast kan je niet verwonderen.
Dat we dagelijks het internet afschuimen naar actuele informatie over het Lechtal en het hoger gelegen skigebied is een realiteit.
Dat de strijd om zulke massa om te toveren naar een bruikbaar skiveld, elk jaar opnieuw met inzet van grote middelen moet gevoerd worden, daar staan we van hieruit niet bij stil maar is een onvoorstelbare realiteit. Daarom enkele actuele beelden van hoe men op dit ogenblik in Warth bezig is met de sneeuw en zijn omgeving.
Het is niet alleen het skiveld dat tiptop vol moet liggen met mooi gewalste sneeuw maar ook de toegangswegen moeten goed bereidbaar zijn en dit liefst zonder sneeuw want sneeuwkettingen is en blijft voor de meeste chauffeurs een nachtmerrie.
Vandaar de inzet van alle middelen.

Hier de grotere middelen in actie voor de stratenruiming.

Dat dit jaar na jaar tot schitterende actieve vakantie lijdt, kunnen we getuigen, door jaarlijks zelfs met Pasen van dit paradijs te gaan genieten.


Daarom vind ik dat beelden van de laatste Pasen het vorige met graagte ondersteunen.

We kijken er reeds naar uit, spijtig dat Pasen nog zo ver weg is en dat we aan dat lang vooruitkijken misschien wel een stijve of uitgerekte nek gaan overhouden.
En...de volgende dagen gaat het sneeuwen in de Alpen verder. Er is nu al meer gevallen als vorige ganse winter!!

Dit jaar werden ze "69"!!

Op weg naar de "70" werd er ook dit jaar door de borelingen van Paal en Tervant van 1938 gezellig gefeest.

Plaats van afspraak was dit jaar in de St Janshoeve op vrijdag de 2 de november om 18H in hun geboortedorp. Tijdig, op hun "Paasbest" waren ze allen klaar om een ganse avond te vertellen en herinneringen op te halen uit die "goede oude tijd".

Vrouwen met vrouwen en mannen met mannen, bang dat er "iets " kan gebeuren werd er bij een fijne maaltijd verteld dat de decibels over het toelaatbare liepen en alleen het brengen van een nieuwe portie kon dit even bedaren.

Gezellige uren, die voor iedereen te vlug voorbij gingen want er blijft nog veel te vertellen, zeker wanneer volgend jaar er grootse dingen te verwachten zijn bij het vieren van "zeventig" jaar voor die van 1938.

We hopen dat we er dan nog bij zijn en zeggen nu al tegen de vlijtige en gewaardeerde inrichters vergeet ons niet te verwittigen.

Nostalgie...!

Alerheiligen en Allerzielen.

Het doet je terugdenken aan vroeger.

Wanneer je dan in Beringen , je geboorteplaats, rondkijkt komen de herinneringen en de nostalgische gevoelens spontaan naar boven.

Wanneer je dan ook, terwijl je rondkijkt voor een tas "cappuccino" in een gezellig Berings café, kennissen van vroeger tegenkomt wordt je automatisch teruggeslingerd in de tijd.
We woonden van 1942 tot 1947 in de Schutterstraat, gehucht Geiteling, in Beringen.
Een toenmalig ouder buurmeisje, Paula van Tinneke, ontfermde zich toe zoals gebruikelijk over de kleineren van de buurt. Uit die tijd stamt dan ook deze foto met Paula rechts boven met reuzenstrik in haar haar.
Ik zou haar na zoveel jaren niet meer herkend hebben, maar zij herinnerde zich nog een blonde jongen met veel krullen , rechts onder.
Na goed toekijken kwamen de toenmalige trekken weer voor de geest en nog gemakkelijker de toenmalige buurt en de mensen die ze bewoonden.
Paula is in Beringen beter bekend als de vrouw van Pol Schaeken.
Als dochter in de café bij Tinneke was ze jaren lang getrouwd met een de beste Belgische beroepsrenners en koning van de kermiskoersen.
In zijn tijd was hij ploegmaat en vriend Rik Van Looy.
Toen werd als decor voor de foto het enige monument van de straat genomen om de groep op te stellen, namelijk het onderstel van de hoogspanningspyloon die in het midden van de Schutterstraat stond opgesteld.
Paula je ziet er goed uit en we hopen je nog eens in Beringen of elders te ontmoeten.

Spijtig van LUC CLAEYS!!

Wanneer we deze zomer Luc en Hugette met hun kinderen op bezoek kregen in Stanzach, liet niets vermoeden dat Luc zijn vleugels ging uitslaan naar andere oorden dan Jeka. Hij is en blijft een Jeka man die elk stadium van het medewerker zijn doorlopen heeft.

Hij viel reeds op door zijn inzet en liefde voor de bergen wanneer hij meermaals, met het toenmalige St. Amandusinstituut van Gent, in het Pallieter heem prachtige dagen hielp maken voor zijn groep en...voor ons medewerkers.

Elke gelegenheid was goed voor een feest, dat als organisatie mocht gezien worden, feest dat niets afdeed van het welgevulde bergprogramma van zijn groep.

Heerlijke groep met heerlijke herinneringen.

We zijn dan ook blij dat we onbewust er in geslaagd zijn hem te laten genieten van de sfeer van vroeger, door met Luc en Hugette erbij, de medewerkersbarbecue van dit jaar te organiseren tijdens zijn bezoek.

Een wijs woord, maar vooral een luisterend oor, waren zijn fel gewaardeerde eigenschappen. Wanneer er moest georganiseerd worden werd dat door Luc tot in de puntjes verzorgd.


We wensen hem en zijn familie het allerbeste op zijn nieuw ingeslagen weg en hopen stilletjes dat we Luc en zijn familie als vrienden in de toekomst nog dikwijls mogen tegenkomen.

Scherpenheuvel....

Men gaat dikwijls in het buitenland kijken naar mooie gebouwen en we vergeten op enkele kilometers van de deur de mooie basiliek van Scherpenheuvel te bewonderen

.

Ze heeft nochtans blinkende sterren op haar koepel, ze staat op een heuvel, zodat ze van ver te zien is en ze heeft een imposante bouwstijl.
Dan spreken we nog niet van de religieuze aantrekkingskracht die hier gecreëerd is onder het bewind van Albrecht en Isabella onze toenmalige Habsburgse vorsten.

Ook zij bepaalde mee de volksdevotie en de daaraan gekoppelde volks- en de daarbij horende geldtoestroom.
Tot op heden ten dage is en blijft Scherpenheuvel een uitzonderlijk attractief bedevaartsoord en op bepaalde dagen is de volkstoeloop gigantisch.

De ronde vorm van het rijk versierde interieur is speciaal en de rondom deze ruimte gebouwde zijkapellen laten een gemakkelijke opvang van toegestroomde bedevaarders toe.

Iedere gemeente die dit oord in groep aandoet houdt eraan dit schriftelijk achter te laten en dit geeft een aanleiding aan de anderen om dit ook te doen.

Dat het offeren van kaarsen voor een enorm vervuilingprobleem zorgde was bekend en daarom heeft men speciale ruimtes gebouwd die voor afzuiging van rook en warmte zorgen zonder dat het interieur van de kerk daar nog hinder van ondervindt.
Dat de handelaars buiten de basiliek goede zaken doen bewijzen de vele horeca en religieuze attributen verkopende winkels en stalletjes.

De aankondigingen dat de offerblokken ‘s avonds leeg gemaakt worden moet minder religieuze op afstand houden.

Oktober...verjaardagsmaand!!

De maanden augustus en oktober zijn bij ons echte verjaardagsmaanden.
Met acht (8) jarigen spant oktober de kroon.
Dit geeft natuurlijk aanleiding tot feesten en geschenken.

Sommige stellen het vieren wat uit en dat heeft een reuze "party" als resultaat.

Van klein tot groot verwacht "iets" op zulke dag en het plezier van geven overtreft soms dat van het krijgen.
Vraag het maar aan Jules en kijk met welke ernst hij zijn taak vervult.

Charlotte krijgt , met haar nieuwe studierichting, aangepaste geschenken.

De gebroeders "jarigen" Laurens en Lucas tonen met trots hun nieuwe schat.
Dat het hoogtepunt van het feest "het samenzijn" was en dat de jeugd zich buiten naar hartenlust kon uitleven werd graag meegenomen op deze zonnige zondag.
Wij hebben er van genoten en vonden dat het zéér goed was!!

Wanneer je meer beelden wil zien van deze gebeurtenis klik je hierboven rechts op Harrie's website en dan doorklikken op "De jarigen van oktober" of klik je hier op
http://www.hcruysberghs.tk/en doe je hetzelfde.

HERFST en ....zijn kleuren.

De herfst heeft zijn charme.
Het schijnt dat de bladeren en de bloemen dan hun echte kleuren hebben, zonder invloed van het bladgroen dat meestal overheerst. Wanneer je rondkijkt bij ons zonnig zondagsweer kan je het overal vaststellen.
Wijzelf moeten maar in de tuin of in de buurt om ganse scala's van kleurenpaletten te bewonderen.

Het lijkt wel of de natuur zich voor de laatste maal heel mooi maakt om daarna voor lange tijd te gaan slapen...waar hebben we dat nog gehoord?

Ook de orchideeën doen hun best, maar die doen dat over veel langere tijd.
Zij zijn dan ook niet zo gemakkelijk bereid om zich te tonen.

Zeg nu zelf ...de herfst ...het geeft iets bijzonders aan onze omgeving en het is het resultaat van een gans jaar voorbereiding.